196
«
կապոյտ». —և 4) վերջապէս
V
աճականով՝
սանս.
դ
\
ք
՜
ճ\ձ–
«
թուխ», հսլ.
ՏՈԱ
«
մութ մոխ­
րագոյն»,
սերբ.
Տ
1
V
«
գորշագոյն»,
լիթ, ՏՀ՛–
\
^ՅՏ
«
ճերմակ ձի», չեխ. Տ՝1^)ք, սլով,
Տ1V,
ռուս.
Շ«Տհա,
հին պրուս.
Տ ^ ^ՁՈ
«
գորշ»,
որոնց
պատկանում
են նաև իրան.
*
Տ1
^Ձ\ք
և հյ.
սեաւ /ՓօԽէ
՜
Ո)՛՛
1, 361, \\
^
Ձ
1
Ճ6
107, 8
օ1ՏՅՇզ
456, 1
ւ
՜
ՁԱէ1ՈՅՈՈ
306)։
«
Սև» բառի նման մի
շատ
հասարակ
բառի
փոխառեալ
լինելը
իրանեանից՝
մեկնւում է (բացի
այն՝ որ բո­
լոր գլխաւոր
գոյներր փոխառեալ ենիրա­
նեանից, ինչ.
կարմիր, կապոյտ, սպիտակ,—
գոյն, երանգ)
նաև թաբուով։
Արգի բերբե­
րական
լեզուների
մէշ րնգհանրապէս
խու­
սափում են արտասանել
«
սև» բառը և ամէն
մի գաւառ
ունի առանձին մի ձև՝ արտայայ­
տելու համար այս իմ աստր։
՚
Ւրա համար է
որ հնգևրոպական
լեզուների
մէշ չկայ «սԼ։>
իմաստով
րնգհանուր
բառ։
Լին է սանս*
Խ^գձ-֊հպրուս.
ճ
՚
ՈՏՈՅւՈ = հսլ*
Սւ
՜
ԱՈԱ
«
սև»,
բայց այս խմբից գուբս
ուրիշ
լեզուների
մէշ
չի գտնւում
(
ա
\\\
ճ
8
Տ Լ
#
84,
էշ
45–46),֊
Հիւբշ.
489,
էԱտբ
՚
ՐՕէհ,
Ճ
.
Տ13
բօ1.
էշ 105 պրս,
Տկճհ
բառի հետ, իսկ Ի\էտօ
՚
ԱՇՏ
1, 432
նան սանս*
շհւ31ՈՅ,
օսս.
ՏՅա »
Գ՚հ պրս.
սիեան
«
սեաւ»։
նՀԲ վրաց.
շ ա ՚ վ ի , սի–
ա ՚ վ ի,
թրք.
սիյահ, սիյէհ։ ՐտէՔքՈւ* 21,
34
սանս.
Շ^Յւ՜ՈՅ,
պրս,
տկ
՜
Տե։ \Վ1Ո–
ճւՏՇե.
19
սանս.
0
^Ձ
> 3 ,
Շ^՚Տա&, յն.
՚/.՝)6.\–
ԴԼ,
«
մութ կապոյտ, թուխ»։
8
Ցէ–
էւժւ.
2
Լ ա Օ 1850, 361,
Ճ Ո Օ Յ
82, 374
սանս.
զնդ,
տգ
՝
Տ՝/ճ, օսս,
ՏՅԱ
յն,
7
.՝
յԱ
՝1–0
Հ,
լակոն.
ՀՕւ՚յՏԱ.7
«
սև»։
Սրանց
համեմատ
են նաև
Լ Յ § . ՍոՁ;6Տշհ.
773,
ա\\&
Տ
^ ճ ա
38, 576,
մստէւ,
26
Ո
(1
տբ.
305
ևն,
10
ՄՕ
1.1
(16
Տ
,
I
1
/֊.
օ ս ֊ / օ .
91, 182–
3
աւելացնոլմ է սրանց կպդովկ,
լյ։լ\՜0,
01
ՈՕ
«
մութ կապոյտ, սև»։
8
ս
§ § 6
1
Հ2
32, 67
հնդ,
5
^ 3 – ,
լիթ*
Տ ^ Յ Տ
«
ճեր­
մակ ձի», հին պրուս.
Տ ^ \ \ ՚ Յ Ո
«
գորշ»,
հսլ*
Տ1\՚Ա
«
գորշ» ևն
ձևերի հետ՝ իբր
բնիկ հայ, բայց
աւելի
ուղում է կցել
սանս.
Ը^Յւ՜ՈՅ–
ձևին, Հիւնք. պրս.
սիե­
ան
և արաբ.
ԷսվԷւո, սէ վ աթ։
Հիւբշ.
1
^2 23, 402,
ճոռ.
Տէսս.
§
248
ե Խա.
ՕքՅՈւ.
489
շարունակ տատանում է փո­
խառեալ կամ բնիկ
դնելու մէշ. բայց
վերջինի
մէշ տուած
պատճառաբանու­
թիւները
այնպէս են, որ աւելի փո­
խա՛ռեալ
լինելն
են հաստատում։ էս֊
գէթ, Արրտ,
1915, 498
արաբ, ռ
Տ Յ Հ ՚ Ճ Յ ՛
կամ պրս.
0
Լ ~ , Տ ^ Յ Ր .
«
սև»,
ԳԻՌ.֊Աչ.
սև, սհվ,
Ալշ* Հճ* Մշ. Սլմ. Վն.
սեվ
(
սեռ. Վն,
սիվու),
Ագլ, Ախց, Գոր. Երև,
Խրբ. Կր. Ննխ. Շմ. Պլ. Ջղ. Ռ, Սեբ,
սէվ,
Ասլ.
սէ՝վ,
Ղրբ.
սրէվ,
Ջթ. Հմշ. Մկ. Մրղ.
Սվեդ. Տիգ, Տփ.
սիվ։
նոր բառեր են
սևա­
գլուխ, սևագնաիկ, սևաշոր, սևաաաւար, սև­
ուցք, սևշրկիլ
ևն ևն։
ՓՈԽ—Յն. ք.օֆօրՀՕւձօ<քօ).էւ1 իբր հյ.
սևոր–
գի
ձևից փոխառեալ՝ տես
11
րդի
բառի
տակ։ — Հայերէնից է նաև
Տ6\՛
«
էսրար, ծխե­
լու ափիոն, հաշիշ», որ շատ
գործածական
է Պօլսի տաճիկ բանտ ա րկեա լն երի ծածկա­
լեզուի մէջ (տե ս Թէոդիկի
Ամէնուն տարե–
9"19
Ըւ 1920,
էջ
221 )։
11
ԵԲ
«
խուփ,
Օբ61՜Շս1ԱւՈ;>>,
գիտէ
միայն
Ներսէսովիչ, Բառ. լտ.–հյ.
369
ա (եթէ չկայ
վրիպակ),
I) Եք» ԱՍՏԵՆԻ
«
տուն գեղեցիկ կամ խա֊
ղաղութեան».
ունի միայն Բառ. երեմ.
283.
բայց
նոյնր էջ
278
դառնում է
սաբաստանի
«
տուն գեղեցիկ կամ խաղարան»։
(
Վերջին
ր
բոյսի
անուն լինելով,
արդեօք
տուն
բառն
էլ պէտք է հասկանալ
տու՞նկ,
որին
յար֊
մար է դալիս
-
ենի
վերջաւորոլթիւնր.
հմմտ.
ս ե բ ե նի) :
*
ՍԵԲԱՍՏԷ
«
օգոստափա ռուհի,
վեհափա֊
ռուհի» Եւս. քր. յետնաբար
սևաստէ, //՝
*
ՍԵՐԱՍՏՈՍ
«
օգոստափառ,
վեհափառ»
Եւս. քր. ա.
105.
Եւս, պտմ.
653 — 4 (
գրուած
սաբեսաոս).
Շիր.քրոն. (Հռովմէական
կայ–
սրրներին և կայսրուհիներին
տրուած տիտ­
ղոս),
սեբաստեան
Գծ. իէ.
1.
Եւթաղ. Եւս,
քր, ա,
196,
յետնաբար
սեբաստօս
«
կոմս,
իշխան» Պտմ, լմբ,
225—7,
սևաստոս
Ամբ.
պտմ.
112.
սևաստութիւն
ժղ, հռոմկլ,
սևաս–
տուս
Սիմ. տպար.
128.
սևաստիօս
Պտմ.
ռոլբ.
217.
սեպաստանոն
Պտմ. աղէքս.
99
(
Դարեհի
կօշիկների համար է ասում)։
Fonds A.R.A.M