ՍԱՓ
1 9 4
ՏէեՅ–
§ 1969
ասոր. \>յձ Հյ
*
Տ8բ1՚1
են–
թաղրեալ
ձևից։
*
ՍԱՓՐԵԼ
«
մազերը կտրել,
ածիլել» Փիլ.
Լաստ. իր. Իսիւք. Մ աշտ.
որից
սափրական
եփր, խրատ,
սափրիշ
Փիլ, սամփս, և նխ, բ,
սափրուլական
ԱԲ,
սափրիչատուն, սափրի–
չութիւն
(
նոր
բառեր)։
֊
Ասոր.
֊
ր֊ՕՉ
Տ ՅՕթՅք
«
ածիլեց»,
՝\՚
^ՋւՀէ>
Տ3բ՝31՜3
«
մազերը
խուզող», Հ 0 – 0 >
Տ ՚ ս բ Յ ք Յ
«
մազերը
խուզելը»,
հմմտ. հր.
՚
~|0Ը
Տթք
«
մազերը
կտրել»,
"1
Տ0
Տ3թբ1ւք
«
սափ֊
րիչ»։ — Հի
լ
Ր2՝ 316։
ՆՀԲ լծ. թրք.
սիսիիւՐԱ՚Էք
«
աւլել».
Ուղիղ մեկնեց
Լ Յ § ,
Խա.
Տէսձ. §
1 9 7 0 ։
Հիւնք.
սրբել
բայից։
Խ. Ցովհաննիսեան,
Արձագանք,
1892,
$
108
սափրայ
«
մաղձ»
բառից։
ՍԱՔԱՓԱԹԱՆՔ, ի-ա
հլ. (պարզ արմատը
իբր
*
սաքափաթ).
անստոյգ
բառ,
որ
մէկ
անգամ գործածում
է Ոսկ. ես, 138. «Զի եթէ
շաղափքն
սաքափաթանաց
և
թովչութիւնք
ինչ ստաբանք՝
յորժամ
թովիցին,
կարոն
անազդական
առնել
զմարմինս
ի թունաց
չար գազանաց, որչա՞փ ևս առաւել
օծութիւն
Հոգւոյն»։
նՀԲ
մեկնում
է «նշանակ
հմայից
և
թովչութեանց
կամ
վնասակարութեանց,
թերևս որպէս յն. 0
՝)՝
Հ0՚ք7.՝/Հ1Ա,
որ և
«
զըր֊
պարտութիւն»։
ԱԲ մեկնում
է
«
ձեռնա֊
ծոլներոլ խաղերը,
որ կը ձևացնեն
թէ
սուր կամ
գչիր կը խոթեն
մարմիննուն
մէջ»։ Տէրվ.
<\1էՅՈՈ.
76
կարծում է «յն.
71
Տ&10ԼԱ.ւ֊ւՕէ,
վզից կախուած
յուռթուլունք»
և մեկնում
է
սաք
(
= սանս,
Տ 3 յ |
«
կա­
խել», լիթ.
Տ 6 § է ւ
«
կապել», թերևս
նաև
լտ,
ՏՅ§յՅ
«
կախարդութիւն»)–\֊ւ\ւաթա1ւէ՛
«
շոր, քուրջ» ( = հյ,
փանդամ,
զնդ.
թ 3 1 –
է ւ - ճ Յ Ո Յ
«
շորի կտոր, որ
փարսիները
աղօթքի ժամանակ
իրենց
բերնին են
կապում»
)։
Ո լղուրիկեան
(
տե՛ս
ԳԲ, էջ
1185
և
1406) «
փխ,
սաք՚արփաթանք,
պրս.
սիճրաադի,
աճպարարի
խաղ,
ո֊
րով, օրինակի
համար՝
մարմնոյն
մէջ
սուր մը խոթել կը
ձևացնէ»։
ՍԱՔԹԱՔԵԼ,
անստոյգ
բառ,
մէկ
անգամ
ունի Եփր. թգ, «Սկսաւ
սաքթաքել՝
ճշմար­
տասոյզ բանիւք
խօսել»։
նՀԲ
մեկնում
է
«
սայթաքել
կամ
թանգուղել»։
Թիրեաքեան, Բազմ. 1913,
342
սայթաքել
բառի
հետ
իբր
թրք՛
սէքլքէք, սէքիթմէք
«
ցատկել,
ոստոս–
տ ել» ։
*
ՍՍ.Ք111՚ԼԱՅ
«
աբեղայի
խոշոր գդակ,
զոմփ», երկու անգամ
ունի Լմբ. առ Լև, տպ.
1865,
էջ 218 և 240. «Հագնիմ գիշտ, որպէս
Հաղբատայ
եպիսկոպոսն,
և երկու թիզ կրն–
գուղ վրացի սաքուլա յով, Կատարե՞մք զպա­
տարագն
սաքուլա յով»։ — (նՀԲ
երկրորդ
վր–
կայութեան
մէջ
ս ա ր ք ո լլ ա յ) ։
–
Պրս.֊՝)ԼքՏ&–ճս\՜֊ա
«
գլխանոց»,
որ
կազմու ած
է
ՏՅք
«
գլուխ»
և
1
ՀԱ1Յ11
«
գլխա­
նոց, գլխարկ» բառերից, ըստ
այսմ
բառիս
ուղիղ ձևն է
սարքուլայ,
որ հաստատում
է
նաև գւռ,։ — Հիւբշ, 276, 377։
նՀԲ լծ. լտ.
ՏՅՇՇԱ1սՏ
«
պարկ, քսակ։),
0
ԱՇԱ11ԱՏ
«
կնգուղ»։
Լ Յ § .
Խա.
Տէսճ. §
1967
տուաւ, վերի մեկնութիւնր։
Հիւբշ,
276
և 377 սրանց հետ
նաև վրաց.
սա­
ղ՛ ե լո
«
օձիք»
(
կասկածով)։
ԳԻՌ.֊Մշ.
սարքուլա
«
մի տեսակ սրա­
ծայր գլխարկ, որ դնում են քրղերր»։
ՍԱՔՐԵԼ
կամ
ՍԱՔՐԻԼ
«
վախից
մէկի
մօտ
ապաստանիլ, պահվտիլ,
ծածկուիլ»
Փիլ.
այլաբ. 135. Սասն. 19. Պիտ.
Անյ. բենիկ.
Անան. եկեղ.։
նՀԲ լծ. լտ.
ՏՅՇ61՜ՈՕՐ
«
որոշիր),
Տ60-
1՜6
էԱՈ1
«
գաղտնիք»։
ՃԼ
ՅՀ
Ճ
,
Յուշարձան
424
և Թիրեաքեան,
Բազմ. 1913,
342
թրք.
ՏՅգ13–Ո13գ
«
պահել»։
*
ՍԱՖՏԱՅ>
«
անստոյգ
մի բոյս»
Բժշ, ունի
միայն ՀԲուս. § 2731. պէտք է կարդալ
ըստ
իս
սաֆսաֆ
(
սխալը յառաջացած
է
բոլոր֊
գիր
ս
և
ա
տառերի
նմանոլթիլնից)
և հաս­
կանալ
֊
արաբ.
լ1 Աձ* ^ 3 ՏցքՏձք
«
ուռի»
(
Կա­
մուս, թրք. թրգմ. Բ. 794), ոբ գործածուած
է մեր մէջ իրօք
սաֆսաֆ
ձևով. հմմտ. «Ասէ
Պատէհին
թէ այսօր տերևին
(
խլեփի) սաֆ­
սաֆ կասեն
և պարսիկն
պէտ
(
=
^Լ^յ
Ե1(1)
կոլ ասէ
և Պալխցիքն
պահրաճամ
կասեն»
Ամիրտ. (տե՛ս Վստկ. էջ
247),֊
Աճ,
Fonds A.R.A.M