1111
ՍՐԱՐօդ.—
Ամատունի,
Հաչոց բառ ու բան,
էջ 600 ունի
ս ա ր ի կ ,
որ սխալ է։
ՍԱՐՍԱԻ
«
օրինակ».
ունի
միայն Բռ.
հրեմ. էջ 283։
–
Ս՜ԱՐՍ՜ԱՓ
«
սոսկալը.
սաստիկ վախ»
Գնձ. որից
ս ա ր ս ա փ ե լ
«
սաստիկ
վախենալ,
դողալ» Ագաթ,
ս ա ր ս ա փ ի լ
Մանդ.
ս ա ր ս ա ­
փ ի ւ ն
«
ոսկորների
մէջ դոզ»
Եզն.
ս ա ր ս ա ­
փ ո ւ մ ն
Խոր.
ս ա ր ս ա փ ե ց ո ւ ց ա ն ե լ
նանայ,
ս ա ր ­
ս ա փ ե լ ի
Խոր. Յճխ. նար.
դ ի ւ ա ս ա ր ս ա փ
Ան ան.
եկեղ.
կայծակնասարսափ
Անան. եկեղ.
սարսափահար
(
նոր բառ). — արմատը Բառ.
երեմ. 282 ունի
ս ա ր ս
«
երկիւղ» ձևով, բայց
սխալ է։
–
Կազմուած է կրկնութեամբ
ս ա փ
«
շար֊
միլ, երերալ, դողալ»
պարզական արմա՛­
տից, որի ՛այլ կրկնականներն են
ս օ ս ա լ ի ւ ն
կամ
ս օ ս ա փ ի ւ ն
(
տե՛ս
անդ)։ — Աճ.
նՀԲ «սարսիլ
յոյժ հանդերձ սօսափ–
մամբ կամ սարսռալով»։
Հիւնք,
ս ա ր ­
սել, ս ա ր ս ո ս ւ
և
սրսկել
բառերի հետ՝
թրք.
ՏՁւ՜Տ՚աՁզ
«
ցնցել»
բայից։
նոյնը
նաև Թիրեաքեան
Բազմ. 1913, էջ 342.
իսկ Արիահայ բռ. 329 պրս.
ՏՁՐ ՁՏԱՈՁ
«
գլուխը
դարձած»։
ԳԻՌ.-Կր. Մկ. Մշ. Շմ. Ջղ.
ս ա ր ս ա փ ,
(
Մշ. նաև
սարսասլ,
ս ա ր ս ա ս լ ի լ ) ,
Ալ.
սար­
ս ա փ ե լ ,
Երև.
ս ա ր ս ա փ է լ ,
Տփ.
ս ա ր ս ա փ ի լ ,
Տիգ.
սարսափիլ,
Խրբ. Պլ.
սարսըփիլ,
Ագլ.
ս ը ր ս ա ՚ փ ի լ ,
Վն.
ս է ր ս փ ա լ
«
դողալ, սարսա­
փիլ», նաև Խրբ. Պլ.Սեբ.
սրսըփալ
«
մարմ­
նից յանկարծ սարսուռ անցնիլ»,
Սլմ.
ս ը ո ս ը –
փալ
«
դողալ»,
Մշ.
ս օ Ր ս փ ա լ
«
սարսափիլ»,
ս օ ր ս փ մ ա ն ց
«
սարսափահար». — ննխ.
ս ա ր ­
ս ա փ
«
խիստ շատ, սոսկալի
քանակութեամբ»,
թրքախօս
հայերից՝ Ատն,
ս ա ա փել
օ լ մ ա ք . —
«
դողալ, սարսռալ» իմա ստի համար իբր հին
վկայութիւն
հմմտ, Վրք, հց. ա. 164. «Ետես
աղքատ մի մերկ սարսափեալ ի ցրտոյն»։
ՍԱՐՍԱՓ
«
մի տեսակ քամի»,
վկայութիւ­
նը տե՛ս
Հո ա ս ա փ։
ՍԱՐՍԵԼ
«
դողալ, սոսկալ» ՍԳր. Եզն. Ոսկ.
յհ. ա, 17. որից
ս ա ր ս ե լ ի
«
սարսափելի, սոս­
կալի» Ոսկ. յհ. բ. 39 և ննջ.
ս ա ր ս ե ց ո ւ ց ա ն ե լ
Եփր. երաշտ. Իսիւք.
ս ա ր ս ո ւ մ ն
Աքր. կթ.։
նՀԲ լծ.
շարժել,
թրք.
սարսլմաք:
Հիւնք, տե՛ս
ս ա ր ս ա փ ։
Գազանճեան,
Արև. մամուլ
1907, 934—5
թրք,
ՏՁՐ–
ՏքՈՁգ
«
ցնցել»։
նոյնը նաև Թիրեաքեան,
Բազմ, 1913, 342,
լՍԱՐՍԵՆԻԿ
«
կասլայ»
(
որէ դափնի),
գիտէ միայն Քաջունի, հտ. Գ. էջ 216։ Ըստ
իս պէտք է ուղղել
ս ա ր դ ե ն ի կ
և կամ
ս ա ր դ ե ­
ն ի ,
որ է «դափնի»։յ
—
Աճ.
ՍԱՐՍՈԻՌ, ո
հլ. «ցրտից կամ վախից
դոզ»
Օր. իը. 22, Ոսկ, մ, բ. 20, Եփր. աղ.
Եւս. պտմ. Մծբ. Սեբեր. որից
ս ա ր ս ռ ա լ
կամ
ս ա ր ս ո ի լ
«
դողալ, սարսափիլ»
Ա. Եզր. թ. 6.
Ոսկ. գղ. և յհ, բ.42 և մ. բ. 24.
ս ա ր ս ո ա –
ց ո ւ ց ա ն ե լ
Եւագր.
ս ա ր ս ռ ա լ ի
Ոսկ. անոմ. և
եբր.
ս ա ր ս ո ա դ ի ն
Եւագր.
ս ա ր ս ո ա ս է ր
Ագաթ.
դ ի ւ ա ս ա ր ս ո ւ ռ
նար.
դ ի ւ ր ա ս ա ր ս ռ ե լ ի
Բրս.
արբեց.
ս ա ր ս ռ ե ց ո ւ ց ի չ ,
ս ա ր ս ո ո ա դ դ ե ց ի կ
(
նոր բառեր), արմատը գրուած է նաև
ս ա ռ –
ս ո ւ ռ ,
որի համեմատ՝
բայը
ս ա ռ ս ռ ա լ , ս ա ո –
ս ը ռ ե լ , ս ա ռ ս ռ ո ւ լ ,
կայ նաև
ս ա ր ս ա ո ի լ
Եղիշ.
Կանոն, 364.
սռսռալ
Մխ. բժշ. 81. 83։
–––
Կրկնուած է
*
ս ա ո
պարզականից՝
ձայ­
նաւորի փոփոխոլթեամբ և բաղաձայնի
կըր–
ճատումով. փխ.
*
ս ա ո ս ա ո > ս ա ո ս ո ւ ո > ս ա ր ­
ս ո ւ ռ ։
Կրկնական է համարում
Այտն. Քնն.
քեր. էջ 309, Վերի ձևով մեկնեց Աճառ.
ՀԱ 1899, 232, Սագըզեան ՀԱ 1909, 334
թրք.
Տ31՜–Տ91աՁզ
«
խախտիլ»։
^ Ա Խ է ,
ձ1էձՈՈ. ա6Ո76Ոէ.Ձ1՜ե–
էջ 43 վերի ձևով,
բայց էջ 206
ս ա ր ս ի լ
բայի հետ։
Մ աք֊
սուդեան, Շողակաթ 164 կրկնուած՝ իբր
ս ս ւ ր – | – ս ո ւ ո ։
Թիրեաքեան,
Բազմ, 1913,
էջ 342 թրք.
ս ա ր ս մ ա ք
«
ցնցել»։ Պատա­
հական
նմանութիւն
ունի արաբ. ^օՀ^
§Ձ1"ՏՅք
«
սաստիկ
և ցրտաշունլ
հողմ»
(
Աբիկեան, Բառ. տճկ. 1892, էջ 360)։
ԳԻՌ.–Տիգ.
ս ա ր ս ո ի լ ,
Ալշ. Խրբ. Պլ. Սեբ.
ս ա ռ ս ռ ա լ ,
Տփ.
ս ա ր ս ր ա լ ,
Ախց. Երև. Պլ. Ջղ.
ննխ.
ս ռ ս ռ ա լ ,
Շմ.
ս ռ ս ռ ի լ ,
թրքախօս
հայե­
րից՝ Ատն.
Ա Ր ս ռ ե լ օ լ մ ա ք
«
սարսռալ, դո­
ղալ»։
(՚
Սոսոել
«
դողալ»
բայի
հին յիշատա–
կոլթիւնն
ունի Բառ. երեմ. էջ 282),
ՍԱՐՏ
«
գրոյ լափ» կամ
ս ո ր տ
«
գրլալափ»,
ունի միայն Բառ. երեմ, էջ 283, 289,
Ի՚նլ
լինելը
անհասկանալի»
Fonds A.R.A.M