ՍԱՐ
֊
Պհլ.
անծանօթ մի ձևից, որի հետ նոյն
է պրս.
ՏՅՈք,
ՏՅՈ1
կամ Օյ^~,
ՏՅւ
՜
ԱՈ
«
նոճի», սրանից են արաբ. \ճ0>
Տ31
"\
ք
(
Կա­
մուս, թրք. թրդմ. Գ.
837),
թրք.
յ ^
Տ 6 ^ 1
կամ
յ . յ Լ * Տ6Խւ
(
ռմկ.
սէվլի)
«
նոճի», սը–
րանցից նաև
ս ա Ր ւ է
«
կիպարիս»
Գաղիան,։ —
Հիւբշ.
237։
նախապէս բառիս իմաստր որոշ չէր.
նՀԲ, ՋԲև ԱԲ տատանում
են բազմա­
զան նշանակութեանց
մէջ, նՀԲ դնում է
ս ա ր
«
լեռ» կամ թրք,
Տ ՅքՅ
«
դեղին» բա­
ռից։
Լ Յ
§ . Սւ՜շ.
816
պրս.
Տ31"
1
/
բառի
հետ կասկածով, որովհետև
ս ա ր ո յ
բա­
ռի նշանակութիւնը
«
թեղօշ,
բաԱՏ »
է
կարծում։
Բւշէշէ 1, 235
սանս.
՚
ճ&վձ
«•
ՏՒ101՝63
քՕՏԱՏէՅ
ծառի
ռետինը»,
Լ Յ § .
(
Խտ.ճեհճ.
79
պրս.
Տ ՅՐ ^ ,
ասոր,
օ ; յ
ՏՅւ
՚՚
Մ»
ՀԲուս.
§
2723
ս ա ր
«
լեռ»
բառից։
Հիւբշ.
237
դրաւ կասկածով
պրս.
Տ Յք ՝ ՛ ՝
ս ա ր ո յ
բառի
նշանակութեան
անստու­
գութեան
պատճառով։
Բառիս
վրայ
մանրամասն
քննութիւն
ունի Արթինեան,
Ածաշունչի
տունկերը, էջ
99—110,
ուր
հիմնաւոր կերպով
ցոյց է տալիս որ
բառիս
նշանակութիւնն է «նոճի», (այս
հաստատելու
համար կարելի է օգնու­
թեան առնել նաև վրացին),
համեմա­
տում է պրս,
ՏՅւ՜Ա,
բայց
նաև
խալդ,
սարա,
"
րից փոխառեալ է դը–
նում ասուր,
շ ա ր մ ա ն ի ,
շ ո ւ ր ո ւ է ն ի ,
ա֊
սոր.
շ Ո Ր ր ի ն օ ,
քաղդ.
շ Ր ո ա ն ,
արաբ.
ՏՅՐեա
«
նոճի»։
ՓՈԽ. — Վրաց.
ե օ ծ ո ս ա Ր Ո
«
նոճի, կիպա­
րիսե, իմերել,
ս ա ր ո
«
նոճի»,
լեզդ,
ց ա ր օ ,
ց ա ր ա
«
գիհի»։
ՍԱՐՈՅ
«
երկայն
զգեստ կանացի»,
ունի
միայն Քաջունի, հտ. Գ. էջ
216,
որից առ­
նում է ևԳԲ։
*
ՍԱՐՈԻ
«
կանաչ
մո ղէս». նորա գիւտ բառ.
մէկ անգամ գործածում է Վստկ.
155,
«
էրէ
մի կայ՝ որ իւր անուն սարոլ
ասեն»։
֊
Յ ն ,
ՕՅԱթՕ^
«
մռղէս»
բառն է, որ գոր­
ծածուած է յոյն բնագրում,
յետոյ
անցել է
արաբերէն թարդմ անութ եան և այստեղից էլ
հայերէնի։
Ուղիղ մեկնեց Ալիշան, հրտր. Վստկ.
էջ
155։
Սարան
տե՛ս
Տորոն։
*
ՍԱՐՈԻՓԱՐՏԱՅ
«
արքայական
վրա՞ն»,
մէկ անգամ
ունի Մեծոփ,
72
«
Կթող զառ և
զաւար, զվրան և զսարուփարթայն և զամե­
նայն
գանձանակս»։
֊
Պրս.
֊
ձ ^ յ \ ^ ~ .
ՏՅւ՜ՅբՅւ՜ճՅ
«
կտաւեայ
որմ՝ որ թագաւորի և իշխանների
վրաններն
է շրջապատում»
(՝՝
Վ
\–\\
Շ1՝Տ)>
«
թագաւորական
վրան» (լՀօՏՇՈ), «արքունական պալատի մէջ
կանանոցի առաջ ձգուած վարագոյրը»
(
ԳԳ),
որից և վրաց.
ևծծծօյծծտօ;)
ս ա ր ա փ ա ր դ ա
կամ
ս
&
տ
<ց;>6տյ
>ձ
Ա Ր ա փ ա ր դ ա
«
պատի գորգ,
գորգազարդ սենեակ»։ — Հիւբշ.
276։
ՆՀԲ մեկնում է «կազմած,
հանդեր­
ձանք» և հանում է
ս ա ր
«
կազմած» և
ռմկ.
փ ա ր թ ա վ
«
կահ կարասի»
րառև–
Ր
Ի
Յ<
ՍԱՐՍԱՏ
«
չոր, ցամաք» (գիտէ միայն ՓԲ),
որից
ս ա ր ս ա ա ի լ
«
չորանալ,
ցամաքիլ»
Վեցօր.
76.
Փիլ. լին.
121.
ս ա ր ս ա տ ե ց ա ց ա –
ն ե լ
«
չորացնել» Վկ. արև.
102,
ճառընտ.
ս ա ր ս ա տ ո ւ մ ն
Վրդն. ծն.։
ՆՀԲ
ն ա ր ն ա տ ի լ
կամ
ս ա ր ս ի լ
ձևից է
հանում
։
ԳԻՌ.-Սլմ.
ս ա ր ս ը տ ե լ ,
Ննխ.
ս ա ր ս ո դ է լ ,
Ալշ.
ս ա ր ս ը ր տ ի լ ,
Բլ. Մշ.
ս ա ր ս ը ր դ ե լ , ս ա ր –
ս ը ա լ ն լ ,
ս ա ր ս ը ն ւ լ ե լ ։
ՍԱՐՍԱՐԱԿ
«
մի տեսակ
թռչուն»
Մխ.
առ, ճխե, (Քաջունի, հտ, Գ,
216
դնում է
ֆր.
նճՀ§շ)։
֊
Ն ո յ ն կամ նման են հնչում
վրաց,-
6
։–
ձ
ռ
ս ա Ր ս ա Ր ս ւ կ ի
<էՕՅՈՇբ6է16ք6,
ազգ ինչ
արօսի, ռուս,
Շքբ6Ո61ե;»
(
Չոլբինով–
1110),
քրդ.
Տւ
՚
ՄՏւ–ճո1<
«
մի տեսակ թռչուն»,
Տ1Տ
^11^
«
բազե»,
Տ ւ ա տ ւ
^ՅՐ )
Տ1Տ1^ճք
«
սևթևերով և
ազաւնուց երեք անգամ մեծ՝ որսի սպիտակ
թռչուն», պրս. (ձԱԼ^^,
Տ
1
ՏՅ
1
Յ
1
<,
(
ձԼճյկ-է,
Տ1Տ31
ՁՈ
1
<
կամ
(
ձ Լ յ Լ ձ ^ ձ ,
Տ
15
Յ
1
ՅՈ
1
Հ
«
խաշնա­
հաւ, խաղտտնիկ,
եշ1՜§61՜0ՈՈ6էէ6.».
բայց
ի նչ է այս բոլորի կապը։ — Աճ.
Այս համեմատութիւնը
հրատարակած
եմ նախ ՀԱ
1908, 123,
ԳԻՌ.— Կր.
ս ր ս ր ի կ ,
Մշ.
ս ր ս ր ի գ ,
Սվեդ.
1 9 0
Fonds A.R.A.M