ՍԱՐ
187
ՍԱՐ
"
ՍԱՐԴԻՈՆ, ի
հլ> «մի տեսակ
ազնիւ քար»
ՍԳր. իսիւք. Տօնակ, Մագ.Խոր. աշխ. որից
ս ա ր դ ե ղ ո ւ ն գ ն
Բրս. ընչեղ.։
֊
Յն.
00.0010՝՛
«
ՇՕաՏւԱոՇ կամ
Տ31՝ճն
կո­
չուած ազնիւ քարը», ծագում է Լիւդիոյ
մայ­
րաքաղաք
ա.Օ0Տ1Հ,֊ի
անունիցի
(1
ձՕ՚\ՏՏւՇզ
853)–
յոյնից են փոխառեալ
նաև լտ.
ՏՁք–
ճւԱՏ)
վրաց.
ե^(օյօօո6օ
ս ա ր դ ի ո ն ի ,
(
իսկ
հյ.
ս ա ր դ ե ղ ո ւ ն գ ն
թարդմանաբար
շինուած է
յն.
է<7.բՕՕ՝/Եզ «Տձէձ0\ՈՇ»
բառից)։
—
Հիւբշ,
377,
Ուղիղ մեկնեց ՆՀԲ,
*
ՍԱՐԴՈՅ
«
Սարդենիա
կղզուն յատուկ
թու­
նաւոր մի խոտ» Ռոշք. ունի միայն ՀԲուս.
§
2717,
֊
Լտ.
ՏՁւ
՚
ձՕՁ
(
հ շ ւ ՜ ե Ձ )
<ՕՈշ1ւՏՏ6
խոտը,
որ Սարդենիայում
թունաւոր է»։
Ուղիղ մեկնեց ՀԲուս.,
ՍԱՐԴՈԻԶ, 11
հլ. «այծի կամ ձիու
մազից
շինուած չուան».
ունին
միայն
ՀՀԲ և ՓԲ.
անստոյգ բառ,
*
ՍԱՐԵԱԿ
«
մի տեսակ
թռչուն,
կեռնեխ,
տարմահաւ ևն» Վեցօր. 163, 174. Մխ. առ.
Բժշ.
Արշ. փիւ՛ (լուսանցքի
վրայ),
բոլորի
մէջ էլ գրուած է ռմկ.
ս ա ր ի կ
կամ
ս ա ր ե կ
ձևով, (սրանից նաև
ց ա խ ս ա ր ե կ
Մխ. ,ա–
ռակ). այնպէս որ բառարանների
նշանա­
կած և արդի գրականի
մէջ ընղուն ուած
ս ա ­
ր ե ա կ
ձևը վկայուած
չէ,
֊
Պհլ.
*
Տ֊.11Կ. ձևից փոխառեալ.
հմմտ.
պհլ. ՏԽ, պրս.
^ ^ յ – ֊
Տ Յ Ո
«
է թռչուն
իմնէ,
յ 1 ֊
ՏՏՄ
«
սարեակ»,
ՀյչձՀխ,
Տ31--1-ՏՁ02
«
Է տեսակ իմն սարեկի, որ լինի կանաչե­
րանգ»,
ձ֊-յյ^ս
Տ Յ Ո ^ Յ
«
Է փոքրիկ
թռչան
իմն, որ ունի զտուտն երկայն և յաճախ յա֊
փունս ջուրց շրջադայեալ
փերևետէ
զտուտն
իւր» (որից թրք.
֊ ֊
^ յ –
561
X6
«
ճնճղուկ»),
(
շ յ ֊ ~
Տ 3 > 3 յ , տ Յ ո ւ յ ,
Տ Յ ա ո յ
«
է ա֊
նուն փոքրիկ
թռչնոյ
միոջ յազգէ
լուսինեկի,
որ քաղցր և անոյշ երաժշտեալ
եղանակէ»,
–
յ Լ ֊
Տ31՜Յ1(
«
է թռչուն ինչ
քաղցրաձայն,
որ
լինի
յոյժ սեաւ ըստ մեծութեան
յոպո­
պի, զոր ոմանք կարծեն
լինել
հէզարտէս֊
թան»,
ձ յ \ . –
ՏՅէԱ՜
«
է թռչուն
իմն թխե­
րանգ, որ լինի ի Հնդիկս»։
Սրանց մէջ ամէ–
նից
աւելի յարմար
ձևերն են
Տ Յ Ո ՝
որ տա­
լիս է պհլ.
Տ31
՜*1
<
(
սրանից կարող է գալ
հյ.
ս ա ր ի կ )
և
Տ Յ Ո Տ Յ ՝
որի նուազական
մասնիկը
կարող էր թարգմանուել
հյ.
֊
ե ս ւ կ ։ —
Իրանե­
ան ձևերի հետ կարելի է համեմատել սանս.
ՕՅՈ,
Ը Յ Ո Ա Յ
,
Տ Յ Ո ե ՚ Յ ,
լիթ–
Տ31՜1<3,
հպրուս.
ՏՅՐեշ,
սերբ.
Տ
1՚
Յ1
<3,
լեհ.
ՏՐ01<3,
ռուս.
ՇՕթճ–
Ա.Տ, հսլ՛
Տ V^Յ ե Յ ,
ալբան.
Տ0ք6,
բոլորն էլ
թռչունների
անուններ,
որոնց
նախաձևը
գրլում է բնաձայն
1
< ՚ 6 1 ՜ ,
ե
՚
Օէ՛–,
Ճ՚Հ–
արմատը
(9
օ՝ճ0.պ
1, 414, 7
քՅԱէո13ՈՈ
2 9 9 ) ։ –
Հիւբշ. էջ 236։
նախ ԳԴ կցեց պրս.
ս ա ր , ս ա ր է ն ,
ս ա ր է ք
ձևերին,
Տօէէւօհ.
Խ1Շ<՝.
67, 101,
Լ Յ §
Սւ՜§6ՏՇհ. 765
պրս.
Տ31՜։
Լ Յ § .
ճաւ. Տէսճ. § 1963
յն.
օտ).Տ0*1(;
սրանից
յունացած
մի ձև" է։ Հիւնք. պրս.
Տ Յ –
12
ւճ «սոխակ»։
Բ6է6քՏՏՕՈ 1Հ2 47, 270
իբր
բնիկ հայ
կցում է սանս.
ԸՅքէ–,
Օա՜ԱՀՅ–,
ռուս.
ԸՕբօ1<3,
լիթ.
Տ ՅՈ էՅ
ձևե­
րին, առանց նկատի առնելու
իրանա­
կան
ձևերը։
նոյնը օրինակում է
Բօ1<01՚–
Ո^՛
1, 414։
Պատահական
նմանութիւն
ունի
յն.
՚
կօւօ
«
սարեակ»։
ԳԻՌ—Ջղ. Վն.
ս ա ր է կ ,
Ալշ. Մշ.
ս ա ր հ գ ,
Խրբ.
ս ա ր է ք ՛ ,
Մկ.
ս ի վ - ս ա ր ի կ
(
որ է
սև–
ս ա ր ե կ ) :
ՓՈԽ.— Սրանի՞ց է լազ.
Ա Ո ւ ր ի կ ի
«
սարեկ»
(
Աճառ. Արրտ.1911, 418)։–\°&էէԱհԽ՝Հ
Տ ձ
/, 312
մեզանից է գնում հունդ.
ՏՇՀ&^էկ
«
սարեակ»։
ՍԱՐԵԼ
«
դողալ, կա յծակահարել,
սար–
սըռել» Բառ. երեմ, էջ 282, «խիզախել,
խը–
րոխտալ, սպառնալ, գոչել,
մռնչել ի վերայ
ուրուք» ըստ ՀՀԲ, ՋԲ և ԱԲ (որի փոխարէն
նՀԲ
ունի
ս ա ա ր ե ա ց .
մէկ անգամ գործա­
ծուած է Մծբ.
ձ. իբրև կենդանի
զօրեղ մո­
լութեան սատակման
սարեաց)։
ՍԱՐԷԱԷՋ
«
գեղարդ».
ունի
միայն Բռ.
երեմ, էջ 282,
+ ՍԱՐԻ
( –
ե ա ց , – ե օ ք .
գործածւում է անե­
զաբար)
«
շղթայ, կապանք»
Բուղ. 130, 212.
Խոր. կայ նաև գրծ.
ս ա ր ի ւ ք
նեղոս 648, որ
ենթադրում է ուղ.
ս ա ր
(
բայց
նոյն վկայու­
թիւնը նՀԲ դնում է
ս ա ր ե օ ք
ձևով և իբր
Վրք.
հց.).
Fonds A.R.A.M