ՍԱՐ
184
ՍԱՐ
ա ս ր ե ա յ
կամ
ո ս կ ե ս ա ր ե ա ն
Կղնկտ. (հրա.
էմ. 138, Շհ. Ա. 291),
ո ս կ ի ա ս ա ր
Յայսմ,
սեպ, 7։
֊
Բնիկ
հայ բառ հնխ. 1ձ՚Լ– արմատից,
ընդարձակ տե՛՛ս
ս ա ր ի – ք : —
Աճ.
նՀԲ չէ՛ բաժանած
ս ա ր
«
գագաթ»
բառից, իսկ
ս ա ր ք ե լ
կցում է
ս ա ր կ ա ւ ա գ
բառին։
Հռողոն, Բանաս. 1907, 10
սնս.
§Ո,
զնդ.
ՏՅՐ
«
յ՚արել, հաւաքել, միաց­
նել»։ Թիրեաքեան, Կարնամակ, ծան. 48
այստեղ է դնում
մ ե ծ ա ս ա ր
որ յարմա–
րեալ է համարում
պհլ.
.
Լ^Լ^ 1՜ՈՏՅ–
ՏՅք
անծանօթ
ձևից,
հայերէնի
օգնու֊
թեամբ կարդալով
այս բառը
մ ե ս ա ս ա ր
և թարգմանելով
«
մեծարուէստ,
հոյա­
կապ»։
ԳԻՌ.— Արանից են
ս ա ր ե լ
Վն.
«
յարղա֊
րել», Ղրբ. ֊՛լ. «լարել», Խն. «մանել», Աս.
«
դուրս
ժայթքել,
ցայտել»,
Խն. Սս. Տիգ.
«
նետել, գցել, մի կողմ ձգել», այս զանա­
զան
՛
առումների
համար
հմմտ. հյ.
արկ ա ­
նել, յ ա ր կ
ևն։ նոր բառեր են
ս ա ր ա դ ր ե լ
«
լարել, յարդարել»,
ս ա ր ա դ ր ո ւ կ
«
յարդար֊
ուած»,
ս արու կ ,
և ( յաւելուածով՝
ս ա րք ,
ս ա ր ք ե լ
(
Ալշ. Ախց. Երև. Կր. Մշ.
ս ա րք ,
Երև.
ս ա ՛ ր ք էլ,
Շմ. Տփ.
ս ա ր ք իլ,
Մրղ.
սաւլք էլ
֊
ևն),
ս ա ր ք ո փ լ , ս ա րք ո ա ե լ , ս ա ր ք ր ա հլ , ս ա ր ք ո վ ի ,
ս ա րք ո ւ կ , ս ա ր ք ւ ո րիլ ,
որոնցից առաջին երե­
քը ընդոլնուած
են արևելեան գրականում և
վերջերս էլ սկսան գործածուիլ
արևմտեան
գրականում։
*
ՍԱՐ
ւ«ապիկի, ջնարակ», որից կայ մի­
այն
ս ա ր ա ծ ա մ ա ն
«
ջնարակած
աման»
Վստկ. 186։
֊
Թրք.
յ ^ ,
Տ ֊ Հ
կամ ^
ՏՅէ՝
«
ապիկի,
ջնարակ»։
—
Աճ.
Այս
մեկնութիւն
ս տե՛ս նախ ՀԱ
1908,
123,
*
ՍԱՐԱԽ
«
անստոյգ
մի բոյս» Կամրկպ.
ունի միայն ՀԲուս. § 2713, որ նոյն է հա­
մարում նաև
ս արաիա , ս է ր ա ի ա
«
պտեր,
Խս§֊1Շ»։
֊
Արաբ.
֊
յ^ձյր*
5 3
^ X 5
«
պտեր»,
(
տե՛ս
Տէ6տՏ0հՈ61ճ61––/(
հաւաքածոյի
մէջ՝
12, 93),
պրս.
ՀյսԼ֊Հ...
ՏՅքՅՃՏ
«
է անուն
դեղոյ իրիք,., է փայտ ինչ սեաւ»
(
ԳԴ),
Ուղիղ մեկնեց
ՀԲուս.։
ՍԱՐԱԿ
«
էգ ձի», ունին
միայն ՀՀԲ, ՋԲ,
ԱԲ։ Վկայս ւթիւնը
անյայտ։
*
ՍԱՐԱԿ
«
բանւոր, գործաւոր»,
նորագիւտ
բառ, որ երկու անգամ գտնում եմ գործա­
ծուած Հաւաք, էջ 56 (իսկ Գալաշուց
երկիրն՝
տուն վեցքիմ, տուն սարակ մ՝, տուն հաւ մ՝)
և ժմնկգր, ԺԸ դարից (Դիւան, Ժէջ 123)։
֊–
Արամ,
Տ ^ ^ Ը
ՏՅքՅւՀ
«
թագաւորական
պաշտօնեայ,
նախարար»
(
որ ըստ
(
յ Ը Տ Շ –
աԱՏ
1 7
918
ոմանք բնիկ սեմական են համա­
րում, ուրիշներ պարսկերէնից
փոխառեալ)։
նշանակութեան
տարբերութեան
համար
հմմտ, լտ.
ւաատէօք
«
ծառայ, նախարար»։
—
Աճ.
Այս
մեկնութիւնս տե՛ս իմ Հայ. նոր
բառեր
հին մատ, Բ, 143։
ԳԻՌ.-Գործածական է Մկ. Շտ. Սլմ. Վն.
ս ա ր ա կ
ձևով և «օրականով աշխատող բան­
ւոր» իմաստով, որից
ս ա ր ա կ ա ի ա ւ փ ա ն
«
գոր­
ծից դադար՝ որևէ արգելքի
պատճառով»։
*
ՍԱՐԱՂՈԻՃ
«
կնգուղ,
վեղար».
ունի
միայն ԱԲ.
ս ա ր ա շ ո ա
ձևով (առանց վկա­
յութեան
),
որ սխալ է և պէտք է ուղղել
սա–
Րաւլուն,
ինչպէս
ցոյց են տալիս տակի գա­
ւառական
ձևերը, և ինչպէս գտնում եմ մէկ
անգամ գործածուած
Քուչակին
վերագրուած
մի տաղի մէջ (հրտր. Արեգ 1924, էջ 194)։
Սխալը յառաջացած է
ղ
և
շ
տառերի ձևա­
կան
նմանութիւնից։
= Պրս.
ՀքՀՀձ՚ձձ,
Տճէ2ւգ\1յ
«
վարսակալ,
որի մէջ կանայք իրենց
մազերն են ամփո­
փում», որ և
^ յ յ - լ ^
ՏՅքՅ^ԱՏ
կամ
^յ-յ––՜^
յ ~
ՏՅՐՅ^ԱՏ»
Սրանցից են փոխա­
ռեալ նաև թթր. ^Տ–\^ք~ Տ֊Ո\՝Հ\\)
( 5
^ 3 Ր 0 8 ե
1, 624),
թրք.
ՀլՀՏ-յՀ֊
Տ0է
–1
>Այ
կամ^^ձյ^֊
ՏՕւ
՜
^ԱՕ
«
ցցունք», վրաց,
ե - ծ - ք ո ՚ ց ց յ օ ս ա լւ ա –
ղ ո ւ ջ ի
«
մի տեսակ
հին ձևի գլխարկ. 2.
ցցունք»։—
Աճ.
Սոյն մեկնութիւնս տպոլած է նախ
ՀԱ 1908, 123։
ԳԻՌ. — նոյն են
ս ա ր ա խ ո ւ ն
Զթ, «աղջկանց
ֆէսի վրայ՝ ծոպի
շուրջը՝ իբրև զարդ խիտ
Fonds A.R.A.M