ՍԱՏ
ՏՁէՁ,
փոխառեալ
ասուր.
Տ6
՚
Ա, ՏՇ՚ՅէԱ,
սու­
մեր.
Տ6
«
ցորենեղէն,
ցորենեղէնի չափ» բա­
ռից
(
ՏօբհօշԽտ 980, 06Տ6Ո1ԱՏ 17, 5 3 3 ) ։ ֊ –
Հիւբշ. 377։
Ուղիղ մեկնեց Աւգերեան, Բցտր. չփ.
և կշռ. 156. նոյնը յետոյ
ՆՀԲ։
*
ՍԱՏՐ
՜
բազմոց, գահաւորակ»
Մաշա,
–
պաստառ կամ կապերտ» Գէ. ես. (միայն
իբր բացատրութիւն
լուսանցքի
վրայ
գըր–
ուած՝ «Որպէս յոստայնս կապերտ ինչ գոր֊
ծեալ
մերձ առ ի կաբել» հատուածի դէմ),
այս
նշանակութեամբ
է նաև Անսիզք 45
(
Պացին, սատր, սալան)։
Այս բոլորի տեղ
ԱԲ ունի «1. կտաւ. 2. սեղանի սփռոց. 3.
նստարան»։
֊
Արաբ,
^յԱ տ
ՏՅճւ–,
որից թրք.
՚
յ & Լ ,
ՏՇձո
«
բազմոց»։
ՆՀԲ
սատար
«
ոստայնանկ»
բառից և
լծ. թրք.
սէտիր,
արաբ,
սատր,
լտ.
Տ6–
ճշտ։
•
ՍԱՏՐԱՊ, ի-ա
հլ. «գաւառապետ, նա­
խարար»
Բոլզ. Ոսկ.ի մելիտ, Մեսր.
երէց֊
Պտմ. Ներս. հյր. 52, որից
սատրապութիւն
Նոնն.
սատրապն տ
Բուղ. դ, 3 (տե՛ս նաև
սակրակապետ, սապրակ):
=
3
ն. ՕԱՀթ՚ա՚ղգ «սատրապ*
բառից, որի
այլ ձևերն են տէօւՀիԱՀԼ՚ղՀ,
^ ՚ ս ք ճ է ։ ^ ,
<ՅՕ.նօօ.7ԼՕ.գ,
1
Հօ.ւ^Ա1Լ՜ղ^. ծագումը ընդարձակ տե՛ս
շահապ
(801
ՏՅՇգ
854)։–
Հիւբշ.
Էջ208, 377,
ՀՀԲ թառ պրս.։ ԳԴ պրս.
սեթրէպ՝
որ
սակայն բառարանում չի յիշում (կայ
միայն։,.<\^Լ^ՃէէճՆ
«
նախարար, սատ­
րապ» )։—
ՆՀԲ պրս.
սիդրէպ,
արաբ, և
պրս.
սատր, սա տրաօամ։
8
ճէէւշհ.
2 1
ա Օ 1850, 361
և
Լ Յ
§ . ճաւ. Տէսճ–
§ 1956 խառնուած
հյ.
շահապ
ևյն.
ՅՀՀըձո՚ղգ
ձևերից։ Պատկ. Ւ*\ջլյշը. II.
21
յունարէնից։
*
ՍԱՏՐԻՆՋ
«
ճատրակի խաղ, շախմատ»,
ունին միայն ՀՀԲ և ՋԲ, իթթ գաւառական
թառ. թայց հնից գտնում եմ գործածուած
սատրին
Տաթև. ամ. 228։
֊
Արաբ.
^ յ ֊
~
Տ ւ ^ Յ Ո յ
կամ
ՀէՏյ.֊–
ՅՅէքՅՈյ,
պրս.
(
ձ և ՚ ^ Լ ճ ,
Տ Յ
^ Յ Ո § ,
թրք.
Տ
31–
քՅՈ|,
որոնց բուն մայրն է հնղ.
ւ;ՅէէՄՅՈ
§3.
աւելի ընդարձակ տե՛ս
նատրակ։
ՍԱՐ
Ուղիղ մեկնեց նախ ԳԴ, յետոյ
Լ Յ § .
ճւ-ա. Տէսճ. §
1957։
Չի յիշում
Հիւբշ.,
ԳԻՌ, — Մշ.
ս ա դ ՚րիշ
(
իբր խաղի
անուն
գործածւոլմ է հեքիաթների մէջ
միայն)։
+ ՍԱՐ, ո
հլ. «լեռան
գլուխ,
բարձունք»
ՍԳր. Ոսկ. Եփր. քրզ. Եղիշ. երէց, որից
սա­
րաբարձր
Բուղ. գ. 14.
սարակ
«
բլրակ» Բուղ.
124.
Նորագիւտ բ, մն, ի. 16. Ղևոնդ թ. էջ 8.
Պտմ.Ներս. հյր. 47.
սարանալ
«
բարձրա–
մտիլ, հպարտութեամբ
չկամենալ»
Աեբեթ.
էջ 158։ Ոսկ. ես. 221.
սարահարթ
Փարպ.
՚
սաՐ ՈԱ1աան՛ի՛ք
«
լեոա\արն\ակք»
՛
Կղնկտ.
հմմտ. նաև
սարաւանդ, ս ա Ր ա այթ։
֊
Բնիկ
հայ թառ, հնխ. ^՚Լ-ձևից, որ ստո­
րին ձայնդարձն
է
1
$
6
Ր-
«
գլուխ, գագաթ,
եղջիւր. 2. բարձրանալ, մի բաթձթ տեղ ել­
նել» արմատի, ժառանգներից
հմմտ. սանս.
1 5 1 7 "
Տ
1
՛
1
՛
3
՛՛
| ^ ք | Տ*
ք
–
Տ–
«
Գ1"
լ
Ի> ծայր»,
^ք|՝|ճ|ք–| ՚ 01ՐՏՅՈ-
«
գլուխ»,
հինղուստ.
Տ Մ
«
ծայր, գա ղաթ», գնչ.
Տ6Ր0, Տ61՜0
«
գլուխ»,
զնդ, ձ
| > յ
ՏՅՐ՜Օ ( Տ ՅքՅ Ո – )
«
գլուխ», պհլ.
յ լ ^ , ՏՅՐ
«
ծայր, գլուխ»,
3
^ ^ >
Ձ Տ Ձ 1
՛
( (
ա ն
՜
վերջ», պրս.
| ^ ՏՅՐ
«
գլուխ, ծայր, գլխա­
ւոր», աֆղան, բելուճ.
ՏՅք,
օ՛սա.
Տ31՝,
քթգ»
Տ6Ր
«
գլուխ, ծայր, գլխաւոր»,
յն. *ձօ, ՚աթՕ.,
՚/
պյՂ^Կ՝),
՚
ձՂթրօ., յոն. է-կ՚ղ,
X^Օ'>յVՕV
«
ղլախ,
ծայր, գագաթ լեռան ևն»,
/.
ՏՕՏէՀ
«
եղջիւր»,
/
ՏՕՕՕւԼՕէ՝^
«
բարձրամտիր
Հպարտանալն
(
=.Հյ.
սարանա)),
%
ե^<31ղ «գլուխ,
քունք»,
>դաւՕ>
«
գանկ»,
*
օփՅ՝;օն\
«
վերջացնել»
(
հմմտ. հյ.
դ լ խ ե լյ ,
լտ. ՇՇւօհՈԱՈ «ուղեղ»,
Շ61^1Ճ
«
ծոծ­
րակ»,
ՇՕւ
՜
ՈԱ
«
եղջիւր»,
Շ61^ԱՏ
«
եղջերու»,
հթգ.
ո ւ ա ւ ,
գերմ.
ո ւ ա ,
Հիգ
հւ 3 1 ո 6 ,
հոլլ.
Ո6քՏ6Ո
«
ուղեղ»,
հիսի
ՒՈՅքՏՇ,
թթըտ. ՃՇՈՂ
«
գլխի գագաթ» և այլ թազմաթիլ թառեթ, ո֊
րոնց վրայ տե՛ս նաև
սրուակ ( Բ օ ե Օ ք Ո ^
1,
403—8,
Պ1ձ\ձշ
153,
ՒԽւ
֊
Ո
§
726,
Ց օ ւ Տ Յ Շ զ
411, 413, 438,
Տաօսէ– ^ ԱԽէ 171).
հմմտ.
նաև յաջորդը։
—
Հիւբշ. 489։
ՒԱՅբւ
՜
օէհ,
ճտ. բօ1.
99
հյ.
սար
«
լեռ»
համեմատում է եակուտ.
2
^Ո",
վոգուլ.
շՕւ
՚
յ՚Տ
ձևերի հետ։ Նախ ԳԴ կցում է
պրս.
սար,
սէր
ձևին։ ՆՀԲ լծ. հյ.
սայր,
ծայր, ժայո, դար,
պրս.
սար, սէր,
թրք.
182
Fonds A.R.A.M