ՍԱՏ
181
ՍԱՏ
նարէնից։
Վերի
մեկնութիւնը
տւաւ
\–
ձ
\\
պ
մ Բ Ճ Տ 1930,
էջ 17, (Հնեըից Շի֊
րակացին, Հրտր. Պատկ. էշ 27 համա֊
րում է եբրայական
ծագումից)։
ՍԱՏԵՐԱՆԱԼ,
անստոյգ բառ– մէկ անգամ
ունի ճառընտ, «Մաքսաւորն
սատերանայր
և հալածիչն
Պօղոս
բարձրանա
յր»։ նՀԲ
մեկնում է «կա՛մ է որսացեալ
լինել որպէս
զձուկն՝ յորմէ ել
ս ա տ ե րն
և կամ ելանել
յառաջին բարև պատիւ, որէ ըստ արաբ,
սա տր » ։
ՋԲ դնում է սրանցից առաջինը, իսկ
ԱԲ՝
երկրորդը։
*
ՍԱՏԷՃ
«
հնդկական մի բոյս է, կամ, որ
և կասկած, լտ.
քօԱսա տճւՇՍա
կամ Ո\3ւ~
1
Ձ ե Ձ է հ ա ա »
Բժշ. Ամիրտ. որ և
ս ա դ ն
Մխ.
բժշ. յատկապէս
ս ա ւ ո է ն - ն ի ն ւ լ ի
Վստկ. 121.
ունի միայն ՀԲուս. § 2712 և 1250,
––
Արաբ.
Տ Յ ( Յ Ձ |
(
կարելի է կար­
դալ նաև Տճձշ՚ւ),
բայց նաև
^ձ1~–
ՏՁՕ՚Ձյ
(
Տ 3 2 6 յ ) ,
նոյն
նշ. (տե՛ս
ՏէշԽտԺւճ%ւձշէ - ի
հաւաքածոյի
մէշ՝ \Վ2\Լի\
12, 92).
նոյնից
են փոխառեալ նաև պրս,
Տ
՚ 5 ՜
Ճ Ձ | ,
վրաց,
սա–
զ ի ջ ի ինւլի, ս ա գ ի ն ի ինւլի։
Բոյսիս
բժշկա­
կան յատկութեանց
վրայ խօսում են Գէորդ
դպիր, Գիրք մեծագին և պատուական ա֊
կանց, Պօլիս 1807, էջ 203 և
ՏշճւշԼ
Մխ.
հեր. § 251,
Ուղիղ մեկնեց
ՀԲուս.։
ՍԱՏԻՃ
«
քար նման կարմիր ոսպի»,
ունի
միայն Քաշունի, հտ. Գ. 215։
*
ՍԱՏԻՐ
կամ
ՍԱՏՈԻՐ
«
սակուր, տապար»
ճառընտ. Յայսմ, օգ, 26 (երկու
ձևերն էլ
միասին իբր տարբեր բառեր գործածում է
ճառընտ.–Վրք. և վկ, Բ. էջ 416. Առին ի
ձեռս տապարս և սատիրս և սատուրս).
ՀՀԲ ունի
ս ա տ ր ե լ
«
սակուրով
զարնել», որ
մէկ անդամ գտնում եմ գործածուած
Յայսմ.
փետր. 2. «Ընդ որ բարկացեալ
թրածեծ առ­
նէին
զնա. և այնպէս սատրեցին
զամենայն
անդամս
մարմնոյն»։
= Արաբ. յ ^ ֊ Լ ^ ,
ՏՁ^1Մ
«
սակուր,
դահնայ,
լայն կտրոց»,
որից և թրք.
ՏՁէ91՜.,
ռմկ.
ս ա թր ւ ւ
«
միս կտրելու տապար կամ լայն դա­
նակ»։
նՀԲ «բառ ռմկ.
ս ա դըր , սաւաւր,
որէ
ըստ
հյ.
ս ա կ ո ւ ր
կամ
սակր,
լտ.
Տ6ՇԱ-
ՈՏ.»»
Ուղիղ է Մառ, Վրդ. առ, հտ. I,
էջ 218,
ԳԻՌ, — Այս բառի՞ց են
ս ա տ ո ր
Ղրբ, «հասս։
կոճղ՝ որ իբր յենարան
են դնում և վրան
փայտ կոտորում»,
ս ա ս ա ս ՝ ս ա տ ա ր
ա ն ե լ
Ղրբ. «կտոր կտոր անել, ջարդել,
յօշոտել»։
*
ՍԱՏԻՐ
«
նորածիլ
սերմնաբոյս՝ որ հա֊
նում և առանձին տնկում են» Վստկ. էշ 166,
որից
ս ա տ ր ե լ
«
սերմը
ցանելուց
յետոյ, երբ
բոյսը բաւական ծլած է, հանել և առանձին
տնկել» Վստկ. 38, 59, 160։
–֊–
Արաբ,
^ . յ յ լ ^
Տ3ճ7ք
«
նորաբոյս
մարգ»
(
Կամուս,
թրք. թրգմ. Ա. 889), որից և թրք.
Տ601Մ
«
շիթիլ»։–ԱՃ.
ԳԻՌ. — նոյն իմաստով է
ս ա տ ր ե լ
Արբ.
Խն,
Հմշ. Չն. որդարձած է
ս ա յ ե լ
Ակն. ար­
մատական
ձևն ունին
ս ա տ ր
Արբ,,
ս ա տ իր
Խն. «սատրած կամ սատրելու
բոյս»։
*
ՍԱՏԻՐՈՍ
«
կապիկ»
Նռնն. էջ 6, որ և
ս ա տ ի լ ր ո ս
նռնն. 71, որից
ս ա տ իր ա կ ա ն
«
մի­
մոս,
երգիծական,
ուրիշներին
ծաղրող»
Պղատ. օրին. 261 — 262. (ՆՀԲ և ԱԲ
յիշում
են
ս ա տ իր
«
կապիկ», բայց չէ գործածուած
մեր
մէջ)։
*֊3
ն.
ՅՕէՍՕՕ;
«
այծամարդ,
կապիկ»,
որից
ՕՕւսբւ/օ;
«
երգիծական»,
(
հայերէնի
մէջ
-1/.0;
մասնիկը
փոխանակուած
է
–
ա կ ան
ձևով)։–Հիւբշ.
377։
Ուղիղ մեկնեց
նՀԲ։
Ուղիղ է նաև
Մանանդեան, հրատ. նոնն. էջ 6 ծան.։
*
ՍԱՏՆԱՏՈԻՐ
«
Քրիստոսի
խաչափա
յտի
չորրորդ բևեռը». նորագիւտ բառ, որ մէկ
անդամ
գտնում եմ գործածուած
Տաթև.
հարց. 495։
֊
Պէտք է հասկանալ
ս ա ա անա տ ա Ր,
իբրև
«
սատանայից
տրուած», ըստ այսմ հմմտ.
նաև
ա ս ա ւ ր ՝
որ տե՛ս
առանձին։—Աճ.
*
ՍԱՏՈՆ
«
մար, 50 քսեստ
պարունակող
չափ», որ և
սայսան.
կայ նաև
ս ա յ ի տ
«22
քսեստ». բոլորն էլ ունի Շիր. էջ 31։
= 3ն.
օձ՚.0՝1
(
>լտ.
ՏՁէսա)
«
հրէական
մի չափ է, որ առնում է 1
1
/
շ հռովմէա­
կան մոթ — 56 քսեստ». ծագում է երր. ՈՀՀԱ
ՏՁ,
երկակի
Ը ՚ ՚ Ո ^ Օ
Տ Զէ 3 1 ա
«
հատեղէնի
չափ,
՚ /
Յ
էֆա» բառից, որ է արամ. 1X1–**
Fonds A.R.A.M