ՍԱՏ
180
մանի...և ամենայն՝ որ բարւոյ
Լ հա­
կառակ
յ կայ, սատանայ
անուանի.
Յճխ. էջ 228.
—
Սատանայ ըստ եբրա֊
յեցւոցն
ընդդիմակաց կամ հակառակ
ասի. Մեկն.
ղկ. — Սատանայ
անուն
յեբրա յեցւոցն իմերս
թարգմանելով՝
հակառակ
ասի. Շնորհ. մտթ. էջ 76։
նորերից
ուղիղ մեկնեցին նախ
ՏշհքՕ–
ՃՇ1~,
7
հ
.6
Տ.
45,
յետոյ ՀՀԲ և նՀԲ (դնում
են եբր.
Տ
^ Յ Ո
բառից)։
ԳԻՌ.-Ախց. Կր. Մրղ. Ջղ. Սլմ. Վն. Տփ.
սատանա,
Ասլ. Խրբ.Մշ. ննխ, Պ լ, Ռ, Սեբ,
Սչ. Տիգ,
սադանա,
Մկ.
սատանա,
Ալշ.
սաղանա,
Հճ, Սվեդ.
սադանօ,
Զթ՛
սադանո,
Հմշ.
սադօնա,
Ագլ. Երև. Շմ.
ստանա,
Գոր.
Ղրր՝
ստա՛նա, սա տ ա ՛նա։
նոր բառեր են
սատանաբոյն, սատանաքոլ, սատանորդի,
սատանոց,
որոնք ոչ թէ
սատան
ձևից են
ծագում, այլ
սատանայ
բառից
կրճատ -
մամբ։ — Ագլ՛ բառս
նշանակում էնաև
«
սարդ,
մամուկ»։
*
ՍԱՏԱՊ
«
փեգենայ
խոտը,
ա էՅ (քՍէՅ
§1՚Ձ
^6016ՈՏ Լ
ըստ
Տշւճշե
Մխ. հեր. § 430,
.\\
ճ\\ճ\\ՃՈ\
613
էսա ^Աւո
-
.
ըստ Տիրացոլեան,
Շօոէոեսէօ § 176)*
Բմշ. Վստկ. 52. 168.
գրուած նաև
սաղապ, սատաֆ
(
տե՛ս ՀԲուս.
§ 2679)։
–
=Արաբ. պրս.
ս | յ Լ » ,
ՏՅ
(
յՁհ
«
փեգենայ»,
միւս ձևերը գալիս են արաբ.
<
֊
յք^լ^ ՏԶ–
$՚2ե,
թրք՛ ՏՇձշք կամ
ՏՁճտք ՕւՅ
հոմանիշ–
ներից։ Այս ձևերը տե՛ս
Տէ61ՈՏ<։հՈ6ւճ61՝–/՛
հաւաքածոյի
մէջ՝ Պյ2Հի1\. 12, 93 և Կամուս,
թրք՛ թրգմ. Ա, 158։
—
Հիւբշ.
276։
նՀԲ բառ ռմկ.
սէ տ էֆ։
Ուղիղ է
Լ Յ § .
Խա.
Տէ.
§
1953։
ՍԱՏԱՐ, ի–ա
հլ, «գործող,
գործաւոր,
մշակ» Ա. մկ. գ. 6, Ռսկ, մ, բ. 7և ա,թես,
Մծբ, էջ 340, «ոստայնանկ, ասրագործ»
Ես,
լը. 12-֊Ոսկ,
ես, 239, 241. Պղատ. օրին,
«
ձեռնտու,
օգնական»
Բուղ. Եղիշ. Փարպ.
«
օգնութիւն, նպաստ, առիթ, պատճառ»
Մծբ.
Փ՛արպ. Խոր. որից
սատարել
«
օգնել, օգ­
նական
լինել» Ագաթ. Փարպ. Խոր.
սատա­
րութիւն
«
օգնականութիւն»
Ագաթ. Եղիշ.
«
ոստայնանկութիւն»
Պղատ. օրին,
անսա­
տար
Ոսկ, կող, ժբ. (ուղղել
անկ ա տ ար)։
ՏշԽՑէԽւ–, 7Ո6Տ. 45
եբր.
֊
| լ շ ^ յ
Տէք
«
պաշտօնաւոր,
կուսակալ»
բառից
փոխառեալ։
Հիւնք. հյ.
ստրուկ
կամ պրս.
սատր
«
փոխանորդ
արքայի»
բառից։
Թիրեաքեան,
Արիահւսյ բռ. էջ 327 հյ.
սադրել
բայից, որ տե՛ս
վերը։
*
ՍԱՏԱՓ
(
կամ
սա տ աֆ)
«
գաղտակըայ,
մարգարիտի
խեցի, սէտէֆ» Վստկ. 78. ու­
նին միայն ՀՀԲ ևՋԲ. իսկ ՆՀԲ յիշում է իբր
ռմկ.՝
սատապ
բառի տակ։
= Արաբ. պրս. ^–Ն֊օ
ՏքտճՅք,
որից նաև
թրք.
ՏՇւԽք,
սերբ. ՏշձճԼ
նյն. <3–՝,Հպ՛.,
ղկւաց.
սադափի, դադապի
ևն, նոյն
նշանա֊
կութեամ
բ։
Ուղիղ մեկնեցին ԳԴ և նՀԲ։
ԳԻՌ. — Նոր փոխառութեամբ՝
Տփ.
սադափ,
Ագլ.
ս ա դ ա փ ,
Ախց.
ս ա դ ա ֆ ,
Պլ,
սէդէֆ
ևն։
ՍԱՏԵՄ
«
հեթանոս, այլազգի»,
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 282։
*
ՍԱՏԵՐ (ի-ա
հլ. ըստ ՆՀԲ, բայց կայ
միայն
օձռ,–ի.
յետնաբար
գտնում եմ գրծ.
սատերաւ
Երգն.մտթ. 377) «մի տեսակ դը–
րամ կամ կշիռ, չորեքդրամեան,
այն է 4
գրամ. (ըստ Մ անանդեան,
Կշիռները և
չափերը, էջ 39
սատեր = 7 6՚,
32
գրամ)» ՍԳր.
Մծբ. 369. Եղիշ. յես. Շիր. որ և
սատր,
սեռ.
սատեր
Նար. էջ 111։
= Պհլ. Հյ,
ր ^ յ յ ՏՏէ6ք
(
գրուած է
տէն՝,
բայց
պէտք է կարդալ համեմատ
հայերէնի ՏՏ\Շ1՝),
Կենտրոնական
Ասիոյ
նոր
արձանագրու­
թեա՛նց մէջ՝ պհլ.
ՏՅէՇՐՁ,
տճշՐՅ,
սոգդ.
տձ՚քէ
(
ՕՁսէաօէ,
Օաա. տօքձ.
159),
որ
պէտք է կարդալ
Տ1է1ւ*,
փոխառութեամբ
նաև
ույղուր. Տ&էԿ (տե՛ս
ՅՋձՏ
1926, 507),
վրաց.
ՏՅԼՄՆ
պՐ"՛
թձձձ
1
Տ161",
արաբ.
ւտէՁՐ,
բոլորն
Էլ նոյն
նշանակութե­
ամբ։ Պհլ. բառը փոխառեալ
Է յն.
Օ1(*ւղօ
(
որից նաև լտ. տէճէ^) հոմանիշից, իսկ սա
Էլ ծագում Է հնխ.
տէհ11
«
կանգնիլ»
՛
արմա­
տից, ձևապէս
նոյն է սանս.
տէՒաէ՞
«
կան­
գուն»
( ՚
Տ օ ւ Տ Զ Շ զ
902, 384),
նախ Ալգերեան,
Բցտր. չփ, և կշռ.
158
դրաւ յունարէնից։
ՆՀԲ յն. և լտ.
ձևերի հետ յիշում է նաև պրս.
սադիր,
սիդիր, իսդիր։
Լ Ձ § .
Խա,
Տէսճ. § 1955
և Հիւբշ.
ճյա. (Յւ
՜
Ձ1Ո.
377
դնում են յու–
յ
Fonds A.R.A.M