ՍԱՏ
179
ՍԱՏ
նել» ՍԳր. Եւս. քր. Ոսկ. Վեցօր.
սատակա­
մահ
Բ.մկ. թ. 29. Ոսկ. ես.
սատակիչ
ՍԳր.
Եղիշ.
սատակումն
ՍԳր. ևն։
ճԸՕԽ էհԱ Տ ,
Օ ե Յ Օ ՚ 1 3 Տ ՅՈՈ6ՈԱՏ, Աբ–
Տ136 1680,
էշ 35 համեմատում է եբր.
*
|Ա7՛
ՏՕՃ
«
բռնութիւն,
ճնշում»
բառի
հետ և նրա հետ ինչ որ կապ է ուզում
տեսնել,
(
օ ս ա գ ա ւ
VՕ^^,
3 1 ՚
ա 6 ա շ Յ
ոօոահԱ
օ օ ւ ^ շ ո Մ Ց V^մ6էս^):—
ՆՀԲ
յ ա ­
տակ
բառից՝ իբր
ցյա տ ա կհլ։
Լճ§. –եջ.
եեէ1". ԼՇՃ.
64
ս = սանս.
ԱՇ
մասնիկով
ատակ
բառից՝ իբր
յատակել։
Մորթման
20
ա Օ.
26,
էշ 487 բևեռ.
ՏԱէւհս,
իսկ էշ
551
բևեռ,
շշտջսեւ։—ՕՅոաւ, Տէ.
շէյօո.
90
եբր. \ճձև արաբ. ձ$
գտէ1
«
սպանու­
թիւն»։ Տէրվ. Նախալ. 51. հնխ.
1
<
ՅՃ
«
անկանիլ,
հարկանել, արկանել» ար­
մատից՝ իբր. լտ.
ՇՅճշքՇ, Շ6ճ61
՜6,
նա՛և
պարզականը՝
սանս.
ԸՅՈ
«
սատակել»,
զնդ.
Տ Յ Ո Յ
«
սատակումն»,
հպրս,
ՀԴ՜ՏՅՈ
«
սատակել», իսկ էջ 72 հնխ,
^ Յ Ճ
«
ան­
կանիլ, կորնչիլ» արմատից՝ իբր յն.
7.
Տ-
*01
Ս–Տ^
և լտ.
ՇձձՇէՇ։
1
^01161՜,
ճ1՜Ու6Ո.
լտ,
^3(^ՅV6^
«
դիակ»
բառին
ցեղակից։
Հիւնք.
պասեք, պասքա
բառից։
Հիւբշ.
110
մերժում է կապել
յա տ ակ
բառին։
յսո1<6Ր
ա ա
28 (1914), 53
սա–
տակ
«
պարզ»
բառից։
Թիրեաքեան, Ա–
րիահայ բառ, 159 և 329
զատիկ
բառի
հետ՝ պրս,
23(1
ՅՈ
«
զարնել»
բայից։ Ան­
շուշտ պատահական
նմանութիւն
ունի
ասուր Տճճս «աւերել, քանդել, սպանել»։
ԳԻՌ. — Ագլ.
ստա՚կիլ,
Գոր.Ղրբ,
ըստա՛–
կէլ,
Ախց, Կր.Մկ. Շմ.
սատկիլ,
Երև. Մրղ.
սատկէլ,
Ջղ. Վն.
սատկել,
Ալշ. Խրբ. Մշ. Ռ,
Սեբ,
սազզիլ,
Սչ.
սադզել,
ննխ.
սադգէլ,
Տփ.
սա՚թկիլ,
Հմշ.
սադգոլշ,
Պ լ,
սաթգիլ,
Զթ.
սազզիլ, սազզիլ,
Հճ, Սվեդ. Տիգ.
սազզիլ,
Ասլ.
սա*գիլ,
թրքախօս
հայերից՝ Ատն.
սազ­
զիլ օլմաք
«
սատկիլ»։
նոր բառեր են
սատ–
կուկ, սատկոց, սատկոտիլ
ևն։ Այս բոլորը
գործածւում են վատ իմաստով և յատկապէս
անասունների
համար, բայց .այսպէս չէ հին
հայերէնում, ուր միայն «չարաչար տանջան­
քով
մեռնիլ»
նշանակութիւնն
ունի. հմմտ.
«
Արդ ե՛կ է՛շ առ իս և մի՛ հեղգար, և բնա–
կեսցես յերկրիս Գեսեմ՝ յԱրաբիա և եղիցես
մօտ առ իս... զիմի՛ սատակիցիս
ղու և որ–
դիք քո» (ասում է Յովսէփը իր սիրելի հօր՝
Յակռր նահապետին)
Ծն. խե. 9—11. Քա­
հանայք իմ և երիցունք իմ աստէն ի քաղա­
քիս սատակեցան. Ողբ. ա, 19։
*
ՍԱՏԱՆ (ի
հլ. ըստ նՀԲ, բայց չունի վկա­
յութիւն ) «հակառակորդ,
թագաւորի
դէմ
ապստամբ
իշխան, չարախօս, մատնիչ» Գ.
թագ. ժա. 14, 23. բ. կոր. ժբ. 7. Կոչ. «սա­
տանայ» Եփր. համար, և աւետ.Վրդն. ել.։
= Եբր.
յ լ շ ^ յ
ՏՅէ՛ՅՈ
«
ոսոխ, հակառա­
կորդ, թշնամի»
բառի
յն. ՕՕ.ՀԱ՝) տառադար­
ձութիւնից.
նոյնից նաև լտ,
ՏՅէՅՈ,
գերմ,
Տ ՅէՅՈ
են, տե՛ս նաև
ս ա տ անայ։
ՆՀԲ սրանց հետ նաև լծ, թրք,
զք թ
(
իմա՛ արաբ, շւճճ)
«
հակառակ»։
*
ՍԱՏԱՆԱՅ, ի
հլ. «հակառակ,
դիմակաց,
չար ոգի, դև» ՍԳր, Եզն. Կոչ. որից
սատա­
նայածին
Եզն.
սա տ անայական
Ոսկ. մ. բ.
13, 26.
Ագաթ,
սատանայակիր
Ագաթ. Կո­
րիւն,
սատանայաւոր
Ոսկ. մ. բ.26.
սատա–
նայոտ
Եփր, ա. տիմ.240.
սատանայութիւն
Եզն. ևն։
֊
Ասոր,
)
ւ ^ . օո
ՏՅ(էՅՈՅ
«
սատանայ»
բառից, որ փոխառեալ է եբր.
«
լ^Էյ
Տ ՅէՅՈ
«
հակառակորդ, սատանայ»
ձևից, ծագում է
ե
ԲՐ–
|էՁՉ
Տ\.Ո– արաբ. ^Լձ, տխ
«
թըշ֊
նամութիլն
անել, կռուիլ» արմատից,
հմմտ,
արաբ,
Տ Յ ^ Յ Ո
«
սատանայ» = Տթովպ.
Ր)յ&
(1) %
Տ ՅճՅ է Յ Ո ,
որ
փոխառութեամր
տարածուած
Է բազմաթիւ
լեզուների մէշ.
ինչ,
յն. ՅԱՀՕՀաՀ^ լտ.
ՏՅէՅՈՅՏ,
ռուս.
0 3 1 ՝ 3 » 3 ,
հսլ.
Տ օ է օ ՈՅ
ևն. տե՛ս նաև
սատան։—
Հիւբշ.
316,
Հները ծանօթ էին արդէն բառիս ծա­
գումին, հմմտ. Սատանայ
յեբրայեցւոց
և յասորւոց
լեզուէ խոտորեալ
թարգմա­
նի. Եզն. էջ 52.
—
Սատանայ
անուն ի
խստութենէ
հակառակութեանն
ան ուա֊
նեցալ. Կոչ. 12,
—
Սատանայդ բայ եբ­
րայականաւն
զապստամբն
ազդեցուցա–
նէ. Իրեն. հերձ. 204.
—
Սատանայ... ըստ
եբրայեցւոց
բառիցն՝ հակառակ
թարգ–
Fonds A.R.A.M