ՍԱՌ
ռըն»,
զնդ. *յ <֊0
չձ \Ֆ
Տ Յ
^ է Յ –
«
ցուրտ)),
պՀլ.
յ
յՀ^ՏՏՏւճ՝^>պրս.
ձ յ ֊
ՏՅէ
՚
ճ
«
ցուրտ»,
պՀլ.
&&
էէՈա> պրս,
Լ
Տ Ձ Ո Ո ՚ Յ
«
ձմեռ» (ըստ
Հյ֊քՀ՛
§ Յ Ր ա Յ
«
ամառ))
բառի
կազմ ուած),
աֆղան.
ՏՕյ,
իդ.
ՏՁ1՜Տ
«
ցուրտ»,
Տ Յ
՚
յ
՚
Յ
«
ձը–
մեռ», օսս.
ՏՁ
1
Ա
1,
Տ
31
Ա
«
խիստ ցուրտ է»,
Տ
31
Ճ
«
աստիկ ցուրտ»,
բելուճ.
Տձւ՚ճյ ՔՐԴ՛
Տ31՛
«
սառն, պաղ, ցուրտ»,
ՏօՒւ6ք
«
սառոյց»,
քուչ.
1
Մ05ԸՅ/ՅՈ6
«
ցրտութիւն, ցուրտ»,
լիթ.
§Զ1
՜
ՈՁ, ՏՅՈՈՅ,
Տ
3 1
Ո Յ
«
եղեամ»,
§6ւԴ
(
§Ո2Տ
«
եղեամ»,
տճ1էւ
«
սառչիլ»,
Տ31էՅՏ
«
ցուրտ»,
լեթթ.
ՏՁք տՁ,
Տ6Ր1ՈՅ
«
եղեամ»,
հսլ.
Տ
1
ՅՈՅ
«
եղեամ»,
տ1օէ
.
Յ
«
ձմեռ», նսլով.
Տ1՝6Ո
*
սա–
ռած
ձիւն»,
լեհ.
Տ՚է20Ո
«
եղեամ»,
ռուս.
Տ61՜6ՈԱ
«
սառած
ձիւն, եղեամ», գերմ,
Է1օ1
՜
Ո
«
յունվար և փետրվար
ամիսները»
(
այլ բա­
ցատրութիւն է տալիս
րԱս
§6
2-4) .
Ււ31
«
սա֊
հսւն, լպրծուն»,
հոլլ.
հ.31
«
սառած
գետին»,
հիսի հ&\տւ «եղեամ»,
հյ՚Յա
«
կարծրացած
ձիւն» ևն
(
ԲօԽւ֊ա/ 1, 409,
Գ/շ.\ձշ
112,
ՑօւՏՁՇգ 841, 11
-
ՁԱեՈՁՈՈ
303, 9
օ ա § 731)*
Արդեօք արմատի երկրորդ ձևին (հնխ,
\
Հ՚Շ\–)
չէ՞ պատկանում գւռ,
ալին, սղօն
«
սառոյցի
բարակ շերտ»։
—
Հիւբշ.
488։
ւՕՁբւ-օէհ, ճտ. բօ1. 100, 134, 141
անդի
Տ31",
231՝,
լեզդ.
261
-
,
ավար.
2
Ա6Ր,
բրըտ.
ՏՕա,
201՜
Ո,
ս-֊-մոյէղ
ՏՁՐ, շ յ դ
հոմա–
նիշնեբի
հետ։
Ուղիղ
համեմատեցին
նախ
Տօէէւշհ.
Ճ Ո Շ Յ
26, 86
և
Ա
§
.
Սք–
§6ՏՇհ.
3 0 4 ։ ֊
ա 1 1 6 1 Տաճ՝ ՝^ 41, 6
հյ.
ցուրտ,
պրս.
Տ31՜ճ,
յն. %բձօՀ ևն ձևերի
հետ։ Պատկ.
14
3
ՕՈ 6/1,.
22
զնդ.
Տ&ՀՅԽ,
պրս՛
Տ Յք ճ ,
քրդ՛
Տ31
-
.
Տէրվ.
Ճ Ա Ձ Ո Ո .
48
և նախալ.
72
լիթ.
զնդ. և պրս. ձևերի
հետ
հնխ.
<յՏք
«
սառչիլ» արմատի տակ։
յ՜ԱՏէւ,
ԼԱէ. 81Զէէ. 1883,
էջ
64
լիթ.
&
Ձ1յ1Ձ,
ռուս,
0.713
ՈՅ
«
եղեամ»։
Հիւնք.
սեոն
բառից։
1
Հշքտէ,
Յուշարձան
425
թթր՛ զճ\՝ «ձիւն» բառի հետ։ Պատահա–
կան նմանութիւն
ունին անդի
ՏՅք,
ՏՏՅք,
ավար.
յ31՝,
խունս.
ՇԱ6Ր,
արաբ.
2
Ձք
«
սառած
ջուր» (Կամուս,
թրք. թրդմ.
Ա.
38),
ԳԻՌ—Ջղ՛
սաոն,
Գոր. Ղրբ՛
ս ա ՚ ոնր ,
Ե֊
րև.
ս ա ՚որ,
Տփ.
սա՛րը,
Ագլ.
ս օ ՚ ո ն ը
«
սա֊
12-2045
ռը, պաղ, ցուրտ».— բայական
ձևով՝ Ջղ՛
սաոհլ,
Գոր. Ղրբ՛ Շմ.
սաոչիլ,
Երև.
սա՚ոշէլ,
Տփ.
սա՚րիլ, սա՚րչիլ,
Ագլ.
ս ո ո օ ՚ նի լ
(
որից
սալա՛նա ծ
«
սառած»),
—
Ախց.
սաոուց. —
նոր
բառեր են
սաոցակոլոլ, սաոցակ
ընկնել,
սառցաջուր, սաոցատուն. —
հմմտ. նաև
ս ո ա
Մշ. «ցուրտ»,
Գնձ. «փայլուն
պաղլորակ»
(
Մամիկոնեան,
Հազարից
մէկը, էջ 154,
249)
.
—
Մշ. գիտէ նաև
ս ա ռնամանի
ձևը։
*
ՍԱՍԱԷԻՐՍ
«
անճիտան
բոյսը»
Բժշ. ուս՜ի
միայն ՀԲուս. էշ
557։
= Արաբ,
յ յ յ լ լ լ –
ՏՅՏՅ11ԱՏ,
^ ^ յ լ ^ ^ ,
Տ1Տ1ւ1աՏ,
որ փոխառեալ է յն.
0
ՏՅտ),1,
օԽտճւՀ
ձևից «էօէձգԱտՈ
0
քքւՇ1Ո3161) Լ
(
տե՛ս
Տէ61Ո–
ՏՇհՈ61ճ6ք–/ք
հաւաքածոյի
մէջ՝
՝
Գ12,1Հի/\.
12,
94
և
101
),
որից եննաև լտ.
Տ6Տ6Ա, Տ6Տ61ւՏ,
Տ6Տ61ւսա,
ֆրանս.
Տ6Տ6Ա՝
նոյն
նշ.։
Ուղիղ մեկնեց ՀԲուս. §
118։
ՍԱՍԱՆ,
բուն ՛նշանակութիւնն է «կանգ­
նած
տեղը շարժիլ», որից յառաջացած է յե­
տոյ
«
դող»
Գնձ. սրանից
սասանիլ
«
տատա֊
նիլ, խախտիլ,
սարսափից
դողալ» ՍԳր.
Ադաթ,
սասանհցուցանել
Բ. մն, չգ. 8.
սա­
սանութիւն
«
շարժիլը,
խռովութիւն,
յոյզ»
ՍԳր. Կոչ.
13,
«
երկրաշարժ»
Մտթ. իդ,
7.
անսասան
նար, ևն։ Կրկնուած է պարզական
սան
«
շարժիլ»
արմատից։
Հիւնք,
նոյն է դնում
ծածանիլ, սւա–
տանիլ
բառերի
հետ։
8
ս § § 6 1Հ2 32, 65
դնում է
*
սսւրս
նախաձևից, որ հանում
է
Տ բ Յ ք Տ < Տ բ յ ե ՚ –
արմատից, հմմտ. յն.
Օ1ՀԱբ7.00(Օ «քաշքշել,
ցնցել», սանս,
Տ թ յ Շ
«
շօշափել», կապ
չունին
սրանց հետ
սարսել, սարսուո, սարսափ։
ԳԻՌ.֊Ախց. Խրբ. Կր. Մշ. Սեբ. Պլ.
սա­
սանիլ,
ննխ.
սասանէի
Սլմ.
սասանվել,
որոնք նշանակում են «զարհուրիլ, սարսա­
փիր), իսկ Տիգ.
ս ա ս անիլ
«
լռել». — նոր
ձևեր
են
սասան սասան
ննխ. «սարսափահար»,
սասանական
ննխ. Պ լ. «սարսափելի»,
սա–
սանահարուիլ
Երև. «ահաբեկուիլ,
սարսա­
փիր),
սսնոտիլ
ննխ.
«
յանկարծ
վախենալով
սարսռալ»։
+ ՍԱՍՏ, ի
հլ. «յանդիմանութիւն,
չեխ»
ՍԳր. Ոսկ. գաղ. Եզն.
որից
սաստել
«
յան­
դիմանել»
ՍԳր.
սաստարար
«
յանդիմանող»
Fonds A.R.A.M