ՍԱՆ
1 7 5
ՍԱՊ
«
սանտր»,
Հիւնք. պրս.
Տ Յ Ո Յ
«
սանտր»,
որից և կազմուած են
սապատաւոր, միասա–
Տ Յ Ո Ճ Յ Ո
«
սանտրեբ,
Հիւբշ. 488 յիշում
պատ, երկսապատ
«
մէջքի
վրայ
կուզ ունե
է յն. ձևերը և սխալ է գտնում իբրև բր–
նիկ հայ կցել
յն. *Հօ.՝,ՀՕ(յ՝է ձևին, որով­
հետև
հյ. չ—չէ՛
յն. Հ։ Մառ,
Րթ31«. ,զթ.
Յքա.
32
բուն ձեր
սանր՝ դ
յաւելուա­
ծով։
ԳԻՌ.-Ալշ. Գոր. Երև. Ղրբ.Մկ. Մշ. Շմ.
Ջղ. Վն. Տիգ. Տփ,
սանդր,
Աչ.
սա՛նդրը,
ցող, մէկ կամ երկու կուզ ունեցող
(
ուղտ)»։
֊
Պհլ.
*
Տ ՅթՅ է
«
կողով, արկղ» բառից, որ
թէև աւ անղուած չէ, բայց
նոյնն ենհաստա­
տում պրս.
յ ս . ^ Տ Յ ե Յ ճ ,
քրդ.
Տ6
\
Ղ
«
կողով,
կթոց» և իրան հանից փոխառոլթեամ
բ՝ ա–
սոր. )––Է^ՏԼճճ>
ՏՇքէՁ,
արաբ.
Տձւճէ,
ՕսԼս*,
Տ Յ Ե Յ Տ Յ ,
քրդ
ՏՅԵՅԼ՝,
Տ6ե6է,
թրք.
\
ձ֊+~,
ՏՇթՇէ
Ախց. Կր. Ննխ. Սլմ.
ս ա ՚նդըո ,
Մրղ.
սան–
ե սրանից փոխառութեամ
բ՝
սերբ.
Տ6թ6է,
դ ը ՚ ո ,
Հմշ.
սօնդոը,
Զթ.
ս օ ՚ն դ ո ր , սո՚նդոր,
ուկր.
Տ6բշէՅ,
բոլորն էլ
«
կողով»,֊Հիւբշ.
Ագլ. Սվեդ.
սո՚ւնդր,
Պ լ.
սանր, սանր, սար,
236,
սանրը, սանրը, սարը,
Սեբ.
սանյ,
Ռ.
սա՛ն,
յ ր ,
Խրր. Պրա.
սայր,
Հճ.
սօր,
Ասլ.
սԷ՝օրյր,
Ակն.
Ա՛՛յր.—
բայական ձևով՝ Ագլ.
սա՚նդրիլ,
Սվեդ.
սանդրիլ,
Պլ.
սանրէլ, սանրէլ,
Հճ.
սարվել,
Ասլ.
սէօրյէ՝լ,
Ակն.
ս օ յ է լ ։—
ն ո ր բա­
ռեր են
սանտերք, սանտրէք, սանտրատուն,
սանտրեգլուխ, սանտրդործի, սանտրօձ, սան–
տըրսապոն
ևն։
ՍԱՆՏՐՈԻԿ
«
մի տեսակ
անծանօթ
խոտ»
Ամիրտ. ունի միայն
ՀԲուս. § 2804, ըստ
Շահրիմանեանի՝
նոյն ընդ
սամանտրուկ,
րռ.
բօԱ^ՕՈՅէսա,
ըստ Կոյլաւ՝ Բառ. գերմ.
660՝
գերմ.
Ր րՕ Տ Շհե ւ Տ շ
բոյսը, որ ըստ
Տ Շ ա ա Տ ՚ ե ֊ / ՛
Բուս ա բանա կան բառարանի, էջ
171
է «լա.
ե
^ Օ
՚
ւ
՚
Օ ՇհՅ Ո Տ աՕքՏԱՏ քՅՈ36
Լ » ,
ըստ ՆՀԲ (յաւել, գւռ. բառից) խոնաւ, ծմակ
ու քարքարոտ
տեղեր աճող մի բոյս է, որ
ձիւնը վերանալուց
յետոյ է երևան դալիս,
գիւղացիք
խաշում,
քամում և ուտում են.
արմատը
ալիւրի պէս փոշիացնելով
մածու­
ցիկ
նիւթ են պատրաստում։
Կենդանի է
Գնձ, նխ. «կռմդուկ»
իմաստով։
Ս Ա.ՊԱՊԵԷ
«
հաստատել,
կրթել,
սեղմել»,
գիտէ միայն Բառ. երեմ, էջ 281։
*
ՍԱՊԱՏ (ի -ա, ու
հլ, ըստ ՆՀԲ, բայց ա֊
ռանց
վկայութեան)
«
կողով» Ես, դ, 26,
Փարպ, ծէ. Կաղանկտ, յետնաբար
սապաթ
Հայել, էջ7, 67, որից
սապաաակ
«
փոքրիկ
կողով»
11
սկ. կող. 572. Գէ. ես. ճառընտ.
սապատաւոր
«
շրջան վաճառական, փերե­
զակ»
Ոսկ. բ. կոր. Կոչ. 120.
սապատողն
«
կուզ» Ղետ. իա. 19. վերջինը՝ որ կազմուած
է փոխաբերութեամբ,
ենթադրել է տուած
արդի գրականի մէջ
սապատ
«
մէջքի կագը»,
Հներից Երգն. քեր. այսպէս է մեկ­
նում բառս, «Ստուգաբանութեան
գիւտք,
սապատ, գլխապատ, յիրէն ուն՛ելով զա­
նունն»։ (Այս բացատրելով
ՆՀԲ՝
«
որ֊
պէս սա պատօղ և կատ դրելի է
ԱԱ1Ր—
պատ՝
որպէս
նոյն ընդ
դլիւապատ»,
պրս.
ՏՅք
«
գլուխ»
բառից)։
նորերից ու­
ղիղ մեկնեց նախ Աւգերեան, Բցտր, չփ.
և կշռ. էջ 157, որ համեմատում է պրս.
սէփէթ։
ՆՀԲ նոյն ընդ ռմկ.
սէրէդ։
ԼՅ§՚.
ԽՈՂ. Տէսձ. § 1946 ասոր և արաբ, ձե֊
ւերը։
ՍԱՊԵՆԷԹ
«
Անվաւեր
գիրք Գ ործոց առա–
քելոց»
Գնձ. ուրիշ վկայութիւն
չկայ,
այլուր
սովորաբար
պրակսաւաթայք,
որ տե՛ս։
*
ՍԱՊՂԱՐ, ի-ա
հլ., «կազ,
հաշմանդամ»
Յայսմ. փետր. 26, մրտ. 10. Վկ. գէ. 64.
Գնձ. գրուած նաև
սաղպդար։
= Անշուշտ թաթարական բառ է, որից
փոխառեալ է նաև վրաց.
ետՅշյ՚ձծօ սապ՛ղա­
րի
«
ոտքր
կտրած»։
կ ստ ՆՀԲ բառ ռմկ. և ըստ ԱԲ բառ
թրք.,
*
ՍԱՊ11Ն
«
օճառ կամ օճառախոտ,
օշնան»
Մամիկ. 36. Մաղաք. ար. 32. Վստկ. 80. որ
և
սապան
Վստկ, 223. որից
սասանած
«
օ ֊
ճառ քսած»
Շնորհ, առակ, էջ 108։
= 35/.
օ6
.
ԷՀ
(0՝
>, <30.%ձ>՝1Հ0՝է «օճառ» բառից, ո
փոխառեալ է լտ,
ՏՅթՕ, ՏՅթՕՈ1Տ
ձևից, իսկ
սա էլ գերման՛ականից։
Գերմ տնական
ձևերն
են հբգ.
Տ6ւքՅ, Տ6ւքքՁ, Տ61թքՅ,
մբգ.
Տ6թ€՚,
Տ61ք6,
գերմ,
Տ6ւք6,
հոլլ.
266
թ,
ւմևգսք.
ՏՅթն,
հհիւս.
Տ ՅթՅ ,
անգլ,
ՏՕՅթ,
բոլորն էլ «օճառ»,
որոնցից
ենթադրլում է գոթ.
*
Տ31բյՕ«
Ըստ
Fonds A.R.A.M