հյ.
սյա - կ ա ս , պ ա –հս ւր ս ւնք , պ ա -հար,
ն ա - հ ա ն ջ ։
ՊԱՀԱՆՋԱՆՔ
«
ձեռքի ապարանջան», մէկ
անգամ
ունի Օրրել, ողբ. ժև. «Պահանջանքն
իմոյ
բազկին և ապարանջանքն
իմոյս ո֊
տին»։
Պատահական
նմանութիւն
ունի բե–
լոլճ.
ձ հ ա յ Ձ ց
«
կապ, գօտի»
(
Ւ1օ1՜Ո,
§ 58, ծան.),
*
ՊԱՀԱՊԱՆ, ի - ա
հլ. «պահող»
ՍԳր. Եւս.
քր. «պահպանութիւն»
Ս՛զ. լը. 2. ճխ. 3. ա.
մկ, (ստէպ). Եղիշ. «հմայեակ»
Կանոն, որից
պ ա հ ա պ ա ն ա պ ե տ
Պղատ.օրին. Պտմ. աղէքս.
պ ա հ ա պ ա ն ո ւ թ ի ւ ն
ճառընտ. կամ առանց յօ֊
դակապի՝
պ ա հ պ ա ն 9՝.
մկ. գ. 16. Փիլ.
պ ահ–
պ ա ն ա պ ե տ
Եսթ. բ. 20.
պ ա հ պ ա ն ա կ
Խոր.
Կանոն,
պ ա հ պ ա ն ո ւ թ ի ւ ն
ՍԳր. Բուղ,
պ ա հ­
պ ա ն ե լ
Փիլ. ևն։ Բառիս հին ձևն է
"
պ ա րհա –
պ ա ն ։
֊
Պհլ.
*
բ՜Ձ1Ա–ճբճՈ<զնդ.
դՅ՚ՕէՅբՅ՜ՈՅ–
բառից, որ կազմուած է ֆձԽ <Լզնդ.
թ՜Յ՚ՕքՅ
«
պաշտպանութիւն,
պահպանութիւն»
––
|–բՅՈ
«
պահող»
բառերից։
Վերի բառերր
աւանդ֊
ուած չեն թէև, բայց կան նրանց այլ դալա֊
ռական ձևերը, ինչ. պհլ.
թՅՏթՅՈ
֊՛
պրս.
թ
՚
ՅՏ–
Է
)
ՅՈ
«
պահապան»։
Տե՛ս նաև
պահ։—
Լիւբշ.
217։
ՆՀԲ դնում է
պ ա հ ե լ
բայից՝ իբր հյ.
ածանց,
8
օէէւօե. ձոՇՅ 76, 252,
Լ Յ § .
Սւ–§6տշհ. 115, ա ւ Խ ր Տ ^ ճ ա 38, 575
պրս.
բՅտհՅՈ»
ԳԻՌ.-Գո ականից փոիւառութեամ՛բ
ունինք
Ար. Մշ.
պ ահա ր ա ն,
Երև.
պ րհ ա պ ա ն ,
Մկ.
պէոխէՈպան,
Պլ.
բ ա հ ա բ ա ն
ձևերով՝
միայն
«
պահապան
հրեշտակ», «Աստուած
պահա֊
պան»
ձևերի
մէջ։
Մինչև անգամ
էնկիւրիր
թրքախօս
հայոց բարբառում կայ
ԵՅՒ
13
ԵՅՈ
«
պահապան
հրեշտակ». ինչ.
եՅՒէՅԵՅՈՅէՈ
6
ՏՄ§6(1ւ
«
պահապան
հրեշտակս
ինձ պահ֊
պանեց» (Բիւր. 1898,
865)։
Պ ահա ռ
տես Պակառ։
Տակառ։
«
բանջարանոց»
Վրք. հց. բ. 496.
Կեզծ֊Շապհ. էջ 3. Արձ. 1215, 1266,
1348
թթ. (Վիմ. տար. էջ 59, 110, 169). սրանից
է նաև
Ր ՚ ա հիղ ա օ ո ր
աշխարհագրական
անու֊
նը (Օրրել. 1861, էջ 268), որ ճիշտ այն է,
ինչ որ այլուր
Պարտիղացփոր։
–
Նոյն է
պարտէդ
բառի հետ և ծագում է
կա՛մ պհլ. գւռ. մի ձևից, և կամ
հայերէնի
մէջ
Ր տ > հ
ձա յնավւոխութեամբ
(
իբր
եր­
թ ա ^ է հ ա ՞ լ ) : —
Աճ.
ԳԻՌ
Մկ.
պախէզ
«
բանջարանոց»,
Վն.
պաիւէղ
«
սեխի, ձմերուկի և վարունգի պար­
տէզ», Մշ.
պաէւլ
«
տան առաջ բանջարանոց»,
Գնձ.
պհէզ
«
բանջարանոց»
(
տե՛ս Մ ամ իկոն֊
եան, Հազարից
մէկը, էջ 39, 248)։
Սրանից
են Վն.
պախէդպան
«
պահէզը
պահող մշա­
կող անձը», և
պահէդիկ
«
դպիրների
գլխի
կուլակը» (Քաջունի, հտ, Գ. 199)։
*
ՊԱՀՄԻ
«
մի տեսակ որոմ» Բժշ. ունի մի­
այն ՀԲուս, § 3387,
֊
Արաբ.
Հյ+է-յ
եՅհքՈՅՈ՝
նոյն նշ..
Այսպէս մեկնեց
ՀԲուս։
ՊԱՀՐԱՆ
«
արօտատեղի»^
նորագիւտ
բառ.
որ մէկ անգամ
ունի Սմբ. դատ. 211. «Ել
զտյլ
անսնոցն
զվնասն
տեսնոլլ
պիտի և
զպահրանն,
նոյնպէս և զարծօղն»։
Ւ
^ՅքՏէ
թարգմանում է
«\\
^0(16,
արօտատեղի»։
*
ՊԱՀՐԷԱ
«
պահք, պաս, ծոմ», մէկ ան­
գամ
ունի Զքր. ծործ. «Զի թէ պահէի
զպահ֊
րէզ պահքն, իբր զանասուն
պահէի և որպէս
զայլազգի
ճաշակէի»։ (ԱԲ ջնջած է այս բա֊
ռը)։
նոյն է նաև
փահրիզ
«
բժշկական ծոմ
կամ պահեցողութիւն»
Տաթև. ամ. 67. «Երեք
իր պիտի
առողջութեան. նախ ճարտար
բժիշկ, երկրորդ՝ փահրիզն ի յառաջին ցա–
ւոյն»։
= Պրս.
ձ * ֊
ձ
յ .
Բ
31
"՛
16
՜
2
«
զգուշութիւն
ի կե­
րակրոց, ժուժկալութիւն, ծոմ», սրա աւելի
հին ձևերն են պաղ.
թՅհՐ6|,
պահլ. Հ^-կյ՛
-)
Բ՚Յ՜ՒՄ՜ՇՕ,
որ է զնդ.
թՅԱւ 1՜360–
«
թողնել, լքա­
նել» կազմուած
բ31էւ–
մասնիկով՝
^շշճ֊,
աճէ– «լքանել»
բայից (ցեղակիցները
տես
Լիք
)։
Պարսկերէնից է փոխառեալ նաև թրք.
^Հտ֊յ
ԲՇհՈՃ,
որից ռմկ.
փէյրիղ
«
բժշկա­
կան
պահեցողութիւն»
(
ՒԽա, § 309) < -
Հիւբշ. 274,
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ,
ՊԱՂ
(
ի
հլ. ըստ ՆՀԲ, բայց կայ միայն
սեռ.
պաղի)
«
սառոյց»
Ոսկ. եվյես. Խոր. Ղե֊
լոնդ, «ցուրտ, հով» Յայսմ, Գնձ. որից
պա–
Fonds A.R.A.M