1 1
«
պահպանութիւն»
(
Ւ1օՈ1
§ 341). տե՛ս նաև
յաջորդը։—Հիւբշ.
217։
Առհասարակ
դրած են
պ ա հ
արմա֊
աից՝
իբրև հայկական
կազմութեամբ։
Լճք.
ՃՈՈ. ՏէսԺ. §
1793
պրս.
թՅհքՅ։
Պատկ.
Ի\տւէ
&
բ I, 13 բաժանելով
պ ա հ
արմատից՝
կցում է պհլ.
բՅհտԱ
«
ճամ֊
բայ» բառին։
Հիւնք.
պ ահա կ =
պրս.
բ է –
յ ի ք
«
սուրհանդակ»
բառից, իսկ
ը մ պ ա հ –
կ ե լ ՝ խ մ բ ա կ ի ց
բառից։
ԳՒՌ
Պահուած է թերևս
պ ահ կ ո փլ , պ ահ–
կիլ, պ ահկ ա ո ւիլ , պ ա հ կ ո ա ց , պ ա հ կ ո ւ ո ց ի կ ,
պ ա հ կ վ ո ւ կ
ձևերի
մէջ։
ՓՈԽ.-Վրաց.
Յ օ Յ ծ օ յ օ պ ա հր ա կ ի
(
Մառ
Աոոօռ 62և Յա 8, 108), ձձ6>*ձ
ձ
<Հ
պ
ա
–
ր ա կ ա դ
(
Մարկ. Ժե. 21) կամ
3 * 3 6
ձյ * տ օ
պ ա հր ա կ ա դ
(
Մատթ. իէ. 32) «բռնի, պահակ
վարելով»,
որոնք տառադարձուած են հայ
թարդմանութիւնից,
ուր նոյնպէս
երկու տե֊
ղում էլ գտնում ենք
պ ա հ ա կ
(
հմմտ. ի մէջ
այլոց Աճառ. Աբրա. 1898, 367 բ և յետոյ
Մառ
3 8 0
11, 170)։֊–
Իբրև
վայրանուն ճո֊
րայ կամ Վիրոյ պահակի՝
յիշուած է օտար
մատենագիրների
մէջ. ինչ. յն. ւՀւթՈՀՕւթձ/և
ասոր.
;
օ Տ օ ^ օ
\
քսսբ՚ձ\ս&%
(
ՀԱ 1922,
157),
ՊԱՀԱԿԱՊԱՆ
«
պահակ, պահասլան» Ո.
թգ. ը. 14. Եւս. պտմ. գ. 6. Ոսկ. ա. Թես. ա.
հին ձևն է
պ ա րհ ա կ ա պ ա ն
«
բերդապահ»
նո­
րագիւտ Ա. մնաց. ժը. 13 կամ ճ-ի անկու­
մով էլ՝
պ ա ր ե կ ա պ ա ն
«
դէտ, պահնորդ» Ա.
մկ. ժբ. 27,
= Պհլ.
*
Բ Յ ՜ Խ Ձ 1 Փ Յ Ո
«
պահապան»
բառից,
որ կազմուած է
բ
՝3
՜
հւ
՚31
<
և
թՅՈ
բառերից։
Այս
պհլ. ձևր, ինչպէս նաևնրա
ներկայացուցիչ
պրս.
*
բ31՜ՄՅեՅՈ
չեն աւանդուած
գրականու­
թեան
մէջ. բայց
նոյնն են հաստատում
իրանեանից
փոխառեալ
ասոր.
թՅՒՄՅ^եՅՈ
«
պահպանութիւն»,
թալմ.
ծՕՁՅՈ"10 բՅՈ13§–
Է
)
ՅՈՅ;
«
ոստիկանական
տեսուչ»
ձևերը։ —
Հիւբշ. 218։
Առհասարակ
միացրել են նախորդին՝
հայկական
մի ածանց
համարելով։
*
ՊԱՀԱԿԵՐ, ի- ա
հլ. «պահող,
խնամող,
սնուցիչ» Ես. լգ. 18 (որ Գէ. ես. մեկնում է
«
գիշերապահ»
)։
–֊
Պհլ.
*
թ3հ1՜1<3է՛
«
պահապան»
ձևից, որ
բարդուած է
թՅհւ՛
«
պահ» և
1
<31՜
«
գործել»
բառերից։
—
Աճ.
Բշէշւ՜ա.
25
հյ.
պ ա հ
բառից՝
֊
կ ե ր
մասնիկով։
ՊԱՀԱՆԳ
կամ
ՊԱՀԱՆԿ
(
սեռ.
«
պատը
ամուր պահելու համար
մէջն ագուցուած գե­
րաններ»
ՍԳր. Եփր. թգ. 423. Վեցօր. 169.
Ոսկ, ես. և կողոս. 579. Մծբ. 39. «զրահ,
պահպանակ»
Թղթ, դաշ. որից
պ ա հ ա ն գ ա ­
կ ա պ
Սիր, իբ. 19. Մծբ. 39,
ՆՀԲ «անկուած առ ի քաջ պահել, կամ
ի պահել անկ»,
Լ Յ
§ . Սւ՜§6ՏՇհ. 3 7 8 ՏՅՈյ՛
արմատից։
Հիւնք.
վ ա հ ա ն
բառից։
Թի֊
րեաքեան,
Արիահայ բռ. 307 պրս.
<ձ11<յ>յ \քՅեՅՈ§
«
փայտեայ
օղակ կամ
շրջանակ՝ որ բեռների
վրայ են անց­
կացնում՝ ամրապնդելու
համար»։ Պա­
տահական
նմանութիւն
ունի պրս.
<ՍԼտէյ
բՅհՅՈՅ
«
դռան յետևի փայտէ սողնակը,
նիգ,
գամ»։
ՊԱՀԱՆՏ
«
բռնի ուզածր», արմատ առան­
ձին անգործածական. գտնւում է արդի գրա­
կանի
մէջ՝
«
առնելիք»
նշանակութեամբ,
որից
պ ա հ ա ն ջ ե լ
«
բռնի
ուզել, բռնադատել
որ
տայ»
ՍԳր.
պ ա հ ա ն ջ ա ն ք
Սերեր. Վեցօր.
Եւագր,
պ ա հ ա ն ջ ի չ
Եւս. պտմ.
պ ա հ ա ն ջ ո ղ
ՍԳր.
պ ա հ ա ն ջ ո ւ մ ն
Սիր. լղ. 42. Ոսկ. ես,
զ օ ­
ր ա պ ա հ ա ն ջ
Պտմ.աղէքս,
հ ջ դ ա պ ա ճ ա ն ջ
Ոսկ.
գծ.
հ ա ր կ ա պ ա հ ա ն ջ
Խոր.
յ ո ր դ ո ր ա պ ա հ ա ն ջ
Թէոդ. կոյս,
օ ր է ն ս պ ա հ ա ն ջ
Եւս. պտմ.
ո գ ե–
պ ա հ ա ն ջ
Գնձ. Նար.
խ ս տ ա պ ա հ ա նջ , պա­
հանջ կ ո տ , պ ա հ ա ն ջ ա տ է ր
(
նոր բառեր)։
Գըր֊
ուած է
պ ա րհ ա ն ջ ե լ
Եփր, երր, 204։
ՆՀԲ «որպէս թէ զի
պ ա հ / յ « ա
եդեալն
կամ զաւանդն և զփոխն յետս
2 /
յ « հ ա ն ~
շել»։ Հիւնք. պրս.
պ ա գ խ ա ս թ
(
իմա
ե՚37.–
X
ս
Յ Տ է )
հոմանիշից։
^
6
Ա 1 « է
* ,
9
և
II. 6
փոխառեալ
իրանական
կորած
մի ձևից, որ կազմուած է
բՅ–
նախա­
մասնիկով^ պհլ, սոգդ.
ՒւՅՈյ,
հպրս. զնդ,
0 3
Ո յ
«
քաշել» արմատից,
հմմտ. պհլ–
ՅհՅՈյւէՅՈ,
պրս.
Ա յ ս ո տ ք
Յհ՚ՅՈ–
յ1ճՅՈ
«
քաշել, յետ քաշել»
( 8 3
Ա հ օ 1 օ –
11136,
ձ1էՄ.
7 8 4—5 , 1-
Խա. § 5 8 ,
Օ.ՅԱէհւօէ, (յք. Տ0§Ժ. 156),
ինչպէս նաև
Fonds A.R.A.M