1 0
ՊԱՀ
1
շւ–, 1<սհռտ ս. Տշհ161օհ.
հ&Խ.
3, 88
պրս.
թՅ Տ
ձևի հետ։
Լ Յ § .
0.6
ՏՅՈ1. ճ ե հ է Լ
8, 25
և
Ցե^. եԱէք.
Նչ.Ճ.
58, 74
զնդ.
Բ՝Ա®ա և պրս.
բ Ձ Տ
բառերի
հետ։ ձ.ՏՇՕ–
1
ւ–Տօ1ա612Ը1–
1
Լ2.
17, 136
հին իրան.
բ՜Յ՜Ժ
արմատիս, Ի\ս\Խ
78, 425
ո՛չ թէ
թ ՚ Յ ,
այլ զնդ.
թՅ՚Օ՚քՅ–
բառին
պէտք է միացնել։
Այսպէս նաև
Լ Յ § .
Խա.
Տէսճ. §
1792,
իսկ
§
1818
պ ա ս
ձևը (որ գրբ.
պ ա հ ս
հայցականից է յա֊
ռաջացած)
կցում է պրս.
բ ՚Յ Տ - Ե ՅՈ
«
պա֊
հապան»
բառին։
Մորթման
Ճ 0 1 ^ ( յ
26,
528
բևեռ.
բՅեՒւՅ
«
պահ»։ Տէրվ. նա֊
խալ. 91
բշւ
«
պահել»
արմատից։
—
Հիւնք. պրս.
ք է հ ր է ,
բ է հ ր ի յ զ ։ –
քՀշքտէ,
Յուշարձան 406՝
պ ահ
«
յղի» կցում է սու֊
մեր.
բտհ, բ 2 ^ ՛
«
առատ՝
բերրի
լինել»
բային։
Մարտիրոսեան ՀԱ 1924, 458
ասում է թէ կապ չունի
հաթ.
բ
՚31
Ո՜Ա
«
պահեմ»
բայի հետ։
ԳԻՌ. — 1. Ախց. Գոր. Կր. ՚Լրբ.
պահէլ,
Ագլ. Շմ. Տփ.
պ ահիլ ,
Ալշ. Մշ.
պւսյել,
Երև.
պհէլ,
Ջղ. Ալմ. Վն.
պ ախել,
Մրղ.
պ ախէլ,
Մկ.
պ ա խիլ ,
Աչ.
բ ա հ ե լ ,
Պլ.Ռ. Սեր.
րահէլ,
ննխ.
բ ա յ է լ ,
Ասլ.
բ ա յ է ՚ լ ,
Ակն.
բ ա յ հ է լ ,
Տիգ–
բ ա հ է լ ,
Հճ.
ր է հ ե լ ,
Զթ–
բ է հ ի լ ,
Խրբ.
բ է յ ի լ ,
Հմշ.
բ է հ ո ւ շ ,
Սվեդ.
բ ի հ ի լ ,
Աժտ.
փայէլ.—
2.
Գոր. Ղրբ. Ջղ.
պաք,
Ակն. Խրբ. Պ լ. Ռ.
Սեբ.
բ ա ք ,
Ասլ.
բ ա ք , բա *,
Տիգ.
բէոք,
Ագլ.
պօք,
Զթ.
բ օ ք , բ ո ք ,
Հճ.
բ օ ք ,
Սվեդ.
բ ի լ ք , —
Մրղ. Սլմ. Վն.
պախս,
Ալշ. Ախց. Երև. Կր.
Մկ. Մշ. Շմ. Տփ,
պաս,
Հմշ. ննխ. Սչ.
բաս.
— 3.
Ակն.
ր օ յ հ
«
պահ, մի պահ», Ասլ.
բ ա յ
մ ը , բ ա յ ի դ
«
պահ մր, պահիկ», ննխ.
բ ա մ ա լ
«
մի քիչ առաջ» (
<պահ
մ ի ա յ լ ) , մ է ք բ ա –
հ է դ է ն
«
մի քիչ յետոյ»
ք < մ է կ պ ա հ ի կ - է ն ) ։ —
նոր բառեր են
պ ա հ ա ր ա ն
(
որ Ջղ. դարձած է
պ ա ր ա ն
«
նամակի
ծրար, պահարան՝ ըստ
Արևմտահայ
գրականի),
պ ա հ ե նի , պ ա հ ե ս ­
տէն, պ ահծ ո ւ , պ ա հ վ տ իլ
(
ննխ.
բ օ հ օ դ վ է լ ,
բ օ հր դ վ է լ ,
բ օ ղ օ դ վ է լ ,
Ակն.
բ ա յ հ մ ը ն դ ի լ ) ,
պ ա հ կ ո փ լ
(
Սլմ.
փ ախ կ վ ել,
որկարծեմ
փ ա խ­
չիլ
բայի ազդեցութեամբ
նախաձայնը դարձ­
րել է
փ յ , պ ա հմ ա ն , պ ա հ ո ւ նի , պ ահու կ , պա–
հ ո ց ե լ , պ ա հպհե լ , պ ահպր տ ել, պ ա ս ա կ եր,
պ ա ս ահա րիլ , պ ա ս ա լ ո ւ ա յ , պ ա ս ահան, պա–
ս ա տ օն, պ ա սնո ւ տ , պ ա ս ո ւ ց
ևն։ — էնկիւրիի
թրքախօս
հայոց մէջ մնում են
Ւ>Ձ
1
<
«
պահք»,
հտւե֊նձնտւ «մոռմոռոս, ախացել»,
ԵճհձՈւՈխ
«
լուսարար» (որ եկեղեցու
պահարանն է
•
գահում. Բիւր. 1898, էջ 865), իսկ Սղերդի
արաբախօս
քրիստոնեաներն
ունին
թ26
«
պահէ՛»
(
Բիւր. 1899, էջ 116)։
ՊԱՀ
«
քաջ, լաւ», անստոյգ բառ, որ գըտ–
նւում է միայն
պ ա հ ա պ է ս
«
քաջապէս» ձե–
ւի մէջ. այս վերջինն էլ գիտէ միայն Բառ.
երեմ, էջ 263։
*
ՊԱՀԱԿ
«
պահասլան, ոստիկան»
Բ. թագ.
ր. 6, Ագաթ. Եփր.փիլիպ. 156. «պահպա֊
նող, խնամակալ» Ոսկ, մ. գ. 14. Եփր, հա֊
մաբ. «կա պան, ամուր կիրճ» Ագաթ. Եղիշ.
Փարպ.որից
պ ա հ ա կ ո ւ ն ե լ
կամ
պ ա հ ա կ վա­
րել
«
բռնի և ձրի աշխատեցնել»
Մ տթ. իէ.
32.
Մրկ. ժբ. 21. Ոսկ. մ. ա. 18. Սերեր,
պա­
հ ա կ ե լ
«
պահպանել»
Ոսկ. կողոս.
պ ահա կ ա ­
փ ո խ
Կոչ. 238.
պ ա հ ա կ ա ն ո ց
(
նոր բառ),
կրճատմամբ՝
պ ա հ կ ո ւ թ ի ւ ն
«
բռնի
աշխա֊
տանք» Ոււկ. մ. գ.8. հին ձևն է
պ ա րհա կ ,
ինչպէս որ աւանդուած էլ է
պ ա րհ ա կ
«
բերդ»,
նորագիւտ Ա. մնաց. ժր. 6, 13.
տ ա ր ա պ ա ր­
հակ
Մտթ. –ե. 41.
դ ա ռ ն ա պ ա րհ ա կ
Թէոդ.
կոյս.։ Այստեղ են պատկանում նաև
սւնպա–
հ ա կ ի |
«
հեղգալ,
դանդաղիլ»
Սերեր. 185.
ը մ պ ա հ կ ե լ
«
ընդվզիլ,
հեստել,
անհնազանդ
գտնուիլ», որ և գրուած է
ը մ բ ա հ կ ե լ ,
թ մ բ –
պ ահկ ել, ր մ պ հ կ ե լ ,
ր մ բ հ կ ե լ ,
ա մպ ա հ ա կ ե լ ,
ր մ բ ա հ ա կ ե լ , ըմ պ ա հ ա կ ե լ , ըն դ պ ա հ կ ե լ , ր մ –
բ ա րհ ա կ ե լ , ը մ պ ա ր հ ա կ ե լ )
Փիլ, Ոսկիփ. Պիտ.
Մագ. գամագտ.
ր մ պ ա հ ա կ ո տ
«
անսանձ, ա֊
պստամբ»
Գիրք Բ՝ղ. 189 (նորագիւտ
բառ)։
= Պհլ.
*
թՁհւ՜Ձ1<
բառից, որ է զնդ. չյ
)
ձ
^՚֊ձ
բՍ՚ԹՐՅ–
«
պահպանութիւն»
(
տե՛ս
պ ա հ
բառի
տակ). սրանից
ունինք
հիւռ֊արևմ. պհի
Բ՝ՏԽտւ§հշձ
«
պահակապետ,
հՅԱթէ Ճ6Ր ՝\\^3–
Շ հ 6 »
(
գրուած
՝
Հ>Հձ՜\Ր,0Ը
Թուրֆանի վա֊
լերա գրերի մէջ՝
ՏՁ
1
(21
ՈՅՈՈ ՅՃ Ւ 1
8 (1908),
էջ 108 և ա Լ 17, 245), պրս.
0
յ
^ յ
բ Յ է ՄՅ
«
գիշերապահութիւն»,
թ31՜ՄՅճ1ւք
«
պահա­
պան», աֆղան.
թ Յ հ ք Յ
«
գիշերապահ, պա­
հակ. 2. պահականոց, պահապանի աշտա­
րակ»,
բՅհքտճ՜Յք
«
պահակ», բելոլճ,
թ Յ հ ք Յ
Fonds A.R.A.M