ՊԱԿ
9
պակշիլ,
կամ մանաւանդ
պակշեցուցանել,
որ տե՛ս
պակշոտ։
ՊԱԿՇՈՏ
(
որ և
պագշոտ), ի-ա
հլ. «ցոփ,
շուայտ,
լիրբ, անառակ»
Ոսկ. յհ. բ.
15
և
խչ. Ագաթ, որից
պակշոտիլ
Առակ. է.
10.
Մծբ.
228,
Ոսկ. մ. բ.
9
և Երր. փարպ.
պակ­
շոտութիւն
Ոսկ, յհ, բ,
13.
Պիտ.
պակշոտե­
ցուցանող
Լմբ, իմ, սրանց արմատական
ձևն
են ներկայացնում
պակշիլ
«
զմայլիլ
տես֊
քից»
Լմբ. իմ.
պակշեցուցանել
«
զմայլեցնել»
Լմբ. իմ. որոնք ենթադրել են տալիս
պակշ–
(
պակիշ
կամ
պակուշ)
արմատր. որով
պակ­
շոտ
կազմուած
պիտի
լինի
-
ոտ
մասնիկով։
Աւետիքեան, Քերակ,
1815, 235
–
շոտ
մասնիկով
պագանել
բայից, իբր
«
համ֊
բուրելու հետամուտ»,
հմմտ,
լեգուա–
շոտ։
ՆՀԲ «պակուցեալ և ափշեալ
շուայ֊
տութեամբ կամ որ պագանէ
զօշոտու֊
թեամբ»։
էմին, Քերակ. էջ
51
նոյնպէս
–
շոտ
դնում է մասնիկ, որով արմատը
պակ։ ԼՅԱ6Ր
(
տե՛ս Տէրվ.
ճ1էՁ1՜ա.
էջ
39)
պագանել
բայից։ Տէրւվ. \ա\նդ՝
(
ք&)–
քուշ, (փաղա)քուշ
բառերի
քոլշ
՚
աըմա֊
տին
միացնելով՝՛
դնում է
§ԱՏ
ձևից,
հմմտ. լտ.
§ԱՏէՅՐ6,
գոթ.
1
<աՏՅՈ, եՅԱՏ–
Գ2ւէ1, յն.
՝(
շե
(0 «
ճաշակել»։
ձիւնք, յն.
խ%–
^տօօ)
«
անկղփտանալ ի
հեշտութիւնն^
մ արմն ո յ»
։
ՊԱԿՌՏԻՍ
«
ասեղ».
ունի
միայն Բառ.
երեմ, յաւել. Գէորգ դպրի, էջ
556։
*
ՊԱՀ, ա
հլ. «պահելր,
պահպանութիւն.
2,
գիշերային
պահպանութեան մէկ հերթը,
որ է երեք ծամ,
3.
ժամանակ.
4,
բանտ,
բանտարկութիւն»
ՍԳր, Եւս, քր. Սերեր.
Բուղ. Եփր. թգ. Ոսկ, ես. Ագաթ, «մէկ ժամ»
(
օրը ունենալով
24
պահ) Մխ. բժշ, (տե՛ս
Տճձ&\ §
170).
որից
պահ դուոն
«
կապան,
դաբրանդ»
Եղիշ,
պահք (ո
հլ. յգ. գրծ,
պա­
հովք
Եվ
։
ր, համար.
192,
բայց
աւելի
պա~
հօք)
«
կերակուրներից
ժուժկալութիւն» ՍԳր.
Կոչ. Ոսկ.
պահել
«
պահել, պահպանել,
ծած֊
կել,
զգուշանալ, պաս բռնել» ՍԳր. Ագաթ.
Բոլզ.
պահանք
«
բանտարգելութիւն»
Ոսկ. մ.
ա.
14,
էջ
207,
պ ա հ ա յոյզ
«
գիշերապահ»
Ոսկ.
մ. բ,
10,
պահանորդ
«
պահապան»
Նեեմ, դ.
9.
Ոսկ. յհ, բ.
32,
«
ուղտապան,
ջորեպան» Վրք– հց՛ «հմայեակ,
յուռութք»
Յայսմ.
պահարկել
Ագաթ,
պահեստ
ՍԳր.
Ագաթ,
պահնակ
Յհ. կթ. Մխ. անեց.
34.
ան–
պահ
Սոկր, էջ
274,
գիշերապահ
ՍԳր. Ոսկ.
մ. գ.
31.
Ագաթ,
շաբաթապահ
Բ. մն. իգ.
4.
Կոչ. Մծբ.
դժուարապահ
Սերեր. Ոսկ. եփես.
ետեղապահ
Բուղ,
գանձապահ
Ա. մն. իը.
1.
անձնապահապետ
Ա. թագ. իը.
1.
ժամապահ
Վեցօը. Մծբ.
խորհրդապահ
Փարպ.
կ ողմնա ­
պահ
Բ. մկ. ժբ.
32.
կենդանապահ
Եզն.
խո­
րանապահ
Բուզ.
թիկնապահ
Խոր.
խրամա­
պահ
Գ. մկ. ե.
24.
ցերեկապահ
«
ցերեկուայ
պահակութիւնր»
նորագիւտ Ա. մնաց. թ. 23.
դոնապահ
Բ. մկ. ժդ.
15.
անվերապահ, ան–
վերապահօրէն,
անասնապահութիւն
(
նոր
բառեր)
ևն. նոր առումով
ունինք
մհյ.
պահ
«
յղի»,
պահնալ
«
յղիանալ»
(
երկուսն էլ ձիու
և շան համար ասուած) Վստկ.
202, 221.
առանձին տե՛ս
պահակ, պահապան, պահա­
կապան, պահակեր, պահանգ։—
Բառիս
հնա֊
գոյն ձևն է
պարհ,
որ ոսկեդարեան գրակա­
նութեան մնացորդների
մէջ էլ մի քանի տեղ
պաՀուած
է. այսպէս՝
պարհք
«
պահք, պաս»
Եփր. ա. կոր,
60, 68, 80,
պսւրհել
«
պահել»
Բ, մկ. գ.
1.
Յոբ. իդ.
15.
Եփր. հռ.
17, 31,
46.
ա, կոր,
62, 65, 68.
գ, կոր,
117.
Կրրկ–
նագիր Ագաթ.
75
բ. ուր և ունինք
պարհեսցէ
50
բ.
պարհեաց
73
ա։
= Պհլ.
*
թՅհւ՜
ձևից, որ յատուկ էր հիւս,
գաւառականին և որի դէմ միւս
բարբառնե­
րում գտնում ենք
թՅՏ.
այսպէս
պհլ.
՚
Լ ^ ^ ^ )
թՅՏ
«
պահպանութիւն»,
պրս. ^յսԼյ
Բ*1Տ
«
պահպանութիւն,
2,
գիշերային պահ, որ է
3
կամ
1
1
/՚
շ ժամ», սրա հետնաև պրս,
յ
5
*–՛
բ Յ հ ք
«
քառորդ բաժին տունջեան և գիշերոյ»,
սոգդ.
բ 3 0 ° ք
«
պահպանութիւն,
պաշտպանու­
թիւն», զնդ.
^> 16
թ Յ ^ Յ
«
պահաանու֊
թիւն»
(
ԴԽւ՜Ո § 274).
բոլորն էլ կազմուած
են
բ Յ –
«
պահել»
արմ ատից՝
–
ՕրՅ
մա սնի֊
կով։—Հիւբշ.
217։
ՆՀԲ
պարհք
~պրս.
փէրհիզ։
\\/
ւո–
ճւՏՇե.
15
թ Յ
«
պահել»
արմատին ազ֊
գական է դնում։
Նոյնը նաև
Լ Յ
§ . Սք–
§6տշհ. 115։ ա ււ6Ր տ\\^;ա 42, 256
ՏթՅ
<յ
արմատից, հմմտ. լտ.
Տ թ Տ Օ ։ մԱՏ–
Ա, 26Ոճտթ. 188
սանս, և զնդ.
թ՛Յ՜։
յ\^ս1–
Fonds A.R.A.M