8
ՊԱԿ
ը. 16, 41,. 23. Ագաթ,
պակեցուցանել
Փիլ–
ել.
պակուցանել
Փիլ. Խոր.
պակչիլ
Իմ. ժէ.
14.
Ոսկ. երր. ա. եւագր. Եփր. օրին, էջ 267.
պակումն
«
վախ»
Նիւս. բն. Վրդն. են– «կե­
րակուրից յափրանալով
խ"րշիլը»
Կլիմաք.։
Սրա հետ
նոյն է
պախ
«
վախ», որ տեսվե֊
ՆՀԲ
պախիլ
բառի հետ՛* Հիւնք. պրս.
ե1ե
«
վախ»
ձևից։
Տօհշք է&1
Օ
^ ւ է շ 8 8
28, 309
յն.
«
քտքԽս-ՕԱ
«
վախենալ,
փախ.
չիլ», հսլ.
եէ§
«
փախուստ»
ևն բառերի
հետ՝ իբր բնիկ
հայ։ (ճիշտ չէ, որովհե­
տև այս բառերի արմատը դրուելով հնխ.
նհ&ՀՀ– (տե՛ս
ՑօւտՁՇգ 1019. 861–Ո61<6ք
• 55),
սպասելի էր հյ..նախաձայն
բ
և ո՛չ
թէ ս\)։ Թիրեաքեան, Կարնամակ
ծան.
41
և Բազմ. 1912, էջ 263 պրս.
ե1ե
և
հյ.
պախ, վախ, ահ
բառերի հետ։
Կուր֊
տիկեան (տե՛՛ս 3. Գ. Մ., Պատմ. գրակ.
17)
պրս. ինչ որ
պուք
ձևից, որ է թերևս՝
պաք = ե31օ
Ղափանցեան
3 8 0
23,
էջ
356
պրս.
Է
)
Ձ
1
<
ե. հյ.
վախ
բառերի
հետ
միասին
հնխ.
\
^Յ
1
<
արմատից,
(
բայց
պրս. նձ\*Լ<արիական
*
եհ՜3>՚31<3–
ձևից,
արմատը
ե հ Յ ^ –
(
Ւ1օ1
՜
Ո §
170),
որ պի­
տի տար հայերէնի մէջ գոնէ
"
բ ա յ ) ,
պա­
տահական
նմանութիւն
ունի ասուր.
բՅես
«
վախ, վախենալ»
(1\1
ստՏ–ճաօ1է,
ՃՏՏ. Ւ
1
ՅՈԺ^Ե.
801
ա)։
Պ ԱԿԱՆԵԼ
«
հաստատել,
պնդել,
կազդու­
րել»,
ունի
միայն
ՀՀԲ. նոյնը
նաև Բառ.
երեմ, էջ 262
պականել
«
հաստատել», որի
հետ նոյն է
պաակենալ
«
հաստատել»
էջ 266։
Յայտնի
չէ թէ այս երկու ձևերից ո՛րն է ու­
ղիղ։
ՊԱԿԱՌ
կամ
ՊԱ^ԱՌ
«
մեծ աման», ան–
ստոյգ բառ. մէկ անգամ
ունի Լաստ. ժզ.
«
Ոչ լսին ձայնք ուրախութեան
ի կութս այդ­
ւոյ և ոչ ծանրանան պակառք (այլ ձ.
պա–
հաոք)
ի ստոմանաց»։
—
ՆՀԲ ուզում էկար­
դալ
ւոակաո։
ՊԱԿԱՍ
(
յետնաբար
ի
հլ.) «թերի,
ոչ֊ամ֊
բողջ» ՍԳր. Եւս. քր, Եփր. ծն. որից
պակա­
սել
ՍԳր– Ոսկ, մ. բ. 6.
պակասեցուցանել
ՍԳր. Բուզ.
պակասա գ ոյն
Ագաթ. Կորիւն.
Բուղ,
պակասամիտ
ՍԳր.
անպակաս
ՍԳր.
Եզն. Ագաթ,
հացապակաս
Մամիկ,
գրպա­
կաս
3
իշատ.։
ՆՀԲ որպէս թէ կասեալ
իւիք։
—
Լ Յ ^ .
Սւ-ցշտշհ.
524,
06
Տ31Ո.
&
եհոճ.
53
ս բ Յ –
մասնիկով
զնդ.
1
<ՅՏ
արմատի
հետ։
Հիւնք.
պսակ
բառից։
Հիւբշ. 458 կար­
ծում է թէ չի պատկանում
հյ.
կասել
կամ զնդ.
1
<ՅՏԱ–,
պրս.
1
<ւհ
«
փոքր»
ձևե­
րին,
1
ՀՅՐՏէ,
Յուշարձան 428 և429 թթր.
&՝
ճ,
արմատից, իբր ույղուր. գւԿ.Տ՝ւև,
չաղաթ.
սԿտւէէ,
օսմ.
6
ետւե
«
պակաս»։
Ղափանցեան
3 8 0
23, 350
արաբ–
Լ յ Տ յ
՚
^Յետ
«
պակասիլ»
(
Կամուս, թրք.
թրգմ. Բ. 305) բառի հետ, (որ սակայն
պատահական
նմանութիւն
ունի, ինչպէս
նաև սրանից աւելի նման մի ձև, որ է
արաբ.
ւ
ե ՅՃ Տ
«
պակասեցնել»
Կամուս, անդ՝ 215)։
^6ւ1Խէ Բ ՏՃ 2.6
պա–
մասնիկով՝ իրան.
1
<ՅՏ,
սոգդ.
1
<ՅՏ
«
փոքրիկ»,
պրս.
1
<ՅՏէՅՈ
«
պակասիլ»
ձևից փոխառեալ։
Բւշէտէ
բ. տպ. Բ. 399
թէև կցում է լտ.
թՅՈ1Տ,
մեսապ. •ոձգԴՀ,
իռլ.
թ31Ո,
ինչպէս և սանս.
թւէՅ,
զնդ.
բւէս
«
հաց, սնունդ» բառերին, բայց հա­
յերէն բառը բնիկ է
համարում։
ԳԻՌ.–Ագլ. Ախց. Գոր. Երև. Կր– Ղրբ.Մկ.
Մրղ. Շմ. Ջղ. Սլմ. Վն. Տփ.
պակաս,
Ալշ.
Մշ.
պագաս,
Ասլ. Խրբ. Հմշ. Ննխ, Պլ. Ռ.
Սչ. Սեր.
բագաս,
Տիգ.
բագաս,
Աթ.
բագօս,
բագոս,
Հճ.
բագօս,
Սվեդ.
բէոգուս.—
բայա­
կան ձևով Ագլ. Գոր. Ղրբ.
պկա՚սիլ,
Երև.
պա՚կսէլ,
Տփ.
պա՛կսիլ,
Ննխ.
բակսէլ, բաք–
սէլ,
Պլ. Ռ.
բաքսիլ,
Ասլ.
բա*սիլ
ևն։ Նոր
բառեր են
պակասիկ, օրպակաս, պակսորգ,
պակսուցք:
ՓՈԽ. — Բ՚րք. գւռ. Կս.
ե Յ ^ Յ Տ
«
պակասա­
միտ, անխելք», օր.
Տ6Ո-Ճ6
Ե Յ ^ Յ Տ
եՄ
ձձձՈՂ
Տ ՅՈ
«
դու էլ անխելք մի մարդ ես» (Բիւր.
1898, 713)–
հմմտ. էնկիլրիի թրքախօս
հա­
յոց բարբառով
Ե Յ ^ Յ Տ
«
փախուկ,
խենթուկ»
(
Բիւր. 1898, 865)։–Գ. Փառնակ, Անահիտ
1906, 233
հայերէնից
փոխառեալ է դնում
ալբան.
բ31<6
«
քիչ»\
ՊԱԿՇԵԼ
«
յաղթել». գիտէ
միայն
Բառ.
երեմ, էջ 262։ Հաւանաբար
նոյն է, ինչ որ
Fonds A.R.A.M