ՊԱԽ
7
ՊԱԿ
աղէքս.
23),
պ ա հ ո ւ ց
Շնորհ, առ.
57.
արդի
դրականի մէջ գործածւում է
պ ա խ ո ւ ր ց
ձևով,
որ ըստ ՆՀԲ և ՋԲ գաւառական
է, որից
պա­
խ ո ւ ց ա թ ա փ
Գր. երէց.-սրանի՞ց է նաև
պ ահ–
ր ա ց ի
(
ձիուն տրուած ածական) Սասն.
31.–—•
1
^ 0 1
Յ ,
Բռ. հայոց
2
311
ունի
պ ա խ ո ն ց ք
ձե–
ւով, բայց նաև
պ ա խ ո ւ ր ց կ ո թ
«
սանձի չուա­
նը»։
Տէրվ.
ճ1էՁՈՈ.
104,
Երկրագ.
1884,
53,
Նախալ.
91
իբր բնիկ հայ՝ հնխ.
թՁց.
«
կապել» արմատից, հմմտ. սանս.
բ՚ՅՐ.Յ
«
առասան, կապ», զնդ.
թՅ Տ
«
կապել»,
դոթ.
քՅհց Ո
«
բռնել», դերմ.
քՅՈ§6Ո,
լտ.
բՅՇւՏՕՕք
«
դաշինք
կռել»։
Հիւնք–
ց(ո.կա)կապ
բառից
համառօտուած։
ԳՒՌ.—Հճ.
բ ա խ ո ւ յ ց ք ,
Սվեդ.
բ ա խ օ ո ց ք ։
ՊԱԽՏ, ի
հլ, «տան հարկ», նորագիւտ
բառ,
որ մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած
ԺԱ
դարու մի արձանագրութեան
մէջ. «Վասն
պախտից
տանց քաղաքիս և թաստակին,
զոր տային ամ յամէ չափ
ութից
լտեբց»
(
Վիմ. տար. էջ
27),
ՊԱԽՐԷ, ի
հլ. «տաւար, արջառ, նախիր»
Ման ռ– Կանոն. Մխ. դտ. Վստկ.
13.
«
ուտե­
լիք, պաշար»
Սիր. լա.
26.
Ոսկ. մ. ա.
8,
բ.
10.
«
ինչք, ստացուածք, ապրանք, դրամ»
Ոսկ. ա. տիմ. ժդ. երր. ժա, փիլիպ. թ. ժե.
յետնաբար գրուած
պ ա խ ր ա յ
Ասոր. դատ.
56.
Տաթև– ամ,
12,
որից
պ ա խ ր է ի կ
«
մի քիչ
դրամ» Ոսկ, մ. ա.
3։
Նշանակութեանց
զար­
գացման համար հմմտ. լտ.
թ6ՇԱ
«
տաւար»
և
բ6ՇԱՈ13
«
ինչք, ապրանք, դրամ, արծաթ»,
արաբ,
ատէ
«
եզ, տաւար,
2,
ապրանք, հա­
րբ ստութիւն, ինչք»,
Ղրբ՛
ա պ ր ա ն ք
«
ինչք,
2,
տաւար» ևն։
֊
Նման, բայց ձայնապէս
անյարմար են
ասոր.
ւ^ՅՕւ ՜5>
եՅգւ
՜
Յ
«
նախիր», երր.
է)ՅՀ|Յք
«
արջառ, կով, ցուլ», արաբ.
0
^ . ձ յ
ե ՅզՅ Ր Յ , ե Յ զ Ր Յ
«
եզ, կով», ասուր.
ես1$1<Աա
«
հերկել»։
Արաբերէնից է փոխառեալ
յետին
պ ա ք ա ր ա յ
ձևը։
ՆՀԲ երեք նշանակութիւններով
հա­
մարում է տարբեր
բառեր.
այսպէս՝
պ ա խ ր է
«
ինչք» լծ. թրք.
պ ա գ րր,
պրս.
խ ր ի յ ա է ,
խրի ա ,
յն.
ճք>Պ|^>–պ
ա
Ւ»՝է
«
պաշար», լծ. թրք. (իմա՛ արաբ.)
զ ա խ –
րէ
և հյ.
պաճարանք,—
–
իսկ
պ ա խ ր է
«
ար­
ջառ» լծ.
սլ անա ր ,
երր.
պ աքար,
լտ.
բ 6 –
ՕԱՏ<
Տէրվ.
ՃԱՅՈ Ո.
104,
Նախալ.
91,
Երկրագ.
1884, 53
դնում է
*
պ ա խ ո ւ է
ձևից և հանում է հնխ.
թ Յ ^
«
կապել»
արմատից,
հմմտ. սանս.
բՅ
^Ա,
զեդ.
թՅՏԱ
«
եզ, արջառ», գոթ.
ք3ւհս
«
տա­
ւար, ինչք, դրամ», լտ.
թ6ՇԱՏ
«
տաւար»,
թՏՇՍաՅ
«
ինչք»,
լիթ.
բՇեՍՏ»
Հիւնք,
արաբ.
ե Յ ( | Յ ք
«
արջառ,
եզն»
բառից։
Հիւբշ.
516
պ ա խ ր է
«
տաւար»
նշանակու­
թեամբ համարում է արաբերէնից
փո­
խառեալ
սյ ա ք ա ր ա յ
բառի
ռմկ.
ձևը։
(
Սակայն
անտեղի է նախ բառիս այս
նշանակութիւնը
միւսներից
ջոկել, և
երկրորդ՝
պ ա խ ր է
«
տաւար»
նշանակու–
թեամբ
ունի Մանդ\), Տճձճ, Մխ. հեր–
§ 183
հայացեալ է արաբ,
եՅգՅք
«
եզ»
բառից։
ԳԻՌ Սվեդ.
բ ա խ ր է
«
եզ», Զթ՛
յ ա խ ո է
«
եզ», Հճ.
բ ա խ ր է
(
որ
^ < բ ա խ ո է ,
որովհետև
հյ.
Ր > ^ ճ. յ ,
իսկ
ո > ր ^
«
եզ»,
Երև. Տփ.
պ ա ՛ խ ր ա
«
եղջերու»,
Ղրբ–
բ ա ՛ խ ր ա
«
եղջե­
րու», որից
պ ա խ ր ա կ ո վ
Ղրբ՛ «էգ եղջերու»։
ՓՈԽ—Բոհեմ.
Է>Յ
1
ՄՕ
«
խոյ»,
հ31ատ
«
ոչ֊
խայւ»,
ե31աՈ1
«
մաքի», հտԽւ\օ
«
գառն»,
հ՚ձԿ.Հ0ճ^ «փարախ»,
Ե Յ Խ 1 Տ 0 Տ
«
հովիւ»
(
տե՛ս
՝\
^3ւ113ոէ, ՕէՅա. ժշտ Քօհշաաոտ,
էջ
96),
ՊԱԽՐՈԻՃԻ
«
մի տեսակ
բոյս,
թուի լատ.
Տ 6 Շ Յ Խ Շ01՜ՈԱէԱ1Ո.»
Ամիրտ.
ունի
միայն
ՀԲուս. § 2485,
*
ՊԱԿ
«
մի տեսակ կանացի զարդ» Վրդն.
ել. ուրիշ վկայութիւն
չկայ, (Հին բռ. մեկ­
նում է «պսակ», Քաջունի՝ Գ. էջ
198
«
հ\–
յՕԱ—
գոհար» ),
= Ֆրանս.
Է Յ ^ Ա Շ
«
մատանի»։
—
Աճ.
ԱԲ դնում է բառ «գղ.»։
ՊԱԿ
«
պէս, կերպ», արմատ առանձին ան­
գործածական,
որից կազմուած է
Ո ՚ ր պ ա կ
«
ո՚րպէս,
ի՚նչպէս»
Մագ. թղ.
205.
Արիստ,
քանակ, Պոոփ. էֆիմ.
318, 320,
բառս
ուրիշ
տեղեր չի պատահում։
ՊԱԿ
«
վախ, երկիւղ», արմատ
առանձին
անգործածական,
որից կազմուած
են
պակ­
նուլ
«
վախենալ., ապշիլ, սարսափ իլ» Բ– \մկ.
Fonds A.R.A.M