84
5, 168—80,
թրգմ. ՀԱ
1895,
Էջ229)։-
Բբր
Հալերէն
բառ
լիշում է
Կոստանգին
Պերփերոժէն.
՚
Խա՚ւհ,
.
յր ՚։ա՝ւ
՚
ճ թ յ ւ տ ՝ / ւ ս «
Օ՚.Յ։/.Յ/.–
10՝
^ IX
ԼԱ ՞
0
V
և՝/.6ճ՚)Ա՝է «զոր Հալերէն
բարբառով
ազատ
կոչեն»
(
տե՛ս
Օ ւ 1
0
Յ Ո § 6
3 1 ) ։
*
ԱԶԱՏԴ՝ՐԱԽՏ
«
մի տեսակ ծառ,
Ա26ձ&–
աՕ)
Բժշ. = պրս.
Ձ23ճ–ճւՐ^ է ,
որ
կազմուած
է
323
ճ
«
ազատ» և
ճՄՅՏ է
«
ծառ»
բառերից,
պարսկականի
ց են կազմ ուած
նաև
լտ.
ա շ և Յ
ԱՈձՏԼՈՂՀհ,
ֆրանս.
8
Լ
7,
Շ
Ճ
ԱՈ\
Ը,
ուզան.
Յ Շ Ք ճ & Ր Յ գ Ա Շ ։
Ուղիղ
մեկնեց նախ նորալր, Բառ, ֆր.
էչ
118
բ, յետոյ
ՀԲոլս.
§ 10։
Ազատքեղ տե ս Ազատ։
*
ԱԶԱք
«
վշտացած,
նեղացած»,
գործա­
ծական է միայն
յետին
դարերի
ռամկական
գրականության
մէջ. ինչ. Կոստ,
երզն.
96,
147
.
որից
ազւսրել
«
վշտացնել»
Մտթ. ևագր.
էջ
68։
֊
ւզրս. ^\\\
3231՛
«
վիշտ,
նեղս։թիւն»։
Ուղիղ
մեկնեց
Պոտուրեան,
հրտր.
Կոստ. Երզն. էջ
43։
Ա9.ԱՐ
«
սանկի
ծառը,
1
ւ6§6».
ունի
միայն
Քաջոլնի,
հտ.
Ա. էջ
1149
և
հտ.
Գ. էջ
2,
ո–
րից Տիրոյեան,
Հանրագրութ. էջ
215
և
308։
ԱԶԱՐԻ՛Ս
1
«
մի տեսակ
բոյս է» Բժշ.
յիշում
է միայն
ՀԲուս. §
12,
որ և
իզարիղայ
ՀԲոլս.
§ 854,
այլուր
կոչուած է
քոլչուլա
ՀԲուս.
§
3216։
ՀԲուս, այս երեքը իբր առանձին
բոյսեր
է նշանակում։
նորայր
ՀԱ 1923, 346
ձևի
և նկարագրութեան
նոյնոլթիւնից
հաս­
տատեց, որ միևնոյնն
են։
*
Ա9.ԱՐԻՈՆ
«
խիստ
կարմիր
մի ծաղիկ
է»
Ամիրա. ՀԲուս. §
13.
ըստ Նորայրի՝ Բառ, ֆր,
1193
ա «ֆրանս.
ւՅՈ31Տ16–»<
= պրս.
ՀյՀ*յ՝>\
Յ ՚ ա ՚ յ Ա Ո ,
–"«/»
Հնչումով
3 2 3 1 ՚
յ Օ Ո ,
նոյն
նշ. ընդարձակ
մեկնութիւնը
տե՛ս
Ա տ րա գ ոյն։ —
Աճ.
ԱԶԲՆ
(–
ին,
–
ամբ)
«
գործելիք
կտաւի
սկզբի
ծոպերր՝
թելերը» Դատ. ժզ.
13, 14,
Եփր. դտ.
343.
յ,գ.
ագբունս
Պիսիդ. տող
273.
գրուած է
ասքն
Փիլ. ել.
526,
ասպն
Վրք. և
վկ. ա.
516։
Որից
աղբախումբ
«
բազմա­
խուռն»
Բուղ.
86,
ազբ ո ց
«
ջուլհակի
սանտր»,
Ոսկ. Եփես.
806
(
չունի
ՆՀԲ),
ազբնագող
«
աղբով
հմայող» ԱԲ։
Հիւնք. Հանում է պրս.
Ձտե
«
ձի»
բառից։
Պատահական
նմանութիւն
ունի ասոր.
Հ»ք1
3 2
է Յ
«
անութի կամ աճուկի
մազեր»։
ԳԻՌ.— Մկ. Ջղ.
ասպ,
Ակն. Խրբ. Ռ. Սեբ.
ասփ,
Աթ.
ասբիլ
«
ազբերր
ձգել», նոր բառեր
են
ագբասանար, ազբափայտ, ազբել, աղ­
բող,
աղբաթել, ազբահպ ա տ ։
ԱԶԳ, ի -ա
հլ. «ցեղ, սերունդ,
գերդաստան,
ժողովուրդ, ազգ, իրերի տեսակը ևն» ՍԳր,
Եւս, քր. Կոր, Եզն. Կոչ. Բուղ,
«
ազգական։.՝
Ոսկ. հռովմ.
43.
որից
ազգահամար
Բ. Եզր.
բ.
62,
Ոսկ. մ. ա.
1.
ազգ ա կ ան
ՍԳր. Բուղ.
Ագաթ,
ազգատ
Բոլզ, դ.
19.
ազգ ա տ ոհմ
ՍԳր.
Եւս. պտմ, գ.
4.
ազգի ազգի
ՍԳր. Ագաթ.
Եզն.
ազգովիմբ
Խոր,
այլ ազգ
ՍԳր. Եզն. Եւս.
քր.
(
այժմ
գաւառականն
երում
«
թուրք կամ
մահմետական»,
ինչպէս է նաև մհյ.),
չագգ
Օր. լբ.
21.
չազգականութիւն
Ոսկ. մ. ա.
3.
ազնուազգութիւն
Ոսկ. յհ. բ.
9.
ազգացնղու–
թիւն
«
ազգականութիւն»
Կանոն.
191.
մե ծ ազ­
գի
Եվւր. ծն. Բուղ,
վատազգի
Ոսկ.
////.
համազ­
գի
Եզն.
բ ազմազգ ե ան
Ագաթ,
բիւրազգի
ՍԳր.
Վեցօր. Ոսկ. Եփես,
մե ր ազգ ե այ
Եւս, քր. նոր
գրականի
մէջ շինուած
բառեր
են՝
ազգաբա–
նական, ագգաբնակութիւն,
ազգաբնակչու–
թիւն, ազգագրւսգէտ, ազգագրական, ազգա­
գրութիւն, ազգադաւ, ազգակործան, ազգա–
միջեան, ազ գ ա մո լ ( ո լթիլն) ,
ազգայնական,
ազգասիրաբար,
ազգասիրական, ազգա­
տեաց, ազգուրաց։
= փոխառեալ
պՀլ. Յձ^֊օ
«
ճիւղ» բա­
ռից, որ ծագում է Հնխ.
3 2
ց հ Օ
«
ճիւղ»
ձե֊
վից և որի այլ ժառանգներն
են լն, 03՝/0Հ,
03
յյ>,
աօյ(7)
«
ճիւղ,
ծիլ, ընձիւղ»,
պՀլ, բառի
շարունակութիւնն
է պրս.
Է>\
3 2 3
ք
կամ
3,23՜
ի
Հ>\
Ձ 2 3 Տ
«
յօտեցեալ
այրելի
ճիւղք
ո բթոց»
(
տե՛ս
ԸօճՕՀււյ,
1, 185)։
ՀՀԲ
ազն
բառից,
Հիւնք.
սկայ
բառից։
Շեֆթ.
8 8
28, 302
ազն
բառից՝
կ > գ
մասնիկով։
Բ6ճ6քՏ6Ո,
Հայ. գր. լեղ.
142—3
չէ՛ յն,
0 3 7 7 ) ,
Օ Օ ՜ ՚ Օ ^
«
որթի բա­
րունակ»։
Վերևի
մեկնութիւնը
առաջար–
Fonds A.R.A.M