ԱԴՐ
80
ԱԴԱ
ԳԻՌ.-
Ալշ. Մշ. Ջղ.
ագ՛ռավ
(
Մշ. նաև
գ՚էլու կոօ
«
գայլագռաւ»),
Ագլ. Երև.
Ղրբ՛
Շմ.
ակոավ.
Սչ.
աքււաւ,
Տփ.
ա՚կրավ,
Զթ–
ագ՚ոօվ, ագ՛ռով,
Հճ.
ագ՚րօվ, ագ՚րով,
Ակն,
աոքավ.
Մկ.
կոս՝–սւք ՚ ո ա վ ՝
մարդոց
տրուած
վատ ածական
է. թռչունը
կոչւոլմ է
կռիկ,
որ
Վն.
կռիկ,
Ոզմ.
կռէ՛ք
ձևերի հետ
փոխառեալ
է քրդերէնից,
ինչպէս որ Ննխ. Պլ.
խաողա՝
թուրքերէնից և Նբ.
ղառղառ՝
արևելեան
թուր֊
քերէնից։
նոր բառեր
են
ա գռա ւա ծաղիկ, ագ–
ոաւափուշ, ագոաւաքայլ, ա գռա ւա իւ ա դո ղ,
ագռաւուկ։
ԱԳՐԱԿԷԶ
«
խոտատանձ».
ունի
միայն
Բառ,
երեմ,
յաւել,
565, ,
որ յիշում է նաե
ՀԲուս. § 2918 կասկածով՝
ագրագև
ձևով,
ըստ
Գաղիանոսի։
*
ԱԳՐԻՏԻՍ
«
սէզ»,
ունի
միայն Բառ, ե֊
բեմ.
յաւել, 565, որ ՀԲուս, § 2747
յիշում է
մֆայն
յն.
ագւփսսաս
ձևով։
= յն.
օդքւօսա;,
որից լտ.
3
§1՜0ՏէւՏ.
մի տե֊
սակ
խոտաբոյս
է, որ գիտական բա֊
ռով կոչւում է
Շ^ՈօճօՈ
ձ
&
Շկ
\0
Ո
Լ.֊Աճ.
*
ԱԴԱԴ
«
շարժուն
քանոն՝
որով
չափեն
զանկիւնս
յերկրաչափութեան.
ջլ\1ձ3.ձշ»,
գիտէ
միայն
Նորայր, Բառ, ֆր, էջ42 բ, իբր
մհյ.
բառ։
= արաբ.
օ > և ձ » ՚ յ Օ Ձ ճ Ձ ,
Լթուրքական ար­
տասանութեամբ
02
Ց,ճ6)
«
շարժուն
քանոն,
անկիւնաչափ»,
այս արաբ
բառն է՝ որ
Յ
1
յօդով
միասին
անցել է եւրոպական
լեզու­
ներին և ձևացրել
Ձ1ւճՁ(Խ
ևն բառերը։
—
Աճ.
*
ԱԴԱԴՌՈԱՄԹՈՎ.
նորագիւտ
բառ՝ որ
մէկ
անգամ
գտնում եմ գործածուած
Եղիշ*
մատն, էջ 254, «Յաւոլրն
յայնմիկ, ասէ, դի­
ցես կոծ սաստիկ
իբրև
զկոծն
ադադռոամթով
որ ի դաշտին»
(
ակնարկում է Զ
ա
ք– <1բ՝ 11 )>
= երր.
՚
ՀԴ՝՚\ՀՂք\
Խսես1ոաաօո
բառն
է, որ գործածուած
է բնագրի
համա­
պատասխան
տեղը («որպէս
Հադադռիմմոն
ի
դաշտին
Մեգիդդոյի»)։
0 6
Տ 6 Ո 1 Ա Տ ,
Բառ երր.
1910,
էջ172 Հադադռիմմոն
համարում է Մե­
գիդդոյի
դաշտում
մի քաղաք,
ուր
Յովսիա
թագաւորը
սպանուեց
Եթովպացոց
պատե­
րազմում և որտեղ այս դեպքի
վրայ մի մեծ
ողբ
տեղի
ունեցաւ։
Արդի
հրեաներր,
ինչ֊
պէս և միւս թարգմանոլթիւննեբր
համարում
են մարդու
անուն։
Շփոթելով
բառը երր.
^0*1
ՈւաՈՕՈ
«
նուռ,
նռնենի»
բառի
հետ,
թարգմանուած
է նաև սխալմամբ
«
նռնենի»,
այսպէս
յն.
0)
^
ւէռոՏՀՕՀ ֆօԽՕՀ (նռնաստան) ե
հյ,
«
իբրև
զկոծ
նռնենեաց
կոտորելոց ի
դաշտի»։
—
Աճ,
Բառ, երեմ, էջ 5 գրում է
«
ագաթռիմովթ.
նռնենի
խզեալ» ևմի քիչ յետոյ
էլ «ագ֊
ռամթովն. կոտորած
նռնենեաց»։
Վերի
մեկնութիւնը
տուաւ Աճառ. Հայ. նոր
բառեր
հին մտ. հտ, բ։
*
ԱԴԱՄԱՆԴ
(
սեռ,~\ւ.
դրուած նաև
ադա­
մանտ, անդամանդ, անգ ամանտ)
«
թանկա­
գին
քարը, ալմաս»
Ամովս. է. 7, 8, Փիլ.
եփր, արմաւ. 55. Մագ. «մագնիս»
Շիր. բժշ,
Ոսկիփ, «անխորտակելի,
բուռն»
Վրղն, ծն.
ժմ, որից
ա դ ամանդեայ
«
ադամանդէ»
Ամովս,
է, 7, «մագնիսէ»
Շիր,
«
կարծրակուռ»
Երեմ. ժէ. 1, Ոսկ. մտթ. ա.15, բ. 8.
ադա–
մանդան
«
կարծր,
պինդ, ամուր»,
գրծ.
ադա–
մանդանիլք
էլ. արիստ. էջ 6
(
նորագիւտ
բառ)
ևն։ նոյն բառր
«
մագնիս»
նշանակու­
թեամբ, ստացած է նաև
ո
յալելուածր և յա­
ջորդական
ձևափոխութիւններով
դարձել է
ոանդամանտ, խանտումանա, խանդումանդ,
իաւնդամանտ
Երզն. Մխ. բժ. 120. Տօնակ.
Բրս, մրկ. 359, որ և վերջապէս
Բառ. երեմ,
էջ 200՝
անկնմա տն։
Զարմանալի է որ
1
^ 0 ֊
13,
Բառ... Հայոց
1633,
էջ 165
խ անդ ո ւմանդ
մեկնում է
"
ՕՁեաոԱտ".
=
յն, ևնձըՀԳյսեռ,
դ.ն՚գ%՝է՚0^
«
ադամանդ»,
որ գալիս է օդՕ.Ա>, նօլ\ԼօԼ(0 «ընկճել,
նու֊
աճել»
բայից և նշանակում է
բուն
«
ան­
նուաճ,
անընկճելի»,
այսպէս է
կոչուած
քարը՝ իր խիսա
կարծր
յատկութեան
պատճառով։
Այս առաջին
իմաստով
գոր­
ծածուած
է նաև մեր մէջ։
Յունարէնից
փոխ են առել և ուրիշ շատ լեզուներ,
ինչ, լտ,
&
ճտւաԱՏ, գերմ,
Օ տ ա&ո է ,
ֆր. ձ.աաաէ,անղլ.
Ձ,ճՁ,տ&,Ոէ, ճ ա տ օոճ,
վրաց.
ադամասի, ա–
դամանտի, անդ ամանտի
«
ադամանդ
քարը»,
ամդ ամա տի
«
մագնիս»,
պրս. թրք՛ և քրգ,
&1
աՅՏ, 6ւՈ՜13Տ,
որից գւո.
ալմաս, ա լ ֊
մաստ,
յաւելուած ա֊իՀամար
Հմմտ,
Սաղա–
մա ս>Ս ալմա ս ա , սուս>^/չ. սուս ա
«
լուռ»,
պէս>պես տ , Ռ ո Ն Ա > Ռ ո ւ ս տ ։ —
Հիւբշ.
338։
Fonds A.R.A.M