75
ԱԳԱ
քատ,
թշուառ». այս բառը Եւսեբիոսի
թաբգ֊
մահութեամբ
ասորականից
անցել է
մեզ։
Ուղիղ
մեկնեցին
ՀՀԲ և
ՆՀԲ։
Ա9ԽՈՌ
«
շրթունք»
ըստ Մառ,
ք ^ քՀՇ ՚ ա
«
թՅՅ. ՈՕ 1Հ381Հ.
Փ*Ա1.
Հտ.
1,
էշ
74
(
յՂշ.֊
9«
ՏՐ.
1925),
Կցում է պրս. շգձւձ\
ձ Ե Ճ Օ Ր
բառին, որ
նշանակում
է «տեղին
այն
յափունս
ջրոց,
ուստի
ջո֊Ր
ըմպեն
մարդիկ
և այլ կենդանիք»։
Իմաստը
չի
թոյլա–
տրում
միացնել
այս
երկուսը։
Աբոն
տե՛ս
Արբոն։
ԱԲՈՔ
«
քուրձ, պարկ,
ՇՅթՏ6113յ).
գիտէ
մ ի ֊
այն
Ներսէսովիչ,
բառ. լտ. — հյ. էշ
66—67։
ԱհՐԱՅ
«
աղախին».
ունի
միայն
Բառ.
երեմ, էշ
4,
իբրև
յունական
բառ։
Ագաւթէս
տե՛ս Ա՚կ–ա\տ
՝
է
ԱԳԱՀ, ի-ա
հլ. «ժլատ, անյագ»
ՍԳր, որից
ագահութիւն
ՍԳր.
ագահել
ՍԳր.
ա՛գահագոյն
Առակ. իգ.
2.
որկորագահ
Յայսմէ
—
Ագահ
և
որկրամոլ
հոմաէէիշների
տարբերութեան
վրայ
խօսում
Է Տաթև. ամ.
252։
ՀՀԲ
մեկնում
Է «ահ գայ»։
Բ6ւ6ՈՈ.
25
լտ.
ՅVՅ^սՏ
ձևին Է կցում։
ձիւնք, լտ.
ՅՇԱՕ
«
սրանալ,
բարկ և խայթիչ
լինել»,
ՅՇԱՏ
«
ասեղի
ծայր, սրածայր»,
ՅՇս1շԱՏ
«
խայթոց»
բառերից։
ԳՒՌ.— Մշ.
ագահ,
Ղրբ, Տփ.
ա՛գահ,
Ալշ.
Կր. Ջղ.
ագ՛ահ,
Շմ.
ակահ,
Հմշ. Ռ. Սչ.
ա–
քահ,
Ակն.
աքայհ,
ա՚/յ^-սւգ՚գ՚այ,
ննխ.
ա–
քաֆ,
Աթ.
ագ՚օհ, ագ՚ոհ,
Հճ.
ա գ ՚ գ ՚ օհ ,
Պլ.
ան–
քահ,
անք ա,
Ասլ.
անք ա.
թրքախոս
հայոց
մկշ՝ Ատն.
անքահ,
Անկ.
անքա։
ՓՈԽ.
—
Անգահ
գաւառական
ձևից
փոխա­
ռեալ է թլում վրաց.
անգարի, անգաարի
«
շա­
համոլ, րնչաքաղց»,
անգւսարեբա
«
ընչաքաղ­
ցութիւն»,
մեր
հ
ձայնի դէմ
Ր
ենք
գտնում
նաև վրաց.
գոՐւ|ա
«
զոհել» և
բարի
«
բահ»
(
հին
*
գորհել, * բ ա րհ
)
բառերի մեջ, րստ Մառ.
Օոոօյւ.
61
կ\այ և վրաց.
անգահրի
ձևր։
ԱԳԱՆ
«
ժրաշան,
անդանդաղ»
Տաղ։
ՆՀԲ
Համարում է
անա գ ան
բառի գրա­
կանը, բայց
նշանակութիւնը
տարբեր է։
Ունինք նաև գնչ.
31
ՀՅՈ
«
Հիմայ»,
31
ՀՅՈՅ
«
անմիշապէս»,
31
ՀՅՈ31Հ
«
մի րոպէ»,
31
ՀՅՈ0
«
րոպէապէս»
(
տե՛ս
\
լ\\\Կ\\է,
(
յՐՅ,ա. 0131. 6է V0^. 36Տ յ Յ օ հ օ ւ ա շ ո տ ,
Բ & Ո Տ
1868,
էշ
94),
որոնք
սակայն
պատահական
նմանութիւն
ունին։
֊
ք– ԱԳԱՆԻՄ
(
ագայ, ագիր, ագեալ կամ ա֊
գոլցեալ)
«
հագնիլ»
ՍԳր, Բուզ. Ոսկ. եբր. ո֊
րից
ագուցանել
«
հագցնել.
2.
օղակի մէջ
անցկացնել»
ՍԳր.
ա գ ոյց ք
«
օղակ.
2.
օղակի
մէջ անց կացնելով
բառնալու
ձող»
ՍԳր.
ա–
գոլցիկ
Մծբ.
ա գ անելիք
«
զգեստ» Ոսկ, եբր։
նոյն արմատի
ճ֊ով
զօրացած
յետին
ձևերն
են
հագանիլ
«
հագնիլ» Վրք, հց. Գնձ. կանո–
նագ.
հագնիլ
Լմբ. Մ աշտ. Գնձ.
հագուցանեյ
«
իրար
անցկացնել»
Երզն. քեր, նոր
լեզուի
մէջ՝
հագուստ, հագուստեղէն
են։
Արևմը–
տեան գրական
լեզուն
կրաւորականի մէջ
գործածում է
հագուիյ, հագոլած,
մինչդեռ ա֊
րևելեանր
ունի
հագնուիլ Ա հագնուած»
Այս֊
տեղ կայ նաև
հագի
«
հագած»
ձևր, որ դիմո­
րոշ
յօդով էլ գործածական
է, օր.
հագի յա­
րերս, ՜ Ո Ր Ա հագիս է, հագիդ ի՞նչ է. շորերը
հագին։
Միւս բայական
ձևերն են
հագցնել,
հագուեցնել։
Իսկ արմատակից
առագաստ,
օթ, օդ2 յագչիլն
ինչպես և
զգենուլ, գգեստ,
աոիգած
բառերի
վրայ տե՛ս
առանձին։
֊
Հնխ.
6
Հ
՚0
կամ 0\0 (ևոչ ձ\0) ար­
մատից,
ցեղակից
լեզուներից
Հմմտ. լտ,
1
Ոճ–Ա0
«
Հագնիլ»,
6
Ճ-Ա0
«
Հագուստը
Հանել»,
ումբր.
ՅՈ
–(
^ւհւաԱ,
զնդ.
ՅՕւե՚Ա.
«
կօշիկ»,
լիթ–
ՅV
-
^ս
«
կօշիկ
կրել»,
ՅԱ-ՈԱ, ՅւէէՎ
«
կօ­
շիկ
Հագնիլ»,
լեթթ.
311
–,
յ
՚11,
Հսլ.
օԵ
-
Ա^Յ
նոյն
նշ,։ Հալ, ա֊ի վրայ (փխ, Հնխ. օ), տե՛ս
8&1՚
էհօ1օտ36 8 8
17. 91
և
աՈ\շէ
ԻՀՏՆ
8,
153
։֊
Հիւբշ.
411։
Բ օ ե Օ ւ ՚ Ո յ
1,
109,
^
7
3,1
ճ6
263,
ՏՐՈՕԱէ–^6ւ116է 303, 7ք8,սէւոՁ
,
ՈՈ
2 1 ։
Լ Յ § . Սւ՜ցքտշհ. ճ.™.
612
յաշորգ
ա–
ղանել
«
օթեվանիլ»
բառի Հետ
միասին՝
ցեղակից
Է գնում սանս.
3\՚
ՅՏ,
յն.
ՏՕ–110(,
87–
^^1է
բառերին,
որոնք մեր երկու
նշա֊
նակութիւններն
Էլ ունին։
Այս
մեկնու­
թիւնը
մերժում
Է
Խա.
Տէ. § 8; 0&Ո1ոէ,
8
է. 6էյա.
131
ագուցանել
բառը
կցում
Է պրս.
ՕՅէԱ
«
ծածկոց»,
ձձճէՄ
«
ծածկոց»
Fonds A.R.A.M