ԱՍԱ
267
ԱՍԱ
նշանակութեամբ։
Փոփոխեալ
նշանակու­
թեամբ են Սչ.
անասուն
«
թռչուն)), Ոզմ.
անասօն
«
անբան», Վն.
անասուն
«
անբնակ,
անմարդաբնակ,
ամայւի տեղ»,
Ալշ՛ Աի՚ց՝
Շհ.
անասուն,
Վւն.
անասում
«
անխօս, դեռ
խօսել չիմացող
(
մանուկ))) և վերջապէս Կր.
անասուն
«
երախայ, մանկիկ».
այս վերջին
նշանակութեա՛մբ
բառս
նոյնանում է լտ.
յՈ-քՅՈՏ
բառ՛ի հետ, որնշանակում է բուն
«
չխօսող, անբան», յե՛տոյ անցնելով
«
հա՛մր,
պնճար՚տարախօս,
խօսելու անընդունակ, դեռ
լեզու չելած»
նշանակութիւնն երից, վերջա­
պես դառնում է «մանուկ» և այս նշանակու­
թեամբ տալիս է ֆրանս.
6
ՈքՁՈէ
«
երախայ»։
—
նոր գաւառական բառեր են
ասուաս, ասէ–
կօսէ, ասեցնել, ասմունք, ասուփս
(
որ արև֊
մըտեան գրական
լեզուի
մէջ նոր
ընղու֊
նուեց),
վայնասուն
(
էնկիլրիի թրքախօս
հա­
յերը ունին այս բառը
վ այն է սիմ
ձևով) ևն։
ԱՍ, ո
հլ, անծանօթ նորագիւտ բառ, որ
մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած
նար.
տաղ. 472,
—
Շուք տարրաղըշոյ
զեղ մէջ ա֊
սոյ
զկետ։
Անծանօթ բառս Հ, Գր. Սարգսեան, Բազմ.
1927, 16
համարում է
աԱՐ «բուր դ »
թառը։ Բո­
լորովին
անհամոզիչ։
ԱՍԱԳ
«
տուգանք»
յ>
բացատրութիւնը
տ՛ե՛ս
կոփսւր
բառի տակ։
*
ԱՍԱԽ
«
օրէնք»,
հմմտ. Վրդ. պտմ. տպ.
Վենետ. էջ 160, հրտր. էմինի, էջ 211 «Զի ա–
սախն, որպէ՛ս ասէին ինքեանք կոչելով զե–
դեալ սահմանն ի Չանկրզղանէն... հրամա­
յէր պահել», այսպէս նաև Տաթև. ամ. 424.
Մ աղաք. ար. 10. վերջինս էջ 4 գր՛ում է նաև
իասախ.
«
Եւ այս է օրէնքն Աստուծոյ, որ
եդեալ է ի նոսա, զոր անուանեալ
են իւ֊
րեանքն իասախ»։
Բառիս բացասականն է
անասաիյ
«
ապօրինի
կերպով,
անարգել»
Մ աղաք.աբ. 28. «անսանձ, ապօրէն» Խլաթ.
յիշ. 16,
= Թրք–
Տ.՛
-
*** 7
Յ Տ Յ
"
ք
Կ
ամ
ձ՝~~Հ–
7
Յ Տ Յ (
3
«
օրէնք, արգելք»,
մոնղոլ. ձճ&ՏէԼձ
«
օրէնք»
(
Տ ^ Յ Ր Օ Տ Ն
2, 329),
Ուղիղ մեկնեցին
էմին,
14
Շ1՝. 8 3 թ 1 3 « 3
188
և Ալիշան, հրար. Վրդ. պամ– էշ 160,
ծան,։
ԱՍԱՅԻԿԷ
«
լեարդի
միջին մեծ երակը» =
Տաթև. հարց. 244 (նորագիւտ
բառ)։
*
ԱՍԱՆ
«
առաւօտ», նորագիւտ բառ, որ
խաթարու՛ած
ձևով գործածուած է ՛մ՛էկ ան­
գամ
Սեր. էջ 38 «Քանզի
լինի առ Սասա–
նայ», որի համա՛պատասխան
տեղում Արծր,
95
ունի «Քանզի
վաղիւ
առաւօտուն»։
•֊֊-
Պհլ.
*
ՅՏՅՈ
«
առաւօտ» բառից, որ հաս­
տատում են պրք. օ–**\յ**
xս
^5ՏՁՈ
«
արե–
վելք» (յետոյ եղաւ «Խորասան գաւառ», ինչ­
պէս
յն.
^V
^էօX^
(
«
արևելք»,
յետոյ
«
Անա–
աոլիա նահանգը», կամ արաբ,
«
արևմուտք»,
յետոյ
«
Մազրըբ
երկիրը»),
բելուճ.
քՑ§–ՏտՅՈ
«
արևածագ, արևելք» (1Հ.0-
ա §
23),
Անծանօթ թառս գտաւ ու մեկնեց Մարք–
վար՚թ (նամակ, 1926
յունվ.)։
ԱՍ ԱՍ ԱՆ
կամ
ԱՍ ԱՄԱՆ
«
կի սա գոռոզ»,
այսպէս
ունի Բառ. երեմ, էջ 32։
*
ԱՍԱՐ
կամ
ԱՍԱՐԻՈՆ
«
փոքր մ՛ի դրամ է»
Ոսկ. մաթ. էջ 129, Եփր. փես. 407. Շիր. էջ
27.
որ և
սասար
Տի՛մո՛թ. կուզ էջ 286.
ասսա–
րիա
Եւս. քր. բ. 180 (չունի նՀԲ. Ալգերեան,
Բացատր. չփ. և կշռ. էջ 48 գրում է
ասսւրիոն
կամ
ա ս ս ա րիոն)։
= Յն. ԱՕօձ^ՀՕ՝) «հռովմէական
մի դրամ՝
որ արժէր 10 սանտիմ». փոխառեալ է լտ.
ՅՏՏՅ^ԱՏ
բառից, ռբ ծագում է
ՅՏ, ՁՏՏ1Տ
հոմանիշից, փոխառեալ
են նաև գոթ.
ՅՏՏ31՛–
խՏ,
վթաց. ~\ձձեո
ասարի ^ՅԸԸՅթա,
ԱՇ.-Ղ-
1
ՀՅՈ 110Տ613".––
Հիւթշ. 341։
Ուղիղ մեկնեց նախ Աւգերեան, անդ. յե­
տոյ Պ ատկանեան, հրատ. Շիր, էջ 27։
—
Անանիա Շիրակացին, էջ 33 ասում է
թէ «ըստ եբրայեցւոց
ասարիոն՝ նուա­
զութիւն կոչի», թայց պ՛էտք չէ բառի հա­
մար հասկանալ, հմմտ. անդ՝ էջ 27 «ա֊
սարիոն ըստ հեգնականին
չեպտոն
կո­
չի, բայց ըստ եբրայեցւոց
նուազութիւն
կոչի, ՛որ է անօսր»*
*
ԱՍԱՐՈն
«
բժշկական
արմատ է» Մխ.
բժշ. էջ 144. ունի միայն ԱԲ. չէ նշանակում
և ՀԲուս. նոյն բառը Բառ, երեմ, յաւել, էջ
573
մեկնում է «քէտի օդի» (որ է կատ՚ուա–
խոտ)։
–
=Ցն, –\<3<ւը–՝–. լտ.
ՅՏՅքԱա,
արաբ,
^ յ յ յ Ա ւ
Fonds A.R.A.M