257
ԱՌԼ՝
թքՅ
-
ՏԱ
«
շարժուիլ»,
յն.
ՕՏԱԱ)
«
վախեցներ),
ԽՇճՀԼ-Ա «շտապել»,
Հսլ.
ՇՕե
<111ւԱ «՛Ա֊
զարկել» բառերի հետ է համեմատում,
հայերէնի
մէշ
առա–
դնելով
մասնիկ,
արմատր ք = Տ\։ Բայց այս կարծիքր թո­
ղած
ուղիղ մեկնութիւնն է յիշւոմ Տէրվ.
Մասիս 1881 մայիս
1։
Հիւնք.
պատա­
րագ
բառից։
Բ&էաԵՅՈ>՛ Տ ճ
1, 212
հնխ.
*
Բ 1 ՚ 0 – ) – Տ Ա
ձևից. հմմտ. սանս.
ՏԱ, ՏՅԱԱ
«
շարժման
մէջ դնել»։ (Այս
մեկնութիւ­
նը Տէրվիշեանի
առաջարկած և
յետոյ
թողած
մեկնութիւնն
է)։Բ. Խալաթևանց
ՀԱ 1902, 399 ասռր^ԱկԱ, երր.
1
^3X8^
«
հեռանալ»։
՝
Բ&ձՇ\՚ՏՃՈ Հայ. դր.
լեղ. 91 կազմուած է
աո
նախդիրով,
է
նոյն է
ներ-ք-ս, ար-սոսքս, րա ոո -1
բառերի
ք ֊ / ք
հետ։
ԱՌԱՔԻՆԻ
(֊
նայ,
֊
նեաց)
«
կտրիձ, քաջ. 2.
բարեպաշտ, հոգով մաքուր» ՍԳր, Ոսկ.
յհ.
բ. 36. Փարպ. որից
առաքինութիւն
ՍԳր. Ա֊
գաթ. Կորիւն,
առաքինանալ
Ա. եզր. ա. 33.
Ոսկ. մ. ա. 18, բ. 18 և ես. Եւս. ւզտմ.
աոա–
քինիլ
Եփր. ա. կոր. և երր. Ոսկ. Սերեր,
առա­
քինաբար
Ոսկ. ա. կոր.
առաքինարան
Ագաթ.
առաք ինացոլցանել
Եփր, թգ.
առաք ինեցոլ–
ցանել
Եղն. ևն։ Արմատն է
*
առաքէն, ի
մաս­
նիկ է (հմմտ.
բար-ի, ար-ի, երկար-ի^),
"
րից
զուրկ են ածանցները։
ՆՀԲ հյ.
արք
և
աք
«
ոտք» կամ
արաց,
յն.
ա ոի
«
լաւ, արագ»,
0.0–՜
Հ
1
«
ոյժ, զօ­
րութիւն, առաքինութիւն»,
էմին,
14
օ10թ.
ձՕՕՃէէաւ
242
այր
բառի սեռ.
առն
ձևից։
Տէրվ.
Ճ Ա Յ Ո Ո ,
22
առա–
մասնիկով
քի­
նի
արմատից, որիհետ հմմտ. գոթ.
ԱՏ-Աքա-ՅՏ
«
խոհական»,
անգլսք. ՏԿ.\՚Ո
«
միտք»,
հպրս.
բՅՐ
<"1
.–1(3\՚–1
«
զգուշա­
ւոր», վերջինիս
թՅքՅ–
մասնիկը համա­
պատասխանում է մեր
առ
մասնիկին։
Հիւնք.
ա ռոյգ
բառից։
ՐՅէՐԱնՅո^ Տ.\
1,
212
հնխ.
թ1"0–ք–Տ^Ո
;
0,
որ է սանս.
ՏVՅ-
ՈՅ
«
ձայն»։
Բ՚իրեաքեան,
Արիահայ բռ.
82
այր
«
քաջ, արի»
բաոից՝
֊
ց ի ն
մ ասնիկով։
՚
ԱՌԳԵՂ
«
ռպի
տակւսհող». նորագիւտ բառ,
որ մէկ անգամ ունի Խոր. աշխ. հրար. Սուք–
րեան, էջ 22 «Հող սպիտակ աոգեզ
անուն,
քկսք ա ա ա 1|սս1 բառարան—17
զոր աղացեալ ցանեն ի վերայ
ցորենոյն... ե
ճճի
չուտէ»։
-
Յն. Յւբգւճ՚ՕՀ «կաւ», որից փոխառեալ է
նաև լտ,
;\
ՐՏ1113,
ն\ք%\\ն\^>ֆրնս.,
&1՚
§11«
«
Լ
աւ » ։
Ուղիդ մեկնեց Սուքրեան, անգ, էջ 30։
ԱՌԵՂ,
ի-ա
հլ. «երկար ու հաստ գերան,
որի վրայ նստած է սայլը և որի
ծայրից
կ-ապլում են լուծն ու եղները»
Նար. տաղ.
(
Ի յառեղէն առեալ շարժումն կուրծն սայլին ).
Արծր. ա. 9 (Ի սաստիկ
շրջագայութիւնէ
սայլիցն
բաղում անգամ և առեղք
փայտիցն
վառմամբ
հրոյ
հրդեհին)
հրտր. Պատկ. էջ
31.
Պիսիղ. Վեցօր. տպ, Վենետ. 1900, տող
342.
Երզն. քեր. «առաստաղի
մէջտեղի մեծ
գերանր»
Յայսմ.^Նոր վկ. էջ 109 (ԺԳ դա­
րից), «ճայթեաց
առեղ դարպասուն և կոտո֊
րեցալ ընդ մէջն և դ որմ ունքն յիրեար դի­
պան և առաստաղն
նստալ ի վերայ նոցա»,
«
երաժշտական
ԳՋ ձայնին պատկանող
մի
եղանակի
անաւն» Մանրուս. տե ս Արրտ.
1894,
էջ 257, 259։
ԳԻՌ. Ալշ. Մշ. Նբ. Ողմ. Վ.
առեղ,
Կր.
աոէղ։
ԱՌԵՂԾԱՆԵԼ
տե ս Եղծ։
ԱՌԵ ԾՈՒԱԾ
ԱՌԵՎԱՆԴԵԼ
տե՛ս Անկանել 3
Ուղիղ մեկնեց
ՆՀԲ։ Հիւնք. յն.
ԱՀՀԱթԽ
«
բռնաբարել,
լլկել» բառի
հետ։
–
Ա ՌԷ#
կամ
ԱՌԷՉ, ո
հլ. (յետնաբար
ի
հլ.) կտաւի երկայնութեան
ձգուած
թելերր.
0
Ո31Ո6.»
Ղևտ. ժգ. 48=59. Պզատ. օրին. 156.
Գէ. ես. էմբ, սղ. նմանութեամբ
«
սարդի ոս­
տայնի» համար ասուած՝ Վեցօր. 121. Թերևս
նաև «բանակի
շարքը» Յուդթ. է. 3 (դրուած
նաև
առաջք
).
սրանից կազմուած են
մետաք­
սառէջ
Ադաթ. Կղնկտ. հրտր. էմ. էջ 138.
օդառէջ
Պիսիղ. Վեցօր. տպ. Վենետ. 1900,
տող 271։
= Աո
մասնիկով
ԷՉ
(
իջանել)
արմատից,
րստ
այս մ ուղիղ գրչութիւնն է
առէջ,
ուր
ջ
վերջաձայն
լինելով հեշտութեամբ
դարձել է
չ։ Առէջներր
այն թելերն են, որ ոստայնի
կ՚՚յւտարից առկախ կանգն՛ած են և քանի կր–
տալը գործուի
հետզհետէ ցած են իջնում։
Fonds A.R.A.M