ԱՌԱ
256
այն՝ յորիբը սևեռմամբ
պնգեալ
գայլախազ
քարբն, կասուն
այնու
զցո֊
րեան ի կսղի, վասն տրոհելոյ
զհատն ի
յարդէն»։
ԱՌԱԻԵԼ
տե՛ս Աւել,
ԱՌԱԻԻՐ
«
իզուր , վայրս։ պար,
պարապ
տեղր» Փիլ. լին. 82, 95. Լաստ.Էջ 4. որից
աովիրական
«
ի զուր» Մագ. թղ. 237.
թէ առա­
ւիր
«
ի զուր, ընդ վայր» Հին բռ. կամ միա­
ցեալ ձևով
թառաւիր
Հին բռ. և Մագ, գա–
մագտ,(տե ս ՀԱ 1911,
374)։
= Յայտնի չէթէ բառիս մէջ
առ
նախդի՞ր
է թէ արմատական։
ՆՀԲ «յորմէ
արքւափր,
իբր
ահ վայրա­
պար,
լծ, թրք. պրս.
ավար, ա\|սւրէ.
նոյն ընդ ձայնիցս
ընդ վ
ա
յ
ր
> վայրա­
պար»,
Հիւնք.
լսրհափր
բառից։
8
ս
§ § , ՚ Ը
1
Բ
1, 453
հսւնում է
իւ՝
բառից,
առ
նախդիրով և
ան
բացասականով, ար
ն
փոխուել է \։
ԱՌԱԻՈԻՇՏ
«
միզափամփուշտ», մէկ ան­
գամ Նեմես. բն. էջ 59. ուրիշ օրինակ
չկայ։
ՆՀԲ «նոյն րնդ
փամփուշտ»)
Տէրվ.
Ճ1-
է31
՚
ա.
80
առա
մասնիկով
ւուշտ
ար­
մատից, որի հետ համեմատում է սանս,
\
ք
ՅՏէւ
«
ուուույցք»։
ԱՌԱԻՕՏ,ի,
ահ լ. «այգ, առտու» ՍԳր. Վե–
ցօր. Սերեր. Ագաթ, որից
առաւօտանալ
Ա֊
գաթ.
առաւօտել
Սիր. դ. 13.
առաւօտին, ա–
ռաւօտոլ, առաւօտուն, առաւօտուց
ՍԳր.։
Շրէօդէր,
Xհ6ՏՅս^.
45
փոխառեալ
երր.
Ո՝12"1>*
՚
ՅՐՅեօէ
«
երեկոյ»
բառից։
ՆՀԲ
ե ր և ոյթ
կամ
արւոսո,
կամ
առ յ ա ր ո յթ
«
ժամ
յառնելոյ ի քնոյ» և կամ
աւօտ
բառից՝ որ տե ս։ էմին, Վահագն վիշա­
պաքաղ
(1430
^1ե15
֊
76)
սանս.
ՅՈ՚&է
«
ա–
րագ,
վազող
(
արևի ծագման
համար
աս ո ւա ծ)»։ Տէրվ. ՃԱճՈւՈ. 79
առաւաս–
տոլ
մեկնում է
առա –|– ւաստոլ,
վերջինը
հմմտ, սանս,
VՅՏէս
«
այգ,
լուսաբաց»։
Հիւնք.
արև.
բառից։
նազլսրէթեան,
Պ ատ կեր 1893, 159
աս–|– աղօտ
կամ
առ-ք–
աւօտ,
ինչպէս
ունինք
ց + ա յ գ ։ Րշք>
1
Անձպ
Տ ճ
1, 218
հնխ. *բՈՅ+զնդ.
ՅV
«
երթալ»
–
|֊է
մասնիկ։
Նոյն
Տ1Ճ. 2, 13
թա.–|–
֊
ք ՅԱ-էւ
«
երթ»։
Նոյնը
վեր֊
ջձւպէս ՀԱ 1906, 341
առ
մասնիկ, իսկ
ա լ ՝
հմմտ, լտ,
ՅԱքՕՐՅ
«
արշալոյս»,
յն.
«
այգ»
ևն։ ՚էափանցեան
3 8 0
23,
351
ղնղ. \\՝ձՏ «ծնիլ»,
յն.
«
որդի»
ևն։ Մատիկեան ՀԱ 1919,32 հաթ.
<Ա՚–1
–
ս
/
Ա.–քՄ
հոմանիշի
հետ։
Նոյնր Ա֊
ճառ. Նորք 1925, X՛ 5, էջ 393
;
ՄՈ*;Ա՛։
ԳԻՌ. — Ախց, Երև, Կր.
առավօտ
(
բայց
նաև
Եր և,
աոավօդո^,
Ջղ.
աոավոտէնց,
Մկ. ՈՂ–
ռաատուն,
Շմ.
առօօտ,
Մրզ. Սլմ.
աոատուն
(
սեռ. Մրղ.
առատվա
),
Ոզմ.
առավտօն,
Ննխ,
աոավդուն, առադուն,
Ս չ.
աովադոլ,
Վն.
ա–
ռաաուն, առավտոլն, աոատման,
Սեր.
սա­
ղր վ անց,
Զթ,
աոդրվօնց,
Մշ.
յ֊աոդու,
Պլ.
Ռ.
առդու, աողրվան,
Ասլ.
աոդիւ,
Ակն.
աււդօնց, առոիւ,
Ղրբ՛
րոութա՚նա,
Գոր.
րո–
վրտա՚նա,
Տփ.
արուտեհան, արուտիան, ա–
րուտնիրր, արոլտվա,
Մժ.
րռվօտ
«
առաւօտ»,
րռվօտ աց
«
առաւօտեան»,
իսկ Ագլ. գործած֊
ւում է
քշա՚ՐՈ՜ւվ,
Տիգ.
գանուիլ,
սրանց
մօտ
առաւօտ
բառը
գոյութիւն
չունի։
Նոր գաւա֊
այյկան բառեր են՝
աոաւօտադէմ, առաւօ­
տականդ, առաւօտաիւառն, առաւօտանան,
աոաւօտահով, առաւօտմեց, աոտւօտատնղ
ևն։
ՓՈԽ.— Բոշայերէն
ըրաղուհին, րրադուին
«
առալօտւեան»,
արատույնի
«
այսօր»,
արա–
տույն, րրատոլյն
«
գիշերր, երեկոյին»
(
տե՛ս
ՐւոՕ^. 016 ՏբՐՅՇհյ ՃՕՐՅՈՈ. 21§6ԱՈ01՝,
Յ ձ »
1909,
էլ 106)։
ԱՌԱՔԵԼ
(
եցի) «ուղարկել,
ղրկել»
ՍԳր.
Վեցօր. Ագաթ, որից
առաքիչ
ՍԳր. Ադաթ,
առաքեալ
ՍԳր. Ագաթ,
առաքելաբար
Ագաթ.
առաքելագործ
Ագաթ,
առաքելախօս
Ագաթ.
առաքելածանօթ
Ագա,թ. Կորիւն,
առաքելա­
կարգ
Բուղ,
առաքելացու
«
ուղարկելիք»
Եղն.
առաքելութիւն
ՍԳր. Սերեր.
աոաքելահի
Ոսկ. ա. կոր. (րստ Յուշարձան, էջ 310 ոսկե֊
դարեան չէ՛),
երկնառաք
Ոսկ. ես.
աստուա­
ծառաք
Փիլ. Պիտ.
պատուհասառաք
Պիտ. ևն։
= Կազմուած է
առ
մասնիկով
աք
«
ոտք9
բառից, պարզական
աքել
«
ուղարկել»
բառր
կենդանի է մինչև այսօր Զեյթունի
բարբառի
մէջ,
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ, Տէրվ.
ճ1էՅՈ11.
66
սանս.
ՏԱ
«
ուղարկել,
կանզնիլ
ևն»,
Fonds A.R.A.M