ԱՌԱ
254
ԱՌԱ
խաձևն է
Տբ
(՝113
<
Աք արմատը բացի
Հալ՛
կականից ու գերմանականից
ուրիշ տեղ գո­
յութիւն չունի, ըստ որում կապ չունին
բառիս
Հետ յն. 0.~շ/,՚ղ« սպ ա ռն ալիք,
սնապարծութիւն»,
0.7
ՀտՕ*Տա «սպառնալ,
պարծենալ»,
լեթթ.
բ61է
«
նախատել»,
լտ.
Յբբ6113Ր6
«
դիմել, կան­
չել, անուանել, կոչել»,
աէ61՝–բ61131"6
«
խօսքր
ընգմիչեբ
ևն
(
Րօ1աա>՛
2, 676,
801
Տ30զ
67,
5
ՐՈ0Աէ
–
յ^6ւ116է
714,
\
Տ/Ց1Ճ6
32,
1
Հ1ս–
§ 6
48)։
Ուղիղ մեկնութիւնը
տուաւ
Լւճ61Ն
ՕօէօԵօւ՚-^Տ Ւ10ՕՏ1<01ՁՏ
ճ 1
՚
Յ Տ Տ Խ
՚ 1
ւ է
1933,
է՛ջ
46 — 49։
ԳԻՌ
Ջղ.
աււասպել
«
լկտի
պատմու­
թիւն», Կր. Սեբ.
աոասպէլ,
Տփ.
արասպիլ
«
կամակոր,
յամառ», Ռ.
աւսւափէլ,
Տիգ.
սասաք էլ,
Աժտ. Ննխ.
աոասբէլ
«
անբարոյա­
կան, անպարկեշտ»
(
օր.՝ առասպել
բաներ
մի՛ աս իլ)։
Ան գորայի թրքախօս
հայերն էլ
ունին
աՐսաբէլ
«
անբարոյական
խօսք, հէ–
քե,ա՝ծ»։
ԱՌԱՍՏԱԿ (ի- ա
հլ. ըստ ՆՀԲ, թեև առանց
վկայութեան)
«
գինի
խմելու
թաս՝ գաւաթ՝
շատրուանի պէս ծորակներով»,
երկու ան­
գամ
ունի Բրս, արբեց,։
ԱՌԱՍՏԱՂ, ի ֊ ա
հլ. (հմմտ. սեռ.
առաս­
տաղաց
Եփր. աւետ. 324) «առիք,
ձեղուն,
ոճոռք» ՍԳր. Յհ. կթ. Նար. «սենեակի յատա­
կը՝ տախտակամած՝ որ ներքնայարկի ձե­
ղունն է» Եփր. աւետ. 324, «երկինք» Ոսկ.
յհ, Բ. 1. «քիմք, բերնի ձեղունը» Ոսկիփ. Մխ.
բժշ. (ռմկ.
բերնին թավանը,
որ է թրք. «ձե­
ղուն»),
որից
առաստաղակալք
Բ. մակ,
ա.
16.
առաստաղակեալ
«
առաստաղով ծած­
կուած» Վկ. գողթ. 17։
–֊–
Բնիկ
Հայբառ֊
Հնիւ.
Տ1 0
1 ֊
«
դնել, զե­
տեղել,
բարձրացնել,
կանգնեցնել,
ցից՛
սուս, ,են արան» արմատից,
առ
մասնիկով,
ինչպէս
առասպել.՛
ժառանգ
ձևերը տե ս
ստանալ, ս տ եղծ
և
ս տ եղն
բառերի
տակ։
Այստեղ
յիշե/ի են սանս.
3 ՜
«
բարձ­
րս։ թիւն, գետին»,
յն, ՇՀտճէձՕ «սարքել,
պատրաստել»,
ւՅՀՕ,ճւՀ «ցից»,
ՅՀօճօՀ, Օ՜օճ՜ղ
«
սարք», տատ,
ՅՀ՚։Հւ.՚ղ, Գ
Ո
Ր* ՕՀ0.10., թես,
(
ՅՀ&ւճօ. «սիւն»,
Հիսի
ՏէՁ11 Ր
«
խորան,
մսուր,
ախոռ», անգսք.
Տէ63
,11
«
ախոռ»,
տէէ
՝1 1
Ձ,Ո
«
Հաստատել»
,
Հբգ.
Տէտ1
«
բնւս1լտվա Ա։, բնա­
կարան»,
ՏէՕււՁՈ
«
Հաստատել,
կանգնեցնել»,
Տէօ110
«
ցից. յենարան»,
ինչպէս նաև
^, ճ,
Բ
աճականներով՝
անգսք.
Տէ&8,10
«
բարձր
կանգնած, ցից տնկուած», անգլ.
Տէք1է
«
ցից»,
Գ"լ.
Տէօ1թ1
«
սիւն,
ցից», գերմ.
Տէս1բ6
«
կափարիչ»,
տէս1բ6Ո
«
իաւփը
դնել», ռուս.
ՇՂՕյւճՆ «ցից, սիւն»
(
Բօձօայ
Տ
>
643—6,
801
Տ3.0գ
908)։֊
Աճ.
ՆՀԲ գնում է պրս.
առասթա գ ՝
որ գոյու­
թիւն չունի (տե՛ս տակը ՓՈԽ.)։ Տէրվիշ.
Ճ1է3
.
ա1.
40
առ
մասնիկ +
ստաղ,
որ հա­
մեմատում է յն. Յ՜&՜Հ՚՜Հ
«
պոռնկանոց»,
ՍէՏք7)
«
յարկ, տուն», հսլ.
0'6
,/
ա,
լիթ.
ՏէՕ§ՅՏ
«
տանիք»
բա՛ռերի հետ (տե՛ս և
թաքչելի,
Վերևի մեկնոլթիլնր տուած էի, երրրս–
տացուեց
Լւճ6Ո~/ւ
ստուգաբանութիւնը,
օ
Հրտր.
Օ5 է 6 ե 0Ր
§ Տ 96§Տ1
<013,
Տ ճքՏՏ1աքէ,
1933,
էջ 41 — 42։ Հեղինակը
նոյնպէս
ա–
ռաստաղ
մեկնում է
առ
նախդիրով հնխ.
Տէ6ւ~
արմատից, բայց առնում է
ՏէՔւ–
«
աարածել,
փռել» և ո՚չթէտէշ\–
«
Հաս­
տատել»։
Իրմեկնութեան հետ ճշտիլ հա­
մաձայն են գալիս հսլ.
Տէ&1յ
՚3
«
առաս­
տաղ» և ռուս.
Շ16^1ե
«
սենեակի ծածք»,
որոնք նոյն
Տէք1–
«
տարածել»
արմատից
են բխում։ Բայց աւելի յարմար
Է թվում
Տէշ1–
«
հաստատել»,
իբրև շինարարա­
կան բառ։ Նշանակութեան
կողմից Էլ
բոլորովին
նոյնանում
Է սանս.
Տէք1Ձ13–
«
գետին», ըստ որում հյ.
առաստաղ
նը–
շանակում Էնաև«սենեակի
յատակը»։
Բայց թերևս պէտք է և իրար հետ նոյ­
նացնել հնխ.
Տէշ1 -
«
տարածել» և Տ\%\–
«
հաստատել»,
որոնք
Բ օ է Օ Ր ոյ ՛ ՛
2, 643
իբրև առանձին արմատ է յիշում։ Առա­
ջինի տակ
սակայն
ունի
միայն
հսլ.
Տէշ1յ^
«
տարածել» և լտ.
15
էԱՏ
«
լայն»,
ուրիշ լեզուների
մէջ չէ
աւանդուած։
ԱՐՈՕԱէ-^օԱԽէ
501
թէև յիշում է
Խ–
էԱՏ =
Տէ6էխ
կապակցութիւնը,
բայց բա­
ւական անվստաՀ ձևով։ Արդէն ՏօւտԱօզ
908
Հսլ,
Տէշ1յ^1
«
տարածել»
գնում է
Հնխ,
Տէհօ1–
«
կանգնիլ»
արմատի տակ,
որով ընդունած է լինում երկու արմատ­
ների
նոյնութիւնը։
Fonds A.R.A.M