Ա Պ Ր
244
ԱՊՓ
626).
հայերէնից
փոխառութեան
ասլացոյց
է
ե
ձայնր։
ԱՊՐԻԼ
«
կեալ,, տե՛ս Ապար։
*
ԱՊՐԻՇՈՒՄ
«
մետաքս»
Կղկնտ– Միխ. ա֊
սոր. Գնձ. (գրուած նաև
ապրշումդ,
փոխա­
բերական
իմաստով
է
ա պիրշամ
«
ծառի
վրայ մազանման
մամուռ» Վստկ.
79,
որից
ապրիշմի
«
մետաքսեայ»
նար.տաղ.
473
ապրիշմա՛գործ
«
մետաքս
շինող
(
շերամ)»
Պիսիդ. Վեցօր. տող
1293.
ապրշմեղէն
Թղթ.
ղաշ.
17.
ապրիշմեղէն
Յայսմ. նոյ"
8
(
որ և
պրիսմեղէն
Մ աշտ. չահկ–
պրիսմէն
Սմբ,
դատ.
21).
ապրիշիմագործութիւն
Մխ. այ֊
րիվ. էշ
45։
Արդի գրականում
ընդոլնոլած է
միայն
արևելեանի
մէշ
աբրշում
ձևով, իսկ
արևմտեանը չէ րնդոլնած իբր ռամիկ
(
գործ
է ածում նրա փոխարէն
մետաք՛սէէ
= Պկ.
*;՜
լբւ՝6
§սոՆ
պրս–
֊–֊
Կ.֊Հ\
11
ԵՐ6ՏԱ1Ո,
Ձ1)ք6§է1տ,
աֆղ ան.
ա՝6ՏւԼա
«
մետաքս»՝, պարս֊
կևրէնից փոխառեալ են բելուճ,
Յե ^ Տ ՅՈՆ
ՔՐԴ.
տա՚ւՏւտ, օնոՏտւ, ՁրտսՏ, հշա ո ՚ ո ս Տ ,
վրաց.մինղր.
աբրեշումի,
սվան, ինդիլ.
աբրե­
շ ո ւ մ ,
թուշ,
աբրշուլ,
ատ.
սւրբեշշում,
իփն.
արվաշում,
ասոր. գ֊
ա
- .–֊.1
8,
Է11§Աա,
արաբ.
ք
– *
Օ յ ^ ) ԼեՈՏԱա,
թրք.
6
եքԱՏԱՈ1,
զնչ. \ն\–
տաւ,
նյն,
բսէքսւյււ,
սերբ,
ա ւ ե ո Տ ա ւ
են–.
Հին իրանեան
ձևը ենթագրւում
է
*
ՁբՕ,ք5–
§ԱՈՆ
*
Ա թ & 1
՚ 6
Տ Ա տ ,
*
Աբս1"6§Ո1&,
որ պատ֊
կանում է պրս,
1՚1
§է6Ո
«
մանել» և կամ
սանս.
լ
§ՁԱա
<1
«
ոլորած
մետաքս»
արմա֊
տին
(
ՒւՕՈՅ §
65)։֊֊
Հիւբշ.
107։
Ուղիղ մեկնեց նախ նՀԲ։
ԳԻՌ,— Ջղ.
աբրիշում,
Ախց. Կր. Տփ.
աբրէշում,
Երև.
աբրշում,
Ղրբ.
1
Ոքւփւ՚շիւմ,
Վն.
արպշում,
Մկ.
աոպշում,
Մրղ.
աբոլռ–
շում,
Ալշ՛
աբըոշում,
Սլմ.
արփըշում,
Գոր.
րբրիւ՚շիւմ,
Ագլ.
ըպրէ՚շում,
Ակն. Պ լ.
էբիւ–
շիւմ
(
թուրքերէնից
նոր փոխառութեամ
բ)։
ԱՊՐԻվԻ
«
անծանօթ
մի ծառ». Բժշ. ունի
միայն Ալիշան, Հայբուսակ §
147։
ԱՊՐՈԻԱՐ
«
վերադիր կամ ի վերայ բե֊
ռին
ինչ», այսպէս
ունի Բառ.երեմ, էշ
28.
յայտնի չէ թէ ի՛նչ է ուզում
ասել։
*
ԱՊՐՈԻՐ
«
սմբուլի
տեսակից մի բոյս»
Ամիրտ. անի միայն ՀԲուս.
§
149։
֊
=Պրս.
>Հ+Հ\
Ցնւ՚սԺ
«
սմբուլ կամ նու­
նուֆար», Ամիրտովլաթ
շփոթելով
վերշա֊
տառը՛
կարդացել է
յ*յ–Հ\
ՅԵւ՚Օւ՛,
որով
ստեղծել է
ապրար
ձևը։ — Աճ,
*
ԱՊՐՍԱՄ
«
բալասան» Խոր, Տօնակ՛ Ոս֊
կիվւ. որ և
ապրասամ
նիւս. կազմ. Հերձ.
129.
ապուրսամ
Վրք. և վկ. ա.
527
(
խանկս
ապուրսամս).
ապրասադ, ապրսադ
(
այս
երկուսր յառաչացել են
*
ապրասսւտ
և
*
ա–
պրրսատ
գրչութիւններից՝
երկաթագիր Մ և Տ
գրերի շփոթութեամբ)։—
նՀԲ ունի նաև
Ա1–
պուրան
«
մի տեսակ խունկ», որ մէկ անգամ
գործածել է ճառընտ.
«
Կէսքն
արկանէին
խոլնկս
հիրիկս և կէսքն խունկս ա պ ուրան
ս»։
Այս
վկայութիւնը
Վրք. և վկ. ա.
527
հե–
տևեալ ձևով է. «Կէսքն արկանէին
պտուղ
նարդեան, կէսքն խունկս խիրիկս և կէսքն
խունկս ապուրսամս».
որից երևում է, որ
ապուրան
րնթերցուածր պէտք է ուղղել
ա–
պոլրսամ,
որ է
ապրսամ։
֊֊
= Աւար,
\ ֊ ֊ – . – –
~ 1
(
Ղբսւ՚ՏՅտՁ, «• ;« .
թ1ՄՏ31՜ՈՁ,
մանգալ.
բ1ՄՏ5Ո1Ձ
«
բալասան»։
Հայերէն
բառը ըստ
ԼՅ^ՁՐՃՕ, ՕՕՏ&ՈՆ
17
ծագում է ասոր,
ւ1բԱքՏՅա
ձևից, իսկ ըստ
Հի
Լ
բշ.
երկուսն էլ պարսկերէնիդ
(՜
^)
։
Հիւբշ. 197։
ՓՈԽ.— Վրաց.
ապրսամի
(
րստ Մառ
14
ոՈՕյ1.
62.
չունի
Չուբինով)
«
բալասան»
անշուշտ փոխառեալ է հայերէնից,
ինչպէս
ցոյց է տալիս
ու
ձայնաւորի
անկումը։
*
ԱՊՓՈ՝ԼԹ
«
չրի կոնք, լական», մէկ ան֊
գամ գործածուած է Երեմ. ծբ.
19
«
Եւ զապ֊
փովթն և զամասարակովթ»։—
Բառս յի֊
շում են ՀՀԲ, ՋԲ և ԱԲ. չունի
նՀԲ։
=
Ե
ԲՐ–
6 \ 0
ՏՅք
«
կոնք» բառի յգ.
քԱՏ$ը
Տւքքօ՚ւ^
ձևից
այլափոխուած։
Եբրայական
բնագրում
մեր բառի
դէմ այժմ գբա­
նում ենք
Ը ^ ^ Յ Օ հ&Տ-Տւքքւտ
«
կոնքերը»,
"
Ր
1
Իւ
ռա
լ
*՝
Հֆ
Տ8,ք
բառի
յոգնակին
է.
բայց Եօթանասնից
գործածած
օրինակում
անշուշտ
եղել է
Տ^քքձՕ
ձևը՝ որ
նոյնպէս
յիշեալ
5
^0 Տ3.ք
բառի
յոգնակին
է։ Հոլնարէն
թարգմանութեան
ժամանակ
այս
բառը տաոադարձա
ել է
օՅ-Փ՚ձաԾ^
Ո
ր
յետոյ
եղել է
ձփ
<Ք0
)8 //
0.7
Լ՚ՃԱ,\)
հ
աո աչին
Fonds A.R.A.M