243
ԱՊՐ
մագնիս),
նոյնը ԳԲ գնում է «ասեղ
խլող
մագնիս»,
իբր բառ արաբ։ Այս պարագա­
յին՝ բառս ծագում է՝
= արաբ.
Լեւ՚Յյ
յգ– յ.ձ\
1
՚
Է
)
Ձ1՝
«
ասեղ»
+
հ
Ի
խիլ
(
խժւ)
բառե
Ր
ից,֊Աճ.
*
ԱՊՐԱՅ
«
որևէ բան պարունակող ամա­
նի քաշը»,
իբրև
մհյ, բառ
ունի
Նորայր,
Բառ. ֆր.
էՅՐ6.
իսկ իբրև գւռ. բառ ունին
ՋԲ և ԱԲ։ Սովորական
գործածութիւն
ունի
արևմտեան
գրական
լեզուի
մէջ։
= Արաբ,
օ ^ *
՚
Յէ)քՅ,
որից
փոխառեաչ
են ն՛աև քրդ.
ՅԵՐ
6,
վրաց.
ծծ&օ ւսրրա՝
նոյն նշանակութեամբ։—
Աճ.
ԳԻՌ,-
Երև. Մշ, Ննխ. Սեբ,
աօրա,
Սլմ.
Ալշ.
արուս,
Հճ.
արրօ։
*
ԱՊՐԱՅՈՅԶ
«
Երևակ
մոլորակը,
$Յէ1Մ֊
ՈՇ»,
ունի միայն
Քաջունի, հտ. Բ, Էջ
569
և հտ. Գ. Էջ 19՝ ըստ Շիրակացւոյ։
=
Պհլ.
ՁթՐ,
ՃՆՀ, պրս. ֊Հ\ ճնէ «ամպ»
(
ԱՕՈՂ § 63) + հյ.
յ ո յ զ
բառերից, իբր «՛ամ­
պայոյզ,
անձրևաբեր»։ — Աճ.
՚
ԱՊՐԱՆՃ
«,
մի աեսակ բոյս»
Բժշ. ունի .մի֊
այն
ՀԲոլս. § 143։
= Արաբ. –լ^ձ\
ՅեՐՅՈյ
կամ
ԵՅՐՅՈԼ
որ ըստ Կամ ուս, թրք, թրգմ. Ա.
175
նշա­
նաւոր գեզԷ ինքը պղպեղից
աւելի փոք­
րիկ, կլ
ո
րիկ>
Ա
և, միջին սպիտակ և դառնա­
լուն մի հունդ Է. արաբ բառը փոխառեալ Է
պրս,
ՀձձյՀ
եՅքՅՈ§
հոմանիշից
(
տե՛ս
ՇթայնշնայդԷր
11, 266),
Ուղիղ մեկնեց Ալիշան, ՀԲուս, § 143։
ԱՊՐԱՍԱԴ
տե՛ս
Ապրսամ։
*
ԱՊՐԴՈԻՄ, Ո
հլ. «ձիու սարքի մաս է»,
մէկ անգամ
ունի Բուղ. 110 «Բազում
նժոյգս՝
ոսկիվարաւանդ
ապրղմովն
տայր նմա».
Նոյնը
ապարդում
ձևով,
ի-ա
հլ. ունի Րսկ.
եփես. 769 «Ոսկեսանձ
երիվարօք՝
համակ
ոսկիվարաւանդօք և ապարգմօք»։
= Պրս.
ք
>
;
ս բՅւ՜ժսա
կամ
ք
յ յ լ
ձ
բ ա ս ա
«
ձիի թամբի փոկ», բառիս պահլաւ ձևը ա֊
լանղւած
չէ. բայց կարող էր լինել
*3
,
բ31՚~
ձսա։
—
Հիւբշ.
515։
Պհլ.
*
Յբ31՜ճսՈւ
կազմուած
պիտի
լինի պհլ.
ՅթՅՐ
«
վեր»
–
ք
ճսա
«
ա֊
գի» բառերից և բուն նշանակում է «վեր­
նաղի»։
Պրս.
յԱև թՁ1ճսա
ձևից փոխա­
ռեալ է վրաց.
Յձշյէօ֊ցՅօ պալւլամի
«
այւՇ»,
կառք քաշող
ձիու մեջքի
փոկը»։
ՆՀԲ, ՋԲ և ԱԲ
նոյն են համարում
ապրշում
«
մետաքս»
բառի
հետ։ Կաս­
կածում է Նորայր, Կորիւն վրդ. և թրգմ.
451
և դնում է «ձիու կազմածի
մաս»։
Ուղիղ մեկնութիւնը տուաւ
ՏէՅ(±61ե6ք§՚,
որ նամակով
յայտնել է
Հիւբշմ՛անին։
Թիրեաքեան,
Արիահայ
բռ.
55
պհլ՛
ՅբՁՐ
«
վրայ»
+ էԱՈ1
(
պրս.
ձսա)
«
պոչ»։
ԱՊՐԹԱՆԱԿԱՆ
տե՛ս Ապարթան,
*
ԱՊՐԻԼ
կամ նաև
ապրի Էլ
(
սեռ.
ի )
«
հռովմէական
տոմարի
չ
ո
ՐՐ
ո
ՐԴ
ամիսը»
Անան. շիր.
19,
Արշ. Շնորհ, թղթ. Յայսմ.
նոր գրականում գործածական է միայն
ապ­
րիլ
ձևը,
= Յն. 0.~0Ա.՚.է կամ
ձ-թՕսՕ;
բառից, որ ծա­
գում է լտ,
Յբ ւ ՚ ա Տ
ձևից, բուն նշանակում է
«
երկրորդ»,
իբրև մարտից
յետոյ
երկրորդ
ամիսը, ինչպէս
ու նինք
զա ո է ա Տ
(
Հինգե­
րորդ)
«
յուլիս»,
Տ65էԱւՏ
(
վեցերորդ)
«
օգոս­
տոս», Հմմտ, սանս,
ՅբՅքՅ,–,
Հպրս. զնգ.
ՅԲ31՜3–
«
վերջինը,
երկրորդը»,
գո թ,
Յք&Ր
«
յետոյ»,
լատինի նախաձևը
*
Յբ01՚0–Տ;
Լա֊
տինաէլան
տոմարի
տարածման Հեա ա / //
բասն էլ անցաւ բազմաթիւ
լեզուների. յի֊
շենք ի մէջ այլոց
ֆրանս.
3
\՚
Ր11,
գերմ.
ՅՐՈԼ
իտալ,
Յբո1ք,
վրաց.
;
>3&օշոօ ապրի­
լի,
սուս.
Յոբշ^ւե
ևն ևն (՝§1Ա1Ճ%
52—53)։-
Հիւբշ,
367։
Տաթև. հարց.
201
համարում է ծագած
մի իմաստասէրի
անունից։
Ուղիղ
մեկ֊
նեց
ՀՀԲ։ Ըստ
8
ճՈՀ–6Ո1Տէ6
8
Տ Լ
X 95,
էջ 68—74 լտ.
ՅբՈհտ
չէ՛ թէ ծագում
է
*
է 1 բ 0 1 ՚ 0
–
Տ
«
երկրորդն
բառից, որ չէր
կարող գոյութիւն
ունենալ,
այլ
*3,
բքԱ
ձևից, որ եարուսկերէնի
մէջ գործածա­
կան էր՝ իբր կրճատում
՚ \ ",։–,՚,\
~.–ք
1
«
Ասա֊
զիկ» աստուածուՀու
անուան
(
այլուր
՚–
ճփք)0))յ
Ւնչպէս մարտ և մայիս,
նոյն֊
պէս և ապրի լ նուի րուած էին աստուած֊
ների
անուան։
ԳՒՌ.— Ախց. Պլ,
արրիլ,
Ղրբ.
ա ՚ պր էլ
ևն։
ՓՈԽ,— Հայերէնից
վւ ոխառո ւթեամբ կայ
գւռ. թրք. Ակն.
Յեք61,
Կր.
Յեո1
(
Բիւր.
1898,
Fonds A.R.A.M