ԱՊՈ
23
ԼՏ
«
խելացնոր»,
որոնցից փոխառեալ է նաև ա֊
սոր. –^.–^1
Յ&սԵ
^Յք
«
խազմարար,
կոոլա֊
րար»։ Իրանեան
բառերը
կազմուած
են
Ձ
մասնիկով
ՏՕր
արմատից, որի հետ նոյն է
սանս.
է
§6ԵՈ316
«
լուսել»,
1
<§օեՈՅ–
«
խառ֊
նակոլթիւն,
յուղում» (ջրի համար
առուած)
և փոխաբերաբար նաև «շփոթութիւն,
խռո­
վութիւն, երկիւղ, անհանգստութիւն»,
1
^§օհ–
հ31ւՅ
«
խառնակութիւն, վրդովում»,
լ<Տ6հհՅ֊
^ Ձւա
«
վրդովել, խառնակել, վեր ի վայր
յու­
զել ևն»,
(
էՏսՍհ
«
վէտվէտիլ,
յոլզուիլ, խառ­
նակուիլ, դողալ ևն»։ — Իսկ եթէ, ինչպէս աւե­
լի հաւանական է, ուղղագոյն
ձևը
ապշոպ է
(
ինչ որ ցոյց են պալիս զանազան ածանց­
ները), փոխառեալ է պհլ.
* 3
բ ՝ § 0 բ
ձևից, որ
կազմուած է նոյն
§ 0 բ
արմատից՝
Յբ , ՅթՅ
մասնիկով։–
Հիւբշ, 106։
ՆՀԲ իբաց շոպել։
Լ,3§31՚ձ6,
ձՈՈ,
Տէ.
§ 165
աշոպ
համեմատում է պրս,
3
§ 6 ե
բառի
հետ։
Նոյնպէս և Հիւբշ.
Ր6ՐՏ.
Տէսճ.
էշ 7,
*
ԱՊՈԿՐԻՍԻԱՐ
«
թագավորական
եկեղե­
ցու սպասաւոր»,
ունի միայն ԱԲ. մէկ ան­
դամ գործածուած է Մխ. ղտ. հրտր. Բաս֊
տամեան, էջ 268։
= 3ն,
^Հն^բւօէօօւօ;,
լտ.
ՅթՕՇՈՏ13ՈԱՏ,
որից և ֆրանս.
ՅբՕ0ՈՏ13է6.
նշանակում է
«
պատգամաւոր,
մէկի գործերը վարելու հա­
մար նշանակոլած
փոխանորդ,
թագաւորի
ներկա յացուցիչր
եկեղեցական
գործերում,
Բիլզանդեանց
ժամանակ
կայսեր պատաս­
խանը հաղորդող պաշտօնեայ, Պապի դեսպա­
նը Պօլսում
ևն». ծագում է յն.
•21
է0/0131<;
«
ընտրութիւն, պատասխան»
բառից։
Ուղիղ մեկնեց նախ Աճառ. (անտիպ),
յետոյ
րՀՅՐՏէյ
Գատաստն. II, 80՛
ԱՊՈՂՓԱՅԵԼ
«
տեղեկանալ,
հասու
լինել»,
ունի միայն ՓԲ, որին իբրև աղբիւր
ծառայել
է անշուշտ. Բառ. երեմ, էջ28
ապողփայլեալ
«
տեղեկացեալ
կամ իմացեալ»։
Անստոյգ
բառ։
*
ԱՊՈՄԱՄ
«
մամի
մամը, տատի տատը»
Մխ. դտ. ուրիշ տեղ չէ գործածուած։
–
Ցն.
ԱՈգ&ըը՚ղ նոյն նչ.
Հիւբշ. 341։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ, յաւել, հտ. Բ,
էջ 1045 ա։
-
"
ԱՊՈՊԱՊ
«
պապի
պապը» Մխ. դատ.
Տաթև. հարց. 611 (գրուած է
ապպապ
^յ
== Յն.
».710
^7.1է1։00
«
պապի պապը»;
Հիւբշ.
էջ 341։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ, յաւել, հտ, Բ.
էջ 1045 ա։
ԱՊՈՌՆԱ
«
հո սում կամ վիժում
ունեցող»,
նորագիւտ
բառ. որ մէկ անգամ գտնում եմ
գործածուած
Կանոն, ՛էջ 119 «Վասն որ ա֊
պոռնա է կամ ձգէ կամ ածէ՝ ինն ամ ապաշ֊
խարեսցէ»։
=*Հ՚մմտ. յն
5.7
էՕրթՕէՕ(
«
հոսում»,
«
հոսում
ունեցող» և կամ
ՕաՕՕթՏԱ)
«
միզած
ժամանակ
դուրս ձգել», բայց արդէօք
աւելի
մերձաւոր ասորական
մի ձև
չկա"յ։–Աճ,
Նորագիւտ բառս գտաւ ու մեկնեց Աճառ,
Հայ, նոր բառեր, հտ, Բ, էջ 156։
ԱՊՈՍԵԼ
տե՛ս Ասել,
•
ԱՊՈՍՏՈԼՈՍ
«
առաքեալ
կամ պատգա­
մաբեր», գիտէ միայն Բառ, երեմ, էշ 28
(
գրուած է
ապօստուլուս)։
= Յն, ծ.1Հ
.
օյ\օԼօ՜
«
պատգամաւոր,
պա֊
տոլիրակ, առաքեալ», ծագած
օ։7էօ 0X8/^(0
«
ուղարկել»
բայից,
նոյնից փոխառեալ է նաև
լտ.
ՅբՕՏէօ1սՏ
«
առաքեալ»
ևն։—Աճ.
*
ԱՊՈՐԻԻՄԱՅ
«
հեղուկների
յատուկ մի
չափ է», իբրև օտար բառ մի անգամ
յիշում
է Շիր. հրտր. Պատ, էջ
31
«
Չափ
11,
քսեստի
կոչի ապորիւմ՛ա
յ րստ Թեբայեցւոց
լեզուի»։
= 3ն.
ՅԱՕթթՍէէՅ.
նոյն նշ., որից
փոխառեալ
է նաև ասոր. \^֊֊–;<ս»1
ՅքձՐԱՈնՅ
«15
քսեստ
առն ո ո մի չափ»
(՚
ՑՐՕԸէշւտ.
էջ 24 ա)։ -
Հիւբշ. 341,
Ուղիղ մեկնեց նաև Աւգերեան, Բացա–
տըր. չփ. և կշո. էջ 45։
ԱՊՈԻԶԱՅ
տե՛ս
Ապուղայ։
ԱՊՈՒԶԱՆ
«
լեռնային
մի խոտ է.
ՕՈՅ§–
էճ,
6
բ11օԷ1Աա ՅՈ^ԱՏէ1ք011ոա
կամ ն\Հ–
ՏԱէԱա.»
Ամիրտ. ունի միայն ՀԲուս.
§
142,
իբրև պրս. բառ, տե՛ս և
անւլարա
Հոմանիշը։
ԳԻՌ.-Ֆռ.
ապիզուն։
ԱՊՈՒԶԱՆՔ
«
անդունդ, վիհ», ունի
միայն
ԱԲ,
Fonds A.R.A.M