ԱՊԻ
235
ԱՊՇ
յայտնի չէ թէ կապ ուհի" յիշեալ
պրս.
բառերի
հետ)։
Թիրեաքեան,
Արբ ահ այ
բռ. 58 պրս.
Ե1շՅք
«
ձանձրոյթ,
զը֊
ղոլանք»
բառից։
ԱՊԻԿԱՐ
տե՛ս Կար։
ԱՊԻԿԻ
տե՛ս
Ապակի։
ՏՅՈՆ յ
\
Եհճ.
6. 21
ասոր.
Աօյ=»՛
Յեշ՚Յւ՝,
որ է՜ «կազ»։
ԱՊԻՀԱՐԿԵԼ
տե՛ս Հարկ,
"
ԱՊԻՄԱԿ,
մէկ անգամ գործածուած է
Եզնիկի մէջ, «Ջորդիս կամ զծառայս
յապի–
մակս և ստահակս յօժարեցուցանիցէ
հաներ
(
էջ 269), ՆՀԲ և ՋԲ մեկնում ենբառս «ան­
վերակացու,
անգլուխ, ինքնագլուխ,
անըզ–
գամ, խեռ», ԱԲ «անխելք, անզգամ». Վար֊
դանեան ՀԱ 1913, 560—Բառաքնն. դիտ. Բ.
20
ուղղում է
ապիկամ.
«
անկամ,
ծոյլ,
թոյլ», որով բառս
կգառնայ
= փոխառեալ
պհլ.
Յթ6–1<Ձււ1,
պրս.
ք
&.
օ
Ի61<ՅէՈ
«
անկամ»
ձևի ց (կազմուած
եՅՈ1
«
կամք» բառից՝
Յ բ 6 = Է)<5
բացասականով)։
—
«
V .
նՀԲ «ի ձայնէս
մակ,
այսինքն ի վերայ,
կամ որպէս անիմայ»։
Հիւնք.
ապ
բա­
ցասականով
իմանալ
բայից, (այս մեկ­
նութիւնը սխալ է, որովհետև
իմանալ
բայը ածանցների
վերջում
դառնում է
իմայյ, իմաց, իմաստ,
բայց ո՛չ բնաւ
իմակ)»
"
ԱՊԻՐԱՏ
(
սեռ.
ի.
ըստ նՀԲ
ի
կամ
ի-ա
հի) «անօրէն, անարդար,
անիրաւ»
ՍԳր.
Ոսկ. մ. ա. 9 և յհ. ա. 37, 44. Եղն. «դուրս
վռնտուած»
Ոսկ. յհ. ա. 6 (մէկ անգամ), ո֊
րից
ապիրատութիւն
ՍԳր. Կոչ.
ապիրատիլ,
ապիրատել, ապիրատանալ, ապիրատաբար
Պղատ. տիմ. և օրին.։
= Պկ.
Յք)6(13է
«
անիրաւ, անարդար» ՝^>
պրս–
>\֊^֊>
ԵՇՃՅԺ
՛
սոյն
նշ., որից պկ.
ՅթՅԺՏէւհ,
պազենդ.
Յա6ճ§Ժւ,
պրս.
լյ>\յ֊*Հ
ետԺՅճւ
«
անարդարութիւն».
Հայերէնը ծա­
գում է պկ.
* 3
բ6§3 է
ձևից, որ ցոյց է տալիս
արդէն նորագիւտ սոգգ.
ՅթՏՑէշ
«
ան արդա­
րապէս»։
Բոլորն
էլ ծագում են
(
ՅՅէ,
ՃՅՃ
«
դատ, արդարութիւն»
բասից,
Յթ€ ^ > 3 ^ 6 ^ >
ԵՏ
–
տ=ապ–
բացասականով։–Հիւբշ.
10-5,
նՀԲ «հայ.
իր, իրս/էոլ&ք
և լծ. րնդ այլ և
այլ
ձայնս այլոց ազգաց»։
Հիւնք. յն.
ձճտ1|9Տ1էՕՀ
«
անվարձ»։
Թիրեաքեան, Ա֊
րիահայ
բռ. 58 պհի
3\՚
Ա՝3
(1
և պրս.
հ յ - ք Յ ճ
«
անազնիւ»
բառից։
ԱՊԼՄՈԳ
«
այգիներին վնասակար
աւելորդ
խոտ», նորագիւտ բառ, որ մէկ ն՚գամ գտնում
եմ գործածուած Վստկ. 59 «Զապլմոգն և
զամէն ազգ քաղ՝ սրբէ ցանն ի ծառոցդ»։
ԱՊԿԱԻ
«
բոյս
ինչ. տճ. նիշաստան, արաբ,
լոլպապ ըլ շահմ». գիտէ միայն Քաջունի, հտ,
Գ. 18։
ԱՊԴ.ԱՍ
տե՛ս Ապաղաս,
ԱՊ՚ԼԷՊ.
անստոյգ թառ, որ մէկ անգամ
գործածուած է հետևեալ հատուածում. «Յոր­
ժամ ցաւք ի վերայ ինչ հասանիցեն, առ վը–
տանգին ապղեպս բերեմք
(
այլ ձ. ապղեպ
րմպեմք),
եթէ հնար ինչ էր, րնչիլք փարա­
տել զայս ի մէնջ» Ոսկ. պօզ. Ա. էջ 231։ — նՀԲ
գնում է նաև
ապշեպ
ձևով, որ սակայն
չկայ
ձեռագիրներոլմ
և մեկնում է «թերևս իբր
ապշոպ,
շփոթ, ամբոխումն,
յոյզք
խռովու­
թեան, վարանք». ՋԲ ընդունելով
միայն
ապղեպս բերել
ձևը՝ մեկնում է
«
մորմոքի/
կամ հառաչել»,
որին հետևելով ԱԲ գրում է
«•
ապղեպս բերել,
ողբալ, սիրտր
խշխշալ»։
Յոյն բնագիրը
ոչինչ չի պարզում,
որովհետև
ընդհանուր
իմաստը
միայն
ունի։
ԱՊՃԻՌ,
անստոյգ բառ. մէկ անգամ գոր՜
ծածոլած է նար. տաղ. 471 «Տաւիղ
ապըճիռ
Երգ
գալիլեաղուարճից»։
—
նՀԲ (հտ, Բ, էջ
1045
ա) մեկնում է «մակդիր
ա
զգի
Իրիք
քնարի», ԱԲ «տեսակ
մը քնար կամ երգ»։
"
ԱՊՇՈՊ
«
շփոթութիւն, խռովութիւն, կռիվ»
հոր, բ. 48 (գրուած
նաև
ապշեպ, աշուղ),
ո–
րից
ապշոպել
«
յափշտակել,
խլել» Պիտ.
ապշոպի)
«
խռովիլ,
շփոթիլ»
Ոսկ. ի սաղմ,
լը, էջ 674։
֊
Եթէ
ուղիղ ընթերցուածը
աշոպ
է, ինչ­
պէս
ունին հորենացոլ
ձեռագիրներից
երկու­
սը, փոխառեալ է իրանեան
3
§ 5 բ
ձևից. հմմտ.
պհլ.
3
§ 6 բ
«
խառնակութիւն,
խռովութիւն»՝^–
պրս. Հ^ձւ\
3
§ 6 ե
«
կագ,
կռիւ,
խառնումն,
խռումն»,
.\
ՀԼյւձ* \
3
§Աւ13Ո
(
ներկ.
3
§6եՅՈ1)
«
ամբոխիլ,
ցնորիլ մտօք»,
՝*1
ՀՀՀ
Տ Տ ս ւ ւ Յ
Fonds A.R.A.M