ԱՊԱ
2 3 2
Ա Պ Ա
ինչպէս
ցոյց են տալիս նախ իմաստը և
երկրորդ պահլաւական
—
1
է
վերջաւորու­
թիւնը։
Թիրեաքեան,
Արիահայ բռ.
56
համա­
րում է
ապա-րահ-իկ,
իբր թէ «արտու­
ղի ճամբաներով
թշնամուն
հալածող
գունդ»։
ԱՊԱՐՈՒՄ
(
յգ. ոլղ.–րումք,
հյց. –բումս,
ուրիշ հոլով չունի) կամ
ապարումն
(
որ են֊
թադրւում է յգ. սեռ.
ապարմանցն
ձևից)
«
վրանի
ծայրերր, ծոպ կամ չուան» ՍԳր.
Ոսկ. ես և մ. գ. էջ
66։
Պատահական
նմանութիւն
ունի վրաց.
ձՅ»<ցձօ ապաոլրի ^ ա ւ / * Յ շ ց 6 օ ապեա–
Րր
«
կապ,
սամեթեր։
"
ԱՊԱՐՔՏԻԱՍ
«
հիւսիսային
քամի» Տա֊
թև. հարց. 205, 206, որից սեռ.
ապարք տիոյ
Արիստ. աշխ. և ածական
ապարք տիական
«
հիւսիսային»
Արիստ. աշխ. սխալ ձև է
ա–
պարքիտաս
Առաք.կենդ, էջ 70, որև էջ 71
ունի
ապարքտիսւս։
Ուրիշ տեղչէ գործա­
ծուած։
–8
ն.
Յ.Հէ01թէ.–՚ւօ.զ
«
հիւսիսային
քամի»,
0.1
ԼԱթՕ.ՀՄյՀ
«
հիւսիսային».
երկուսն
էլ ծա­
գում են ՕւըոՀՕՀ «արջ» բառից, իբր
արջային
կամ Մեծ Արջի համաստեղութեան
կողմից
փչած։ — Հիւբշ.
341։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ։
ԱՊԱՐՕՇ
«
գլխին
կապելու մի զարդ է»
(
ըստ
Հացոլնի, Պատմ. տարազին, էջ
132
ճոխ ժապաւէն՝ որ ճակատից անցնելով
գլխի
/
ետևում կապւում էր), չորս անգամ
միայն
գործածուած
է Ս. Գրքում՝
անհոլով (ՆՀԲ
դնում է սեռ.֊ի)։
.
ՆՀԲ համեմատում է ռուս .՝ՀՕ\)՝քՕ> %թաշ­
կինակ, անձեռոց, պատկերնծրի
մար­
գարտաշար պսակ»։
Հիւնք. պրս.
շոլ–
պարա
«
գդակ»։
Հիւբշ.
105
փոխառեալ
է դնում
պհլ.
*
Յ բ Յ Ր ց ք §
ձևից, որ հայե­
րէնի վրա
յից է շինում, որ սակայն հաս­
տատելու համար
ուրիշ իրանեան կամ
ասորի թառ շկս՚ր Թիրեաքեան, Արիա–
հայ թռ.
56
ապ + պրս.
1"
Ա§
՛
լոյս», իբր
«
լուսարգել,
ծածկոյթ»։
ԳՒՌ. — Խրթ, կայ
աբաոօշ
բառը, որ գոր֊
ծածւում Է միայն
աօաոօշ-քէլ
«
բոլորովին
ճաղատ, տճկ. քէլ» ասութեան
մէջ. արդեօք
նոյն բառի՛՛ց է։
ԱՊԱԻ.
անստոյգ բառ, որ մէկ անգամ գոր­
ծածուած է Պտմ. հյ. առ լեհ. «Մեռաւ Գոր­
գի Վրաց արքայ, և աչաց և երակաց ապաւ
ածէր որդին Գաւթի իշխանին»։
ՆՀԲ մեկնում
է «աւելորդ
հիւթ հոսեալ, բիժ, աղտ (իբր
արմ ատ բառիս
ապաւաո
)»,
իսկ ՋԲ և սրանից
էլ ԱԲ «աչքի
ճպռոտութիլն,
փորոլ
լուծ­
մունք»։
Թիրեաքեան,
Արիահայ
բռ.
57
պրս.
ւ^>| Յհ
«
ջուր»
արմատից։
*
ԱՊԱՒԱՆԴԱԿ
(
գործածուած է անհոլով,
մէկ անգամ Սկևռ. ես. ունի գրծ.
ապաւան­
դակիւն,
իսկ ՆՀԲ դնում է
ի-ա
հլ.) «վրանի
չուան» ՍԳր.
(5
անգամ). Գէ. ես. Սկևռ. ես.
նար, իե. էջ
58.
սրա լուծման մէջ
ապաւան­
դակ
մեկնւում է «հաստ ճոպան,
մալուխ»։
-
Փոխառեալ է իրանեանից. մայր ձևը կո­
րած է, բայց նրա գոյութիւնը հաստատում է
սանս.
ԱբՅՕՅՈճհՅ֊
«
կապ, չուան»,
եՅՈ
(1
հ
«
կապել»
արմատից։—Հիւբշ.
105։
Լշւք&էձշ,
Սւ
՜
§6Տ(։հ.
4
/7
եՅՈճհ
«
կապել
արմատից։
Վերի
մեկնութիւնը
տւալ
Հիւբշ.
ԲՇՐՏ.
Տէսճ.
էշ
139։
Հիւնք. ԱՈՕ–
խ՚ւրձ բառից,
որ չգիտէ
(
թեր­
ևս իմա
0՚.7
էօ8;7.6թՅ։
«
նալից
դուրս գալու
կամուրջ»
)։
ԱՊԱՒԱՌ, ի-ա
հլ. «թրիք,
քակոր» ՍԳր.
էմբ. Ջքր՝
<1բ.
6՝.
Կանոն, «կեղտ, աղտ» նար.
խր.
506.
«
աղիքների
մաշկը»
նար. առաք.
427.
որից
ընդ արիւն և ընդ ապաւառ դալ
«
արիւն֊քրտինք
մտնել» Ոսկ. պօղ. բ.
486
(
ուզում է ասել
ընդ արիւն ե ընդ ա պ աժոյժ
գալ), ապաւառել
«
դուրս
անել,
մաքրել,
լուար Պիտառ,
ապաւաոոլթիւն
«
կեղտոտու­
թիւն, ապականութիւն»,
Տիմոթ. կուզ, էջ
24
և հակառակը՝
«
մաքրել,
լոլալ,
քաւութիւն
մեղաց» Տիմոթ. կուզ, էշ
24, 308,
Կնիք հաւ.
էշ
198.
ոացապաւառութիւն
«
փորը դուրս ել­
լելը» ԱԲ, «մաքրել, սրբել» Տիմոթ. կուզ, էջ
24,
Կնիք հաւ.
189.
անապալաոոլթիւն
«
քա­
ւութիւն մեղաց»
Կնիք հաւ.
119։
Հներից Համամ. քեր.
267
համարում է
կազմուած
ապ
նախդիրով։ Տէրվ. հ\է–
ՅՈ71.
14
սանս.
ՅթՅտ1
<ՅքՅ
«
թրիք, քա–
Fonds A.R.A.M