ԱՊԱ
228
ԱՊԱ
անգործածական,
որից
ապաշխարել
ՍԳր,
Բուզ,
ապաշխարող
Սիր, Ժէ,
20.
ապաշխա­
րութիւն
ՍԳր.
Բուզ,
Եզն.
ապաշխարան
Նար.
անապաշխար
Փարպ.
անապաշխարող
Ոսկ. բ. կոր.
անապաշխարութիւն
Ոսկ. բ.
կոր. ևն։ Ներկայ գրականում և բարբառնե­
րում գործածւում է միայն կրօնական առու­
մով։
~=Իրանեան
վախառութիւն
է. Հմմտ. պՀլ.
ցբՅճՏյ,
պազենդ.
ՅԳ՚ՁՃ§
«
բարկացած, ցա­
ւած, զղջացած, ապաշխարած». Հայերէնի մէշ
ար
մասնիկ
է. Հմմտ. մհե֊ար-հ^,
աստուած–
ա ր ֊ ե ա լ
ևն։
ՀՀԲ, ՆՀԲ և ՋԲ
ապա
(
յետոյ)
աշխա­
րել։ Բշէշւ՜ա.
256
և Լտւ§^ձշ,
Ս ւ ՚ § 6 տ ժ ւ .
36,
Ք61էւ՜.
81
<էւ՜.
ԼՇՃ.61
ապաշխարհ,
իբր աշխարհից
մեկուսացած.
1\1
ս116ք
Տ\\^ճ\^
42, 255
սանս.
ՅթՅ^§31՝, 3 բ Յ ^
5
Յ
1
«
լուալ, մաքրել» բառի հետ։ Տէրվ.
Նախալ.
118
ապ
բացասականով
աշ­
խարել
բայից։
Հիւնք,
յն,
01710,
ապ +
պրս,
աշ
«
կերակուր» և
խօր
«
ուտել»,
ուրեմն
ապաշխարել,
«
ինքզինքը
կերա֊
կրից զրկել»։ Վերի մեկնութիւնը
տուաւ
ա\\ՀՀ
\ \
ք 2 1 ա
10, 271,
որ
ընդունում
է նաև
^6ւ11շէ
(
անձնական),
ճոճՐ63 Տ
դնում է պՀլ՛
՚
բ ^ ՚ Ժ
«
ներում»
բառից
փոխառեալ։
8
Յ Ո
6
^ 1ԲՃՏ
1930,
էջ
16
գտնում է, որ այս բառը ձևով և նշանա֊
կութեամբ սխալ է և չի Համապատաս­
խանում
Հայերէնին, պէտք է կարդալ
և
Հասկանալ
պրս.
Հ
յ~~Հ֊–
ԵՅ
\ 5
«
ներել»։
Նոյնպէս նաև
Ի1յՎ)61՚§, Ւ1ւ1քտեսշե
2, 20
ս/^ր ՅբՕX§38^ՏՈ
«
ներում,
ողորմածու­
թիւն» բառից, որի Հին ձևը համ արում
է
* 3
| ՚ Ո – ֊ \ 5
10,
որից էլ պրս.
53
x53^ ՝ ֊ ֊
31՜
Ո
«
ներել,
բաշխել»։
Իմաստը տար­
օրինակ կերպով հակառակն է։
ԳԻՌ. — Կրօնական
նշանակութեամբ պա­
հուած է գրեթէ ամէն տեղ նոյն ձևով,
ինչ֊
պէս՝ Ջղ. Սլմ.
ապաշխարել,
Մրղ.
ապաշխա–
րէլ,
Մշ.
աոաշխարել,
Ախց. Երև, Կր. Ղրբ՛
Ննխ. Պլ. Սեբ.
աօաշխարէլ,
Ակն. Շմ. Ողմ.
ս։բաշխսւրիլ,
Աթ,
աօաշխարրլ,
Մկ.
ապ–
տշխւորիլ,
Տիգ.
աքաշխարիլ,
Գոր.
րրյւշ–
խարէի
Ագլ.
ոոոշխա՚րանք, րշխա՚րուղ։
լ ԱՊԱՌ
«
կեղտոտ, աղտոտ, ապակա­
նեալ», նորագիւտ բառ, որ մէկ անգամ գոր­
ծածուած է
ապաոութիւն
ձևի տակ. «Մար­
բելով զիմ ապասութիւնս
վերադիտողոլ֊
թեամբ» (Աթան. տպ. Վենետիկ
1899,
էջ
301).
ձեռագրական
տարրերութիլններն
են
ապաոա ժութիւն, ապականութիւն։
Պէտք է
ուղղել
ապաւառոլթիւն.
տես
ապաւառ։ յ
ԱՊԱՌԱԺ, ի, ի-ա
հլ. «պինգ քար,
ժայռ,
առապար, քարոտ տեղ» ՍԳր. Բուդ, որից
ապառաժանալ
Տօնւ՚կ.
ապառաժանալ
կամ
ապառաժիլ
Նիւս. թէոդ. Գր. տդ. թղթ. Բենիկ.
ապառաժուտ
Եփր. համար. Պիտ.։
ՆՀԲ լծ. հյ.
ապ
և
երէզ,
արաբ. ՃՀԼ
«
Հող»,
յն.
».
Օթօ;
«
անանց, անկոխ»,
(&7
է6թթ7յ(վյէ01
«
Հատած»,
0.
ՀԼԱ
ՕՕէՕօա
«
Հա­
տանել»։
Հիւնք.
առապար
բառից։
1–՝
ի֊
րեաքեան, ԱրիաՀայ բռ. 51 պհլ.
3\
ք
ՄՅՏ
«
անճանապարհ»։
ԳԻՌ. — Երև. Կր. Ոզմ.
ապառաժ,
Ալշ. Ակն.
Ասլ. երբ. Ննխ. Տիգ.
աբաոաժ,
Մկ.
ապա­
ռաժ,
Խրբ. Պլ. Սեբ.
քար-աբառաժ,
Սլմ.
քար-ապռաժ,
իսկ Շմ.
ապառաժ
գործած­
ւում է «ժլատ, կծծի»
իմաստով։
ԱՊԱՌՆ
(
սեռ.
ի
) «
յարդէ անկողին», գի­
տէ
միայն ԱԲ։
ԱՊԱՌՈԻՄ
(
անհոլով)
«
խի ստ,
անսանձ,
վայրագ, յանդուգն,
բիրտ,
անգութ» Մծբ.
268.
Ոսկ.
յհ.
ա.
36,
բ.
19, 17.
Իգնատ.
ղկ.
334,
Սարգ, յկ, «կարգէ
դուրս,
խիստ
շատ» Եղիշ, Պիտ, որից
ապառոււքս
«
յանդըգ֊
նաբար»
Նար,
163,
էմբ. ատեն.։
ՆՀԲ
ապ
և
առ
(
չաոօղ զխրատ) կամ
ապ
և թրք.
31՝
«
ամօթ»
(
իբր անառակ, ա֊
նամօթ)։ Պատկ.
ձ4376բ13/1ե1 /.
7
պհլ.
ՅքՁքԱՈ
«
անմաքուր, անկարգ, անբնա­
կան, կեղծ, սխալ, չար» բառի հետ, որ
մերժում է Հիւբշ.
104։
Փորթուգալ փա­
շա, Եղիշե
235
պազենդ. Հշյյ\–\
Ձ
V3
՚
Ա
11,
որ նախորդի հետ նոյն է։
ԱՊԱՍՈՎԹ
«
ապացոյց,
օրինակ» Թէոդ.
խչ. էջ
164
և
171.
այս երկու
վկայութիւնից
գուբս ուրիշ օրինակ
չկայ։
ՆՀԲ լծ. իտալ.
ՅեԵ0220
«
օրինակ»։
Ակինեան ՀԱ
1930, 490
ուզում է իմա­
նալ
ափփուսովթ
«
ծածուկ,
գաղտնի»։
Fonds A.R.A.M