ԱՊԱ
պախ տաս էր
«
ապերախտ կամ կեղծարար»
Կնիք հա,.,
367
ևն
։
ՆՀԲ լծ, հր
ուխտ,
թրք.
ախտ, անտ,
իբր
«
ուխտազանց կամ ապերախտ», յն.
Հա՜)
–7
յ;
«
յետո կասեալ»։ Տէրվ.
ճ1է31՜Ո1.
87
= ապակտիք,
ա1|ն
բառից. հմմտ.
գոթ,
Յհ - յՅ Ո
«
տեսնել,
զգալ, մտածել»,
ՏւՈՅւ «միտք», հբգ.
Յ հ ֊ ւ Յ
«
յարգանք»,
Հիւնք.
ապ-ոլխտ
և յն.
ծ.ֆօ.՝/.յտ.Ն.(յՀ
«
պիղծ, աննուէր»։
Թիրեաքեան,
Արիա֊
հայ բռ.
45
կրճատուած
ապերախտ
բառից։
"
ԱՊԱԽՏԱՐ,
ի-ա
հլ. «հիւսիս»
Խոր. աշխ.
«
աստղահմայի
գուշակութիւն»
Շիր.։
= Պհլ.
ՅբԳճէՏւՀ
«
հիւսիս,
հիւսիսային,
մոլորակ»,
պրս. ^Լ֊^ձձ
Ե^xէՅ^
«
հիւսիս»,
^Ճ—Ն
եՅ \ է Յ ; ք
«
հիւսիսային»,
զնդ.
ՅթՅճէՅ՝
ՐՅ,
ՅբՁՃՑՏյ՚Յ
«
հիւսիսային». այս բառը
բուն նշանակում
Է «յետևր,
յետևի
կողմում
գտնուած» և զնդ.
ՅթՅ, Յք)3է
«
յետևը»
բառի
բաղդատականն
Է՝
–
էՅՐՅ
մասնիկով
կազ֊
մուած (կապ չունի պրս. Յճէ՚ձէ =- զնդ.
*
ՅՃ–
«
աստղ» բառի
հետ)։ Հին
իրանեաննե֊
րր նայում Էին դէպի հարաւ, ուստի հարաւը
կոչում էին «յառաշակողմ,
առշեի կողմ», իսկ
հիւսիսր «յետև,
յես,ևի
կողմ»
ք831՜էհօ1օ–
էՈ36, ՃԱՄՁՈ.
՝
Գ10Հէ էջ
79–80
)։–
Հիւբշ.
94։
ՆՀԲ Հանում է
ախտարս
բառից։
Ուղիղ
մեկնու թիւնը
տուաւ
նա խ
Ց ա
՚
ո օ ս է ,
VՅՏՈՅ ( ; Ճ Ճ ֊ Շ Ճ Ճ 1 1 ,
յետոյ
Լ
9
§
Յ Ր ճ 6
ՏՔէէՐ.
ՑՅՇէՐ. Լ6Ճ.
էջ 6,
ՕՅՐՐ62, ւ1ձտ.
XIII
(1869),
էջ 191, Հիւնք.
Համարում
է
ախտ արք
բաոի
բացասականը։
ԱՊԱԽՏ
ԱՊԱԿԱՆ
«
ապականուած»
Արծր. (այս
արմատական
ձևով ուրիշ տեգ գործածուած
չէ), որից
ապականել
«
անհետացնել,
գնգեի
մէջտեղից
վերացնել.
2.
խանգարել, վնա–
սել, աւրել, Փճացնել.
3.
կեղտոտել.
4.
պըղ֊
ծել զկոյս.
5.
(
կրաւ) հրակէզ լինել, կրակով
այրիլ» ՍԳր. Եզն. Ագաթ,
ապականացու
Ա.
պետ. ա.
18.
ապականիչ
ՍԳր. Ագաթ,
ա–
պականութիւն
ՍԳր. Ագաթ,
անապական
Ա֊
գաթ. ևն։ Նոր գրականում
գործածլում է
Արմատական բառարան—15
2 2 5
^ ^ ^ Ա Պ Ա
միայն «կեղտոտել»
իմաստով և նիւթական
կամ բարոյական
առումով։
ՆՀԲ ևՋԲ՛.
ապ
և
ակն
բառերից,
՛
իբր
"
բառնալ և աներևոյթ
առնել
յաչաց»։
Նձ§,–ձւձ&,
ՕՏՏՅՈՆ
հնհձ.
298
1
աՅՈ
«
վարել» արմատից,
որից նաև
ւ|կան–
ւյել։
Պատկանեան, Փորձ
1880
մարտ,
էջ
84
և
^372քՈՁ./ա
I–
6
ա բացասակա֊
նով պրս.
յյԼ> բտէ
«
մաքուր»
բառից,
իբր
«
անմաքուր»։
Տէրվ. Նախալ.
24
ապա +ակն։
Հիւնք.
ապ +ակն,
ինչ.
յն. ձ՚Հ>օւ՝Ո՝1(ս «աներևոյթ
դարձնել,
շըն֊
ջել, կորցնել,
հեռացնել,
մթագնել»,
կազմ ուած
3
բա ցա ս ա կանով
©3.1՝^10
«
ե֊
րևիլ»
բայից։
Հիւբշ.
413
խորհրդածե
լով
ԼՅ^ՅՐՃ6 – / |
համեմատութեան
վրայ՝
կասկած է յայտնում, որ գուցէ բառս ի–
րանհանից փոխառեալ
լինի, իբրև պհլ.
*
ՁթՅ
՚
էՅՈ6ա7
Թիրեաքեան,Արիահայ
բռ.
49
պրս.
30
«
ջուր»
–(–
կան
մասնիկով,
իբր թէ «մէշր ջուր
խառնել»։
ԳԻՌ. —Ջղ. Սլմ.
ապականել,
Երև.
ապա–
կանէլ,
Շմ. Ոզմ. Տ,ի.
ապականիլ,
Խրբ.
ա–
րացանիլ.
բոլորն էլ նշանակում են «կեղտո
տել» և յատկապէս քաղաքավարական
լեզ
ւով «կղկղել, բնական պէտքր
հոգալ»։
"
ԱՊԱԿԻ
( ֊
ւոյ, եաց) «ապակի,
շուշա»
Յոր. իր.
17.
Ցայտ. իա.
18.
Պղատ. տիմ.
Յհ. կթ. «շիշ, սրուակ»
Եզն. «գինու
բաժակ»
Վրք. հց. ա.
580.
նոյն բառն է նաև
ապիկի
«
ապակի, շուշա կամ ուլունք» Խոսր. պտրգ.
Վստկ.
92. 116.
Եփր. արմաւ.
56.
«
արիւն
առնելու սրուակ» Մխ. բժշ.
29.
«
շնարակ»
Բժշ. Վստկ. ածանցման
մէշ մտնում է երեք
ձևով.
1.
ւսպակւս–,
ինչ.
ապակագործ
Վրք.
հց.
ապակագործութիւն
Ագաթ. Սահմ.
ապա
կատարազ
Մագ.
2.
ապակե–,
ինչ.
ապակե
ղէն
Ոսկ. ա. տիմ. Ագաթ. Յայտ. գ.
6.
ա՛
պակեակ
Վրք. հց. բ.
66. 3.
ա պ սւ կ է – ,
ինչ.
ապակէցործ
Յայսմ.
ւսպակէգործութիւն
Սահմ., Իսկ
ապիկի
ձևից ունինք
ապիկած
«
ջնարակած» Վստկ,
ապիկէցործռւթիւն
Մխ.
բժշ.
ապիկեղէն
Յայսմ. սեպ.
20.
նաև
ապի
կոյ
փրփուր,
ապիկոլ խոտ
բոյսերր.
Ւ՚ժշ.։
Նոր գրականում րնդունոլած է միայն
ապա
կի
«
շուշա» (բարդութեան
մէջ
ապակե–)
և
Fonds A.R.A.M