9
պառ
անծանօթ
են մեզ՝ մեր ձեռքը հասած
մատենագրութեան
մէջ գոր­
ծածուած
չլինելու
պատճառաւ։
Այս բառերր,
իբրև
հ ետ աքրքր սւ կան նորա­
գիւտ բառեր,
անշուշտ
պէտք էր առնել բառարանիս
մէջ։
Բայց
ինչո՞ւ
այդ­
պէս
չէին արած ո՛չ նՀԲ, ո՛չ ՋԲ և ո՛չ իսկ ԱԲ։— Մանրամասն
քննելուց
յե­
տոյ
աշխատութիւնր,
տեսայ
որ մեծագոյն
մասամբ
վրիպակների
մի հա­
ւաքածոյ
է այն։ Օրինակ՝ էջ
202
կայ «մակնտակ՝
խեցեղէն
ըմպանակ
կամ
խոր»
բառը, գտայ, որ այս բառը
գործածուած
է
Սրճեցւոյ
Չարչարանաց
ճառի մէջ (տպ. Գիրք և ճառ հոգեշահ,
Պօլիս
ՌՃՀԱ,
էջ
185).
Կնքեաց զնա
մա կնտ ա կ։
Բայց սա մի աղաւաղեալ
ընթերցուած
է, որ պէտք է
կարդալ
կնքեաց զնա ման ն կտակ
(
հմմտ. բառարանիս
մէջ
մակնտակ
բառի
տակ)։
Սրանով
մակնտակ
բառր
դառնում
է սուտ ու սխալ մի ենթադրութիւն
և
զրկւում է դո յութիւնից։—
էջ
72
կարդում
ենք «դանթիւն.
դանթիան
կամ
մութն», որ ուրիշ բան չի կարող
լինել, եթէ ոչ
ոանդիոն
«
խավար»
բառր։
Սրանից
հետևում է, որ հեղինակր
իր ձեռքն
անցած
դրչադիրների
սխալներն
էլ առած է իբր ուղիղ և դրած իր բառացանկի
մէջ։ Ըստ
սւյսմ՝ էջ
171
հա–
կադակ
«
հակառակ»
բառը պարզապէս
գրչագրական
սխալ է՝
ո.
և
ո
տառերի
նմանութիւնից
յառաջացած։
Հեղինակը
շատ անգամ
անվւութ է բառերի քե­
րականական
ձևերը
որոշելու,
այսպէս էջ
96
«
զակումբ,
մաշկեա՛
բազմական
օրինուածով
շինեալ»,
էջ
98
«
զաստր,
անդամ», էջ
102
«
զծամակալս,
որ է
մազկալ»,
էջ
108
«
էքս. արարածք»,—
պէտք է հասկանալ՝
ակումբ, ազդր
(
ինչպէս որ էջ
7
ունի «ազդր.
անդամ»),
ծամակալ, է
կամ
էք
(
հայցական,
յոգնակի
կամ տառասխալ
դրուած)։
Տպագրական
վրիպակների
կողմից
շատ
հարուստ
է գիրքը՛
օրինակ՝
էջ
205
կարդում ենք «մասն,
բոլոր,
ի
հարուած, կամ. կտոր»,
որից
հետևում
է, թէ
մասն
նշանակում
է
«1
.
բոլոր,
2,
հարուած,
3.
կտոր»։
Բայց այս բո­
լորը սխալ է։ Ամբողջ
տողը պէտք է կարդալ
«
մասն.
բոլու
՝
ի
հասւուած
կամ
կտոր»,
որով
1
և
2
անգոյ
իմաստները
կջնջոլին։
էջ
7
ունինք
«
ալասոլն.
բազմատաղ»։
Այստեղ
տպագրական
ու գրչագրական
սխալները
իրար են
միանում։
Պէտք է կարդալ
«
ալաւսունք.
բազմաստեղք»,
ինչպէս
գիտենք
ճառընտրից
(
տե՛ս
բառարանիս
մէջ)։
Զարմանալի
մի օրինակ
է էջ
219
«
Յաղթր.
՛
ի
ղոտի»,
որից անշուշտ
ոչինչ չի հասկացվում։
Բայց
որքա՜ն
կփո–
խոլի
խնդիրը,
եթէ վրիպակները
ուղղելով
կարդանք
«
յագդր.
՛
ի
զստի»,
որով
կունենանք
պարզապէս
հյ. «ազդր,
զիստ»
բառը։— էջ
49
բարաքլուաքի
բառը կայ, որ մեկնում
է «սպիտակէ
իբրև
զկիր»։
Այս անիմանալի
բառը
կպարզաի
մի քանի տող վերև դրուած
մէկ ուրիշ բառով, որ է
«
բարակ,
փայլակն
կամ նուրբ, որ է լուալիք,
իսպիտակ
իբրև
զկիր»,
նշանակում
է
թէ
ուզում է մեկնել
լուացքի
բորակր,
որ և
բարակ
ձևով
է
գործածլում։
—
էջ
322
ունի «փառան.
կարկուտ
կամ կորկոտի
ճոլալ», որ հանած
պիտի
լինի
Փիլ, լին,
205
«
փառան
մեկնի
կարկուտ
կամ կորկոտիճ»
հատուածից,
այստեղ
կորկոտիս
բառը
դարձրել է
կորկոտի նուալ՛
Հեղինակր
տալիս է նաև բազմաթիւ
եբրայական
յատուկ
անունների
և
հասարակ
գոյականների
նշանակութիւնը,
որ հին հեղինակներից
է
քաղում։
Եթէ
հայերէն
ծանօթ
բառերը
այնպէս
այլանդակուած
են, ի՜նչ
պիտի
լինին
օտար եբրայական
բառերր,
որոնցով
լցուած է գիրքը։
Այսպէս՝
միևնոյն
«
լա–
քարիաւ
բառը,
որ էջ
99
մեկնւում
է «յիշատակ
տեառն», էջ
104
լինում է
«
Զքրեայ,
յիշատակ
տեառն» և մի քիչ վերը
«
Զրիայ. յիշատակ
տեառն»։
Եբր.
Fonds A.R.A.M