ԱՆՔ
214
ԱՆՕ
յապեան ի ձեռին իւրում»
(
նոյն
վկայութիլ֊
նր Սա. ժմ. Արրւո. 1915, 634 ունի պարզա­
պէս «ըստ մերում լեզուիս
կնիք, որ է ամ֊
փիւռն»
)•
ՆՀԲ
թուի
յն. ե։ւՂ՚ՀԿ(յ՚3.
«
վերբերումն,
2.
ձօն զոհաթերոլթեան
առ Աստուած»,
կամ «եթէ գրեսցի
գաւիիււ,
րստ արաբ,
և եբր,
գաֆէո.,
պրս.
փիոագա,
է յաղթա­
նակ
մարտի»։
ԱՆՔԱՅ
«
նուազ»,
ունի միայն Բառ, երեմ,
էջ 25,
ԱՆՔԱՏ
(
սեռ.
֊
ի) «կարօտ,
աղքատ,
նուաստ» Ոսկ. ես. յհ. ա. 9, 10, Փիլ. նար.
էջ
778.
«
աչք տնկոզ, ագահ» Ոսկ, ես, որից
անքատանալ
«
կարօտ
մնալ, պէտք
ունենալ»
Փիլ. լիլս. 146. Պիտ.
անքատիլ
Փիլ.
անքա­
տութիւն
«
չքաւորութիւն»
Թէոդոր, խչ.
ա–
նանքատ
«
անկարօտ»
Ոսկ. յհ. ա. 9։
ՆՀԲ գնում է «լծ. հյ.
աղքատ,
որպէս թէ
գրեալ էր յն. տառիւքս
Ա՚Հէ.6.ն (որ տա­
ռացի
Ձ§1(Ձձ
է, բայց կարդացլում
է
շւՈԿձձ). նոյն ընդ պրս, և արաբ,
է ն–
քեատ, մէնաքէտ,
թրք.
գըտ է սիգ » ։
Սր­
բանից առնելով
Հիւնք. էջ 93 շինում է
պրս.
էնքեատ
«
կարօտ, աղքատ, չքա­
ւոր» բառը։ Ստոյգն այն է՝ որ
էնքեատ
պարսկերէն
չէ, այլ արաբ. յՏձ\
Յ Ո ֊
1
<3ճ
բառն է, որ մեկնւոլմ է «Ոտքը չար,
անբարեյաջող,
ոլղուՐսուղյյ,
ՈՅ
1
<
Ճ
արմատից (տե՛ս Կամ ուս, թրք. թրդմ.
Ա. էջ 700)։
նշանակութեամբ
և ձևով
տարբեր բառիս
նմանութիւնը պատա–
հական
է, Տէրվ.
ծ ԱՅա ւ.
19.
հյ.
քանցել
բառի հետ = սանս, տճհ&ձ, յն.
օՀօԼա, լա.
ՏԸՅՈ
(
ՅԱ
1
Յ,
հսլ. շԿ.շւձձ,շ\տ.դձ՚ե.
ըստ այսմ
ան
մասնիկ է, Թիրեաքեան,
Արիահայ բառ. 40
ան
բացասականով
զնդ.
1
էՅէՅ,
պհլ. ճ&է<մ&> պրս.
1(3(1
«
տուն» բառից, իբր «անտուն».
(
զնդ.
1
էՅէՅ
նշանակում
Է «սենեակ, նկուղ, գե­
րեզման»
և չունի «տուն»
նշանակոլ–
թիւնը), ,
ԳԻՌ.–Ըստ
ԳաբրիԷլեան ՀԱ 1909, 256
նոյն է գւռ,
անքոտ
(
Ակնայ բարբառով), որի
նշանակութիւնը
սակայն չէ տուած։
*
ԱՆՔԻԼՈՍ
կամ
ԱՆՔԻՂՕՍ
«
կողամայր
ձուկը»,
ունի միայն ԱԲ, իսկ նՀԲ թէև ա֊
ռանձին մոռանում է յիշևլ, բայց
կ ողամայր
բառի տակ
դնում է հետևեալ
վկայութեամբ.
«
Ձուկն
անքիլոս, որ կոչի կողամայր, որո­
վայնս ոչ ունելով, բայց
միայն
գլուխս և
մերկ կողերս, ուստի կոտորատեալ տնկէ և
առնէ զաւակս»
Վրղն. ծն։ Այս տեղից
առ­
նելով
Յայսմ. մրտ. 21՝ սխւալմամբ
գրում
է. «ճուկն
անթիլոս,
որ կոչի կողամայր, ո֊
րովայն
ոչ ունի...»։
=
Յն.
Տք^Տ^ՍՀ,
Հ՚Հ՚չԱսՕՀ «օձաձուկ
կամ
կողամայր»
թառն է, որի ուղիղ տառադար­
ձութիւնն է
ենքեղէս
(
տե՛ս այս թառը), գի­
տունները կարծում
են, որ այս յն. բառի
նա­
խաձևն է *օւք/ԱօօՀ (տե՛ս
\
^ 3 1ձշ
43,
8 0 1 –
Տ Յ Շ §
213).
հայերէնն էլ ենթադրում է ճշտիւ
յն.
ձքձսճօՀ ձևը, որից փոխառեալ
է նաև
ֆրանս.
ՅՈՇ^16
«
կողամայր»։
—
Աճ.
ԱՆՔԻՐՈՍ
«
ծովու ժժմակ մը», ունի
միայն
ԱԲ, իբր յն. բառ։
83111
^
էգի
տ
է
նման մի ձև։
ԱՆՔՈՅԹ (՛ի
հլ. ըստ նՀԲ, թէև առանց վը–
կայութեան)
«
հանդարտ, խաղաղ, հանգիստ,
ապահով» Ոսկ. ես. Վեցօր. 144. Փիլ. Պիտ.
«
ծածուկ, պահուած»
նար. Շ. վիպ.
որից
անքութացեալ
Փիլ. իմաստ. Տիմոթ. կուզ, էջ
315,
ա նք ոյթաթիւն
(
այսպէս
առանց
ամ–
փոփման)
ՋԲ և ԱԲ։
ՆՀԲ դնում է լծ. հյ.
հանգիստ, անգայթ,
անսայթաք,
անիաւթ,
յն.
<ա)(ւօ^էօ$
«
անալեկոծ»,
պրս.
Յ Տ ՕՃՅ
«
հանդարտ»
լա.
ՏԱճսա
«
պարզ (եղանակ)», Տէրվ.
ձ\է&ՈՈ. 74 կա՛մ
ան-իալթք
և կամ
հ ա մ - ք ո յթ ,
ընդունելով
ք ո յթ =
յն.
/
ՏօՕս)
«
պահել,
ազատել»։
Հիւնք.
անիաւթ
կամ
ա ն գ այթ։
Տէրվ. Լեզու էջ 91 մեկ­
նում է
հ ա մ - ք ոյթ ,
ուր
*
ք ո յ թ
«
պատըս–
պարան»։
ԲշճշքՏՇՈ,
Հայ. դբ. լեղ. 26
քպթ = հսլ.
է՝/թՇէ(.
ռուս.
« »
Ո « 7 հ
«
ե–
ռալ», լտ.
ՕԱթ10
«
ցանկանալ»։
%
ա–
փանցեան, Տեղեկ. ինստիտ,
2, 95
ան
բացասականով
ի ա յթ
«
ժայռ»
բառից։
ԱՆՕԹ, ո
հլ. (յետնաբար
նաև
ի
հլ), Տա­
ման, կահ, կարասիք, գործիք՝
մանաւանդ
պատերազմական
գործիքներ»
ՍԳր. Եզն,
Եփր. ծն. որից
յ ա նօթ աոնալ
«
գործածու՛
Fonds A.R.A.M