ԱՆՏ
212
լագն քարոզէ և սփռէ զանտի միսն»
(
այս–
պէս\). համապատասխան
տեղր միւս խմբա–
զրութիւններն
ունին միայն՝ «Եւ սարկաւագն
քարոզէ առ դուռն» էջ
515.
«
Սարկաւագն քա­
րոզէ առ դուռն խորանին» էջ
536։
=–Նոր
յն, ^VXգ^
^
V^^ՕV կամ Ա՝4.ւ\ւ
«
<3է0>
«
խորան շարժական,
ՅԱէ&1
բ0ճ&է1Ն)։֊֊
Աճ.
ԱՆՏԻՆԵԼ
«
զարհուրիլ»^ մէկ անգամ գոր­
ծածուած է Մագիստրոսի
Գամ ագտ ական ում,
տուն
15։
Այսպէս մեկնեց Մէնէվիշեան,
Գամագ֊
տականի ամբողջական
լուծում, էջ
143
(
= ՀԱ
1911,
727)։
*
ԱՆՏԻՆՈՍ
«
համա ստեղութիւն Ա չծե ղշիւր ի
մօտ))*
ունի
միայն
ՀՀՔ։
-
Յն, ՚Խճ՝)00է– ֆրանս,
ճոէւՈՕԱՏ
նոյն
ն շան ակութե ամբյ — Աճ*
"
ԱՆՏԻՔՐԻՍՏՈՍ
(
սեռ. ֊ի) «սուտ
Քրիս–
տոսը, նեռ» Ոսկ. մ. բ.
21,
Ածազգ. ժբ.
Դամասկ, էմր. յայտ. ժթ. ևն։
= Յն.
օաւ՚ւ^թւօ՚ւօ;,
լտ.
Ճոէ1շհոտէստ,
գերմ.
^ Ո է ւշհո տ է
ևն. բուն նշանակում Է «Հակա­
ռակ
՛
է՛1
1
ի ։ւ ա ո սր» ; —
Հիւբշ.
340։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ։
*
ԱՆՏՈԻԶ
«
կղմուխ
բոյսը,
հ31տՈատ,
ֆրանս.
ՅԱՈ66,
ՏւԱ\ՈՇՇ» Ամիրտ. ունին մի­
այն ՋԲ, ԱԲ և ՀԲուս. §
125,
= Թրք՛ \ՏձՀ
ՅՈԺսշ
«
բժշկական
անուշա֊
Հոտ մի բոլս» (Կամաս, թրք* թրգմ. Բ. 279)
կամ
լյ>շ\յւ֊յձ\
ՅոճԱշ ՕէՑ
«
կղմուխ,
1
ՈԱ1Յ
հշԿասա»
(81
ՅԱ
,
Տբ^շհճշոէա.
161, 76),
«
մի խոտ՝ որ ձիու Հիւանդութեանց մէջ են
գործածում»
(6
^,Ա31՝08ե,
Հտ. 1, էջ 101 չ. Ուտ.
ՅՈճ02
«
լայնատերև
մի բոյս է»։ Տարբեր է
սակայն
արևել. թրք. չազաթայ.
ՅՈ–
ՃԱ2
«
գիՀի ծառը, քՇՈ&է\ՇՈ>
(
Փ.
ձշ ՇՕԱճ.
Օւշէ. 1
՝
աՇ–0Ո6Ոէ.);–
Հիւբշ.
262։
Թուրքերէն բառր
յիշում եննախ ՋԲ և
ԱԲ։
Լ3§31
–
ճ6,
Ճա1.
Տէ.§
135
յիշում է
թուրքերէնը,
բայց մեր բառր
դնում է
պրս.
ՅՈԺԱ23,
ՅոճԱ23, ՅՈԺսՏտՅ
«
մա­
նիշակ»
բառից։
Ալիշան, ՀԲուս.
§
125
դնում է
թուրքերէնից՛
ԳԻՌ.— Նոյն է կարծեմ լոռեցոց
անդադ
բոյսը (Աղդ. հանգ. է, էջ
299
տպուած է
ԱՆ-3
անդոլղ,
պէտք է ուղղել
անդոսլ՝
ըստ Ռու–
բէն Քալանթարեանի
Բուսաբանական բա­
ռացուցակի
(
անտիպ)։
*
ԱՆՏՌՈՆ
«
այր,
քարայր».
նորագիւտ
բառ, որ մէկ անգամ գործածուած է Սոկր.
եկեղ. պտմ. էջ
656
«
Վասն
որոյ և թագուհին
Հեղինէ Բարեպաշտուհի
զծնունդ Աստուա­
ծածնին
սքանչելեօք զարդարէր, և ամենայ­
նիւ զտաճարն
անսւաւն
պա յծա ռաց ո լցան ե֊
լով». (Բեթղեհեմի
այրու տաճարն է,
ինչ֊
պէս
աւելի պարզ գրում է փոքր Սոկրատը.
«
Աստուածասէր
սուրբ տիկինն
Հեղինէ շի­
նէր
յանուն Աստուածածնին
և զծնն դե անն
որ ի Բեթղեհեմ»
)։
-
= Յն. Խ%թՕ՝* «այր,
քարայր»։
Ուղիղ մեկնեց Մ. Վրդ. Տ էր֊Մո վսէս ե ան,
.
անդ։
ԱՆՐԱԿ
տե՛ ս Ան ուր։
ԱՆՑ, ի
հլ. «անցնելը,
ճամբայ,
նեղու­
թիւն, դիպուած, պատահած
բան» ՍԳր. Եւս.
պտմ. «վիժուած»
Փիլ. Պիտ. այս արմա­
տից են
անցանել
(
կտր.
անցեալ
ձևն ունի
Կնիք հաւ. էջ
12)
«
անցնիլ, երթալ.
2.
առաջ
անցնիլ, գերազանցել,
չափից ու սահմանից
անցնիլ.
3.
զանց առնել, ձգել անցնիլ, թող­
նել.
4.
անցնիլ, փճանալ, ոչնչանալ.
5.
մա­
րիի շիջանիի հան գիլ.
6.
պարապիլ մի գոր­
ծով կամ խօսքով (խօսիլ, ճառել, պատմել).
7.
գլուխը գալ, պատահիլ»
ՍԳր. Բուղ. Եզն.
Վեցօր. Ագաթ. Եւս. պտմ. Սերեր. Ոսկ.
ան­
ցանել դդինեալ
«
սթափիլ»,
անցանել ընդ
քուն
«
երազափորձիլ»,
անցանել
ընդ կին
«
մերձաւորիլ»,
ի քւսց անցանել
«
բնական
պէտքը հոգալ»,
անցանել յաշխարհէ
«
մեռ­
նիլ»,
անցանել դաւոլրբք
«
ծերանալ»,
ան­
ցուցանել
ՍԳր. Ոսկ. Սերեր, Ագաթ,
անցա­
կան
Ագաթ,
անցանակ
«
զատիկ»
(
իբր թրգմ.
պասեք
բառի, ինչպէս են նաև
անցարան,
անցիկդ
նիւս. կազմ,
անցաւոր
ՍԳր. Ագաթ.
Կորիւն,
անցութիւն
Ագաթ,
անցուցանք
«
օ–
րօրոցի կապ» Հին բռ.
անցնող
«
մի տեսակ
ջերմ» Մխ. բժշ.
անցուորիկ
«
շաքարախտ»
Բժշ.
անցլորական
(
նոր բառ),
հարևանցի,
ի հարևանցի
«
վեր ի վերոյ,
վարկպարազի
իմն» Ա. կոր. ժզ.
7,
Ոսկ. մ.ա.
16,
յհ. ա.
32.
հարևանցիկ աոնել
Ոսկ. յհ. բ.
4.
երա–
Fonds A.R.A.M