ԱՆՌ
211
ԱՆՏ
((
անջրպետող, բամանող (իբր ած.)» Նար.
«
անջրպետուած,
բաժան ուած » Նար.Քեր.
քերթ., որից
անջրպետել
ՍԳր.
անջրպետու­
թիւն
ՍԳր. Սերեր. Եւս, քր. Կոչ. Ոսկ. մ. ա.
15.
անանջրպետ
Շար. Նար. ևն։
ՀՀԲ
անջատել
բառից։
ՆՀԲ լծ. արաբ.
հէւիոէթ
«
միջոց))։
Հիւնք. պրս.
էննիյՐ–
տէն
«
ծակել»։
ԱՆՌԿԵԼ
տե՛ս
Անառկել։
ԱՆՍԱԼ
(֊
ացի)
«
լսել և լսածը կատարել,
հնազանդիլ,
թոյլ տալ, համբերել,
սպասել»
ՍԳր.
Եզն. Ոսկ. մ. Ագաթ, որից
չանսական
Սերեր,
չանսացութիւն
Մխ. Երեմ,
չանսաւո­
րութիւն
Արծր.։
Հիւնք. հանում է
անասել
ձևից, այն է
«
չասել», ուրեմն և լսել։
*
ԱՆՍԻԶ «օրէնք»,
այս անունն է կրում
Սմբ ատ Պատմիչի Դատաստանագիրքր
(
Ան֊
սիղ Անտիոքայ), որ հին
ֆրանսերէնից է
թարգմանուած։
Նոյն բառը գործածւում է
նաև անդ՝ էջ 3, 15, 23, 41, 83. որից
կազ֊
մուած է
անսիզվոր
«
իրաւատէր»
Անսիզք
41։
֊
Ֆրանս.
ՁՏՏ1Տ6Տ
(
յոգնակի
գործածու֊
թեամբ, ինչպէս է շատ անգամ մեր բառն
էլ)
կամ
001
Մ Ժ
՚
ՁՏՏւՏՏՏ
«
քրէական
յանցանքները
դատող դա տ արան, եղեռնադատ
ատեան»,
ծագում է
ՅՏՏ60Մ
«
նստիլ»
բայի
անցեալ
դերբայից
(՜
ՅՏՏ1Տ
«
նստած») և բուն նշանա­
կում է «նիստ»։—Հիւբշ.
390։
Ուղիղ մեկնեց նախ Անսիզքի հրատարա­
կիա> էշ
յ
֊
ճ 1
՛
ԱՆՍ Ո Լ
«
ստացումն»
տե՛ս
Անոյշ։
ԱՆՍՈԻԱՂ
տե՛ս Սուագ։
ԱՆՍՏԻ, ԱՆՍՏՈԻ
տե՛ս Ստի։
ԱՆՏԱԽ
«
ակքան,
ուղտափուշ,
օ հ Յ ք մ օ Ո »
Բժշ. ունի միայն
Ալի շան, Հայբուսակ § 124։
ԱՆՏԱՌ, ի-ա
հլ. (Յոբ.
խ. 17
անտաոովք,
յետնաբար
նաև1րհլ.) «անտառ, մ էրի»
ՍԳր.
որից
անտաււաիւիտ
«
անտառները
շատ. 2.
ծառաշատ. 3. տերևախիտ»
ՍԳր. Կոչ. 219.
Եզն.
անտաոակ
Բուղ,
անաաոանալ
«
աճիլ,
ուռճանալ» Երեմ. ժէ. 8.
անտառատան
«
զի­
նարան»^. Եփր.թգ. 425.
տատասկանտառ ձ՛օ֊
նակ. նոր բառեր են՝
անտառապահ, անտա -
ռապետ, անտառային, անտառաբանական,
անտ առաբնակ
ևն։
ՆՀԲ
(
ւամտաոբ, ն ա մ ծ ա ո ։
8
ճէէւԸհ6ք
, 2 0
^ 0
1850, 350
և
8
օթթ.
Հմմտ. քե–
րակ. բ տպ. թրզմ.
8
ւ
՚ 6
Ձ 1 ,
381
սանս.
եաւէա՚Յ։ ԼՅ^.Սւ՜§6Տօհ.
Խա. 259 և
8
սէ.
ԼՇՃ.
68
էՅՐ
արմատից, իբր «անթա­
փանցելի»։
Մսերեանց, ճռաքաղ 1859,
430
մեզնից փոխառեալ է դնում սանս.
թառոլ
«
ծառ» և
Մադեռա
կղզու անու­
նը, որ «լուսիտաներէն
նշանակում է
ծառ»։ Տէրվ.
Ճ1է31՝տ.
75
նոյն ընդ հյ.
ծառ
և սնս.
է31՝Ա
«
ծառ»,
անտ ա ռ–համ–
ծառ։
Նոյն, Նախալ. 86, 122 և Լեզու էջ
91
ան
մասնիկը համեմատում է
անխուլ,
անքոյթ, անգամ
բառերի
ան
մասի հետ։
ՇՅո ւ ա ,
ա.
շէյաւ,
125
հբգ.
է ոսւա ո
«
ա–
ճիլ» բայի հետ։
8
ս § § 6 ,
8
է1
՜
ԱՏե. Ա. ճոՈ.
86՛
ծառ.
յն.
Տք»0(, Տթւօ;
բառերի հետ,
ա ն– =
Տա
«
միասին»՛)
Հիւնք.
յն. ն^ն–
ա֊ից։
ԲՅէաեՅՈ;/
Տճ.
1. 190
փոխառեալ
իրանեանից,
իբր
պհլ.
VՅՈ
«
ծառ»–\–էձ1՜
մասնիկ (–սանս.
*\
քՅՈՅէՅքՅ
«
ծառաս­
տան» )։ Աագըզեան ՀԱ 1909, 335 հյ,
ծառ
և սումեր.
էՅք
«
ծառ, անտառ,
փայտ», Մառ ԱձԱ 1912, 597 վրաց.
տեվրի
«
խիտ անտառ» բառի հետ, Մառ
3 8 0
1925, 667
ռուս. քԼՇըշըօ «ծառ»
բառի հետ՛
ԱՆՏԱՐ
«
ապրայ, կշռորդ», մէկ անգամ
ու­
նի Բառ. երեմ, էջ 237՝ հետևեալ ձևով. «Նի֊
ժար և նժար, կշռորդ կամ փարսանկ կամ
ապրայ կամ անտար»։
—
Նոյն է Վն.
անտար
«
ապրայ»։
ԱՆՏԻ
տե՛ս
Անդ։
*
ԱՆՏ Ի՛ԼՆ ՈՏ ՈՒՍ
«
անպայման»,
նորագիւտ
բառ, որմէկ անգամ գործածել է Լմբ. օր. 17
«
Մերձեցուցանե
զնա ի ժառանգութիւն ան֊
տիղնոտուս,
այսինքն առանց
կարծեաց»։
= 3ն. բառ է, լատինական
ձևով
ձևափո֊
խուած և յետոյ
հայերէն
տառաղարձոլած.
Հմմտ. յն. և՝*Հ\.՚\՝>ա\.Կ՝)և<ձ՝) «հակակարծիք
լի֊
նել» և
–(
^(ՕէՕ;;
֊
լտ.
§Ո0էսՏ
«
ծանօթ»։
ԱՆՏԻՃԵԼ
տե՛ս
Անդաճել։
*
ԱՆՏԻՄԻՍ.
անստոյգ բառ– մէկ անգամ
գտնում եմ գործածու ած Պտրգ. 504 ((I)արկա֊
Fonds A.R.A.M