Հիւբշ.
2
Լ ա <յ
36 (1882), 117,
որ
Գ՛նում է=յն.
օ՝՚տ՚.օօ;,
ինչ.
տ՚։տԼօօւ = ստեոշ,
յետոյ
մԱՏէ1,
Լ
)
էէ.
8
Խէէ,
4
չ 63
Հ5>. 0751թ
5
աւելի
լետոլ
VI՛
Բառիս վրալ խօսում եննաև
8
Ձ1
–
էհ01011ա6 8 8 17,
103; 18, 34,
IV
1, 434; 2, 268;
ԻձշՈ\շէ
^ Տ Լ
8, 155;
Տշհտէճէ, Բ1ա–&1եՈՃ,
193
ևն, ֊ Ի^ա–
գԱ31"է,
Յուշարձ. էշ 300։ Ստրաբոնի 1Ա
7, 1,
էշ, 508 ՚ճ՝)Ա^՝.Խ/.՜ղ բառի մէշ ու֊
զում է գտնել
Հյ.
*
անբ$ւակ
բառի
տա֊
ռագարձութիւնը՝
Ն.՝Բ. Ղ֊Գ՝ դարից, ալս
ժամանակ
Հալ բառի մէշ գեռ ՛շ ձայնը
ձևացած չէր և Հնչւոլմ էր
լ–՛^՛։
ԱՆՉՈՌ
«
չափ
անորոնելի)),
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 23։
ԱՆՊ
տե՛ս Ամպաճ, .
ԱՆՊԱՀԱԿԻԼ
տե՛ ս Պահակ։
ԱՆՊԱԻԱՏԱԿ
տե՛ս Ապաւարտակ։
ԱՆՊՈՅՏ
«
ակն գնդաձև, որ հրոյն դիմա­
նայ, ֆր. Օլ՜ւէՇ)). դիաէ
միայն
Քաջունի,
հտ. Բ. էջ 217 և Գ. 16։
ԱՆՋԱՏ
(
յետնաբար
ի
Հի) «զատուած,
բաժնւած» Վեցօր. Ոսկ. Կողոս. որից
անջա–
տանել
կամ
անջատել
«
բաժնել,
զատել»
ՍԳր. Ագաթ,
անջատեցուցանել
Եվւր. թգ.
անջատումն
Ողբ. ա. 7.
անանջատ
Փիլ.
տա­
րանջատական
Յհ. իմ. պաւլ.
դիլրանջատա–
կան
ԱԲ,
ՆՀԲ
յիշում է պրս. –֊յ^յթձ\
Յո1ւճՅՈ
«
դուրս քաշել, մանրել, ածելիով կրտ–
րատել»,
բայց մեր բառր
մեկնում է
հյ.
նամ
կամ
րն
մասնիկով֊\–
զատ
«
ջոկ»։ ՓԲ հանում է ինչ որ
*
ջատ
«
կից»
բառից՝
ան
բացասականով։
Հիւնք. պրս.
ԷնսիյտԷն
բառից՝ որ ո՛չ ձևով և ո՛չ նը–
շանակոլթեամբ
նման է մեր
բառին։
Թիրեաքեան,
Արիահայ բառ. 39 պրս.
Էն6իյտէն֊/ւ#,
իսկ էջ 159 պրս.
\
յ ^ .
յ ս ճ Յ
«
զատ»
բառից։
*
ԱՆՋ1"ՄԱՆ
«
ժողով». նորագիւտ բառ, որ
երկու անգամ
գտնում եմ գործածուած
հայ
մատենագրութեան
մէջ. «Եւ արարեալ Դիոկ–
ղետիանոսի
թագաւորի
անջիման,
կոչէ ի
միասին դումարետլ
զսիւն կղի աո սն ամե­
նայն և զիշխանս» Վ,րք– սեղբ. էջ 719, «Եւ
Ս երգիս՝, որում Բարդէն
անուն էր, Աբդիշո֊
յեան խուժիկ, ի Շոշսւրի
շահաստանէ, ի
նմին
յանջմնի՝
առաջի մեր ամենայն Հա֊
յոց ասաց՝ թէ այդ այդպէս է» Գիրք թղ. էջ 47։
== ՊՀլ.
ՅՈյՅՈ13Ո
կամ
հՅռ131ՈՅՈ
«
ժողով»,
պրս.
ՅււյՍէՈՅՈ
«
Ժողով» (այս անու­
նով է կոչւում նաև այսօր
Պարսկաստանի
երեսփո խան ական ժողովը). Հպրս.
*
հՅ Ո յՅ ~
Մ13ՈՅ
«
ժողով»։
Իրանեանից փոխառեալ են
նաև ասոր.
^յօլյօէ
ՈՅՈ23Ո1ՁՈ
(8
ւ
՜
Օ0եշ1ւՈՅՈՈ
Լ
&
Ճ. Տ^ք.
84
բ), մանդ. աՏ^Օ^Հ
հՅՈ§1–
1
ՈՅՈ,
արաբ. ՀՀ^ՀԼՅ,
ՒՈՈ231ՈՈ
«
մարդկային
ամբոխ»
(
Ւ1օա, §
114),
վրաց.
օ6յյ36ռ
անչս՞նիյ
«
Հրապարակաւ»։
Գիրք թղ. հրատարակիչը
հարցնում է
թէ արդեօք պրս.
ԷննհւմԷն
բա՞ռն է։
ԳԲ ունի իբր պրս. բառ։
Վերի
ձևով
մեկնում է Աճառ. Հայ. նոր բառեր, հտ.
Բ,
ԱՆՋՈՐԱՆ
«
ոսպի տերև» ԱԲ և Իառ. ե–
րեմ. յաւել, էջ 565, որ և
անսորան
ՀԲուս.
§ 120 ըստ Բժշ. պէտք է հասկանալ առան­
ձին մի բոյս, ինչպէս որ ցոյց է տալիս՝
ԳԻՌ.—Հմշ. «օնճուռա»
(
հնչուած
օնջոլ–
ււա) «մի տեսակ
բոյս,
թրք.
եվաին;».—
Այս
բոյսը առատութեամբ
բուսնում է խրամնե­
րի մօտ՝ աղբուած տեղերը, երբ պոկես՝ մի
անախորժ հոտ է թողնում, բուսած
տեղը
հողի լաւութեան
նշան է. մատղաշ ժամա­
նակ՝ որոճացող
կենղանիներր
ախորժով ու­
տում են.հասունացած
ժամանակ՝
փնշաձև
սպիտակ մի ծաղիկ է տալիս
թանթրաւենոլ
ծաղիկներին
նման, որոնք յետոյ
սևանում
են. մեծութիւնը
ոսպի չափ, բայց
փայլուն։
Անճուռայի
տերևները
ջերմի դեղ են. տա­
քացնելով
վւռում են անկողնում,
հիւանդին
էլ վրան պառկեցնում,
քրտնում է և առող­
ջանում (Բիւրակն, 1900, էջ 84 բ)։
ԱՆՋՐՈԻԹԻԻՆ
«
հեշտութիւն».
ունի մի­
այն Բառ. երեմ, էջ 24։
ԱՆՋՐՊԵՏ, ի, ի ֊ ա , Ո
հլ. «երկու բան իրա­
րից բաժանող
միշոցր» ՍԳր. Ոսկ. Եբր. Կոչ.
Եզն. Վեցօր. «արգելք, խոչրնդոտ», Եղիշ. Յհ.
կթ. «տարբերութիւն,
խտրութիւն», Սարդ.
Fonds A.R.A.M