ԱՆՈԻ
\
^011<Տջ1ՁԱե6,
էջ
27)։
Այս օրինակները
ցոյց են տալիս՝ որ ո՛չ միայն
անոյշ
«
քաղցր»
և
անուշակ
«
անմահ»
բառերը պէտք չէ բա֊
մանել իրարից (ինչպէս անում է
Հիւբշման),
այլ նաև այն որ մեր նախնիք այս բառերի
հետ փոխ էին առած նաև
ան մ ահ ութիւն ր և
քաղցրութիւնը
իրար զուգորդելու
գաղափարը։
–
Հիւբշ՛
99,
Առաջին անգամ ուղիղ մեկնեց ԳԴ
յետոյ
ԲՁէտաւ.
92
են,
ԳԻՌ
Ագլ. Ալշ. Ախց. Գոր. Երև. Զթ– Խր.
Խրբ.Կր.Հճ. Ղրբ* Մկ. Մշ.Ննխ. Շմ. Ոզմ.Պլ.
Ռ. Սեբ. Աչ. Վն, Տփ.
անուշ,
Ջղ.
անուշ, ա ն ո ՚ շ ,
Սլմ.
անօ՜շ,
Տիգ.
անուշ,
Ակն.
անիւշ,
Ասլ.
Էնիւշ,
Հմշ.
օնոլշ,
Մրղ.
աննօշ,
այս
ձևերից
ոմանք, ինչ. Ասլ. Խր. Պլ. նշանակում
են
«
քաղցր»
(
սրանց մէջ
քաղցր
բառր
կորսոլած
է), ուրիշներ՝ ինչ. Աչ. Խրբ. Ոգմ, «համեղ,
համով»
(
որոնց
մէջ
քաղցր
բառն էլ կայ
պահուած), իսկ Ագլ, Ղրբ՛ Ս՚րղ. Շմ, Ջղ. Սլմ,
գործածում
են միայն իբր
բարեմաղթութիւն՝
ուտողին կամ մանաւանդ
խմողին
ուղղուած։
նոր բառեր են
անուշացուի, անուշապուր, ա–
նուշըերնել, անուշել, անուշեղէն, անուշկեկ,
անուշ-մանուշ, անուշ-շանուշ
ևն։
ՓՈԽ.֊Ըստ
Ծաղիկ
1891,
էջ
89֊–90
թրք.
գործածւում
է
ՈՍՏ՛
01
ՏԱՈ,
ՅՈԱ§
01
ՏԱՈ
«
անո՜ւշ
լինի» (իբր բարեմաղթութիւն.
յատկապէս
ճաշի վրայ զկռտացողներին
են ասում), ա֊
ռաջինր պարսկերէն է, իսկ °րկր
ո
րդը՝ եթէ
ստոյգ է, փոխառեալ է
հայերէնից։
ԱՆՈՅՇ
«
ստացումն», գիտէ
միայն
Բառ.
երեմ, էջ
23,
որ և էջ
24
նոյն իմաստով
ունի
անսոլ։
*
ԱՆՈՆ, ի-ա
հլ. «թոշակ, ռոճիկ» ճառրն.
Պիտ. Մաշտ,
ջահկ,։
֊
Յն.
^VV(^)V^
բառից, որ փոխառեալ է լտ.
ՅՈՈՕՈՅ
«
պաշար, պարէն, տարեկան
բերք»
բառից, իսկ սա էլ ծագում է
ՅՈՈԱՏ
«
ամ, տա֊
րի» բառից
(
Ղ\/ց1ճ6
45)։
—
Հիւբշ.
45։
Ուղիղ մեկնեց նախ Ալետիքեան, Քե֊
բակ.
1815,
էջ
314,
յետոյ նՀԲ,
ԱՆՈՇՏ
տե՛ս
Ոստ֊նոլլ։
ԱՆՈՊԱՅ, ի
հլ. «անխելք,
անմիտ»
Ոսկ.
ես. Կոչ.
228.
«
դաժան, ժանտ» նար.Սկևռ.
յար. Սարդ. յուդ. «տգէտ, գռեհիկ, վայրե­
նի» Ի գիրս Խոսր. «անշէն,
ամայի
տեղ»
Պտմ. աղէքս, «անկիրթ կերպով» Շ. յկ. խթ։
նՀԲ մեկնում է հյ.
անեփ
կամ յն.
օ ՚ փ ս
«
երես» բառից, իբր
«
աներես»։
ԱՆՈԻԱԳԻԼ
տե ս Աւտգ։
ԱՆՈԻԹ
կամ
ԱՆԹ, ի, ո
հլ. «թևի տակի
փոսր, խօլթուխ» Բ. մկ. ժբ.
40.
Երեմ. լը.
12.
Բուղ. գ.
18.
այս հին օրինակների
վրայ
կարելի է ալելացնել
այժմ՝ «Խեցիս
ջեռոլ֊
ցեալ
յանթոն
դնէին» Եփր. Վկ. արև.
30
«
Գուն ղս կապարի ս հրամայեալ է ջեռուցանել
և դնել յանթս ձեր, մինչև ծակեսցի փոր ձեր՝)
(
Գոր. և Շմոն, էջ
70)։
Ածանցեալ
ձևերն են՝
անթել
«
թևի տակն առնել» Կանոն,
անթմէշ
«
անութի
մէջտեղը»
ԱԲ.
ընդանթական
«
թևի
տակի»
Բժշ.
անոլթքա, անոլթք այ
«
թևի
կամ
վզի տակ ուռեցք»
Գաղիան,
անթանոց
«
ու­
սընդանութ կապուած ոսկու շարք կամ լան­
ջագեղ կամար» Հին բռ,
ընթանո ց
«
ղենջակ»
Ոսկ, ես,
անթանոցիկ
«
թևի տակ դրած փոք­
րիկ
խուրձ ցորեն»
Յոր. իդ,
19.
անթատակ
«
թևի տակր» Ոսկիփ, Աբր. կրետ.
84,
նոյն
բառր գրլում է
անթ
և
անդ
ձևերով
(
վերջին
ձևով է Զքբ՝ սարկ, բ.
52).
Վարդանեան
ՀԱ
1922, 280
սխալ
գրչութիւն է համ արում
անթ,
որ սակայն արդարանում է դւռ. ձևե­
րով, նոր գրականում
ընդոլնուած է միայն
անութ,
որից
անթացուպ
«
խեղանդամի
թևի
տակ գաւազան»,
ուսընդանութ
(
իբր մէ՛կ
բառ)
«
կրծքի վրայ
խաչմերուկ»։
8
ս
§ ց 6
1
Հ2
32, 2
դնում է
հնագոյն
*
ասնոլթ
ձևից, որ կազմուած է հա­
մարում
ասն + ութ.
առաջինը՝
ա ս ն – յձ.
&
Լա՝/, սանս.
31(
§3,
լտ.
ՅՃ1Տ,
հսլ.
0
Տ1
Հբգ.
ՅհՏՅ
«
առանցք»
ՀԼհնխ.
Յե՚ՏՕՈ.
նշանակութեան
փոփոխութեան
համար
հմմտ. լտ.
3
X1113,
հբգ.
ԱՕհտՅՈՅ
«
ան­
թատակ», երկրորգր՝
ութ,
մասնիկ է.
հմմտ.
ադանոլթ
(
ՂՂ
երբ. բառ է),
ա–
մօթ,
անօթ,
Հիւնք,
ի ւ ա ն ո լթ - ^ է
Պա­
տահական
նմանութիւն
ունի արաբ.
\
Ն\ «անութ»
(
Կամ ուս, թրք. թրգմ. Բ.
454),
ԳԻՌ.֊Ակն.
Հճ. Հմշ.
օնթ,
Մկ. Վն.
նիւնթ.
բառիս
նշանակութիւնը
գրաբարից
մի քիչ տարբեր է. այսպէս՝ Ախց. Զթ՛ Հմշ.
Fonds A.R.A.M