«76
Տ
§ 1
՚ &
ո ճ 1 8 6է 6ճ06ժ6ՈՏյ>
(
ըստ
Ր^Օ
1
Յ,
ք՝առ. Հայոց^^ էջ 241
)։
ԱՆՃՈՐԱՆ
տե՛ ս Ան
9
որան։
ԱՆՃՈԻԿ
«
մի տեսակ կապիկ. \0–ճօ,
թՕՈ–
§0».
ունի միայն նորայր, Բառ.ֆր. 714 ա և
963
բ, իբր նորաստեղծ
բառ. չգիտեմ ի նչպէս
է
կազմուած։
*
ԱՆՃՈԻՀ
«
մի տեսակ
հալուէ» Ամիրա.
(
մեկնում է
յօտ,
որ է ,արաբ. >^ւ.
՚
ս ճ
«
հա­
լուէ»),
ունի միայն ՀԲուս, § 121՛
= Պրս.
–
ՀՀՀՀ».
ս13ՈյԱՃ
կամ էՀգձկ.
V
3
՜
1
տոյԱՃ
«
փայտ
խնկոյ, ուտ ազաճի» (ԳԴ):
Ուղիղ մեկնեց Նորայր ՀԱ 1924,
545։
*
ԱՆՃՈԻՊԱՐ
«
մի տեսակ
բոյս է, որ թո­
քախտի
իբր
դարման էր գործածւում
հին
բժշկութեան
մէջ» Բժշ. ունի
միայն ՀԲուս.
§
122,
=–Պրս. յԼ–֊֊ձ\
\
ո1Եե1 «էխոտ իմն՝ որ բու­
սանի յափոլնս գետոց ե է ի պատուական
դեղորէից անտի, որ յոյժ կարմրագոյն
լինի, և
է օգտակար
բուժակ արիւն թքանելոյ»
(
ԳԳ),
արաբ.շԼյաձ\
ՅՈյւեՅք
«
այծտերևի,
Հ\1\օ\նճՀ,
(
է&ԱՏ
6
զԱաԱՏ,
Շհ
^6ք6Ա1116յ>
(
Շթայնշնայ֊
դէր Գ/աՒձ 11, 276)։
Ուղիղ մեկնեց Ալիշան, ՀԲուս.
§
122։
*
ԱՆՃՈԻՔ
«
մկնականջ
բոյսր,
այ.՚ՕՏ0է1Տ*
Բժշ. ունի միայն ՀԲուս. § 121։
= Պրն.՚յ)2–֊ձ\ ՃՈ1ճՈւճ «մկնականջ»
բառն է,
որից տառադարձուած է հյ.
անՏարակ
(
տե ս
այս բառը)։
Այստեղ
Հձ)յ.գձ\ ձևը մի փոքրիկ
սխալով կարդացուած
է^տ֊ձ\
՚
ձ\\\լ\\.
։
որով յա–
ռաջացել է
աննուք
հայ ձևր։ — Աճ.
ԱՆՄԵՌՈՒԿ
տե՛ս
Մեռանիլ։
*
ԱՆՄՈՆԻ
«
համեմն, որպէս խաթմի» Գա–
զիան, ունի միայն Բառ. երեմ, յաւել.
573։
= Յն.
ճս.աա>\>,
լտ.
ՅաՕէՈԱա
Հոտաւէտ
բոյսը, որ Հնդկական մի փոքր
թուփ է,
«–(
ոտտստ
V^է^շ
^ո
^3
Լ»։–Ս.Ճ.
ԱՆՅԱՋ
տե՛ս Աջ,
ԱՆՅԱՐԻՐ
տե ս
Յառնել։
ԱՆՆԱԿԻՆ.
բոլորովին
անստոյգ բառ՝ որ
մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած Մագ.
թղ, 134 անիմանալի
լեզւով դրուած մի ոտա­
նաւորի
մէջ, որի բացատրութեան
փորձր
տե ս իմ Հայ, նոր բառեր հին մատ, հտ. Բ։
ԱՆՈ
ԱՆՇՈԻՇՏ
տե ս Շուշտ։
*
ԱՆՈԳԱՆԱԼ
«
կարդալ»,
նորագիւտ բառ,
որ մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած
Մ ա գ.
թղ,
16։
= Յն. 0.ա՚Հ1՝>աՅ*.(Օ. Օւ^էպսձօգՕԼւ «կարդալ»
բայից յարմարեցրած. հմմտ. և հյ.
անագա­
նոս
«
ընթերցող»։—\ԱՃ.
Այս մեկնութիւնս տե՛ս իմ Հայ, նոր բա­
ռեր, հտ, Բ։
*
ԱՆՈՅՇ (ի
հլ, յգ. ուղ.
անոյշք
կամ
անու­
շունքդ
«
համեղ, ախորժելի, հոտաւէտ»
ՍԳր.
Կիլրղ. ծն. «հաճելի բան, ախորժելի
կեանք»
Եւս. քր. «սիրով, ախորժելով»
Ոսկ. բ. կոր.
որից
անոյշք
«
երկնային
արքայութիւն»
Եզն.
անուշակ
«
անմահական»
Գ. մկ. զ. 10. Եւս.
քր. ա.
անուշակ կերակուր
«
անմահների
ու֊
տելիքր, օզ§թէ<3\ո.ւ> Իմ, Ժթ. 20.
անուշանամ
Ագաթ,
անուշահոտ
Ագաթ. Եղն.
անուշանալ
«
անուշ հոտեր քսոլելով
հոտաւէտոլիլ»
Ոսկ.
ա. տիմ. մ. և ես.
անուշարար
«
ախորժելի»
Զաք, թ. 17. «քաղցրեղէն
եփող» Եղիշ.
անու­
շութիւն
«
քաղցրութիւն,
բոյր»
ՍԳր, Ագաթ,
յետնաբար
անուշացնել զսիրտ
«
հաճել, հա­
մոզել» Սմբ, պամ, 102՛
= Պհլ.
ՅՈՕ§
«
նեկտար,
անմահութեան
ըմպելիք»,
ՅՈ
6
§
ւ
՝
ճ «անմահ, անանց», պաղ.
ՅՈՕՏ՛
«
դեղթավւ»,
սլրս.
ՈՕՏ
«
կենաց
ջուր, քաղցրաճաշակ և անուշահամ
իր, խո֊
րիսխ, շաքար, քաղցր ըմպելիք ևն»,
ձՀօ
^յ
ՈՕ§3
«
լաւ, բարի,
քաղցր», ^.^^
ո5Տ1ո
«
քաղցր, համեղ», գձՏ-եՀ»
ՈՕՏճՅէ՚ն
«
անդե֊
ղայ, դեղթափ»,
Հ-^յ^ճ
Ո
5
§1
ՃՅՈ
«
ըմպել,
խմել»,
ՀՀ֊Հ
^.^Տ ո6Տ>Ռ եՅՐՕ՚ՅՈ
«
շողոքոր­
թել»,
ձքԱօՕ Ո0§3ե3
«
կենաց ջուր, անմա­
հութեան
ջուր», Շահնամէի
մէջ յաճախ գոր­
ծածական է
^չ–><ձձշձ\
ՅՈ Օ Տ Յ
Ե121
էս
«
յա­
ւիտեան կեա ց»։ Այս բոլոր բառերի
արմատն
է զնդ.
ՅՕ§3–
«
մահ», որից բացասական
մաս­
նիկով
ՅՈՁՕՏՅ–
«
անմահ»։
Անմահութեան
ի ֊
մաստր
յետոյ
փսխուած է քաղցրութեան,
մինչև այսօր էլ մեր ժողովուրդը
գործածում
է
անմահական հոտ, անուշ անմահական
ջուր, անո՜ւշ անմահութի՜ւն
ասա ցոլածները,
որոնց մէջ
անմահական
բառը «քաղցր» ի–
մաստն
ունի
(
հմմտ. ի\.
/
^ե6^հւՅՈ, ձո Ո–
Fonds A.R.A.M