Ա
Ն Տ
^ ^
;
-
Պրս.
Օօ,յ,;>\
տա
՚
ձէԱէ
«
Է խի<+ իմն, գո–
լացեալ ի փշաւոր խոաոյ
իմեքէ, որ լինի
կարմիր
1
ւ
սպիտակ, ե շատի լինի ի լերինս
Եէպանքեարէի.
որու լաւն ալն է՝ զի իցէ
սպիաակ ե Հակեալ ի դեղնութիւն* է դառն
(
ոյժ, բայց
լուծիչ է մաղասոլ և մաղձի, և
աչացաւռւթեան
օգտակար» (ԳԳ, էշ
84
ա)։
Պարսկերէնից
փոիւառեալ են նաև արաբ.
՝ ֊
> ^ յ – \ կամ
Օ յ ^ յ Ա ՚ՅՈ23Ո1է
նոլննշ. (տե՛ս
XV
2
.\
Հ
.
Ի>\ 11, 276՝
Շթայնշնայդէրի
Հաւաքա֊
ծոլի մէշ). վրաց.
յ6%յ6<ոօօօ անզաոոթի
կամ
է
,
Հ\ձձ(~ՀձՀՈ–
անսարոՆթի <այ1Ը
»0« 1
Հ^16է1 (1ՀՅ՜
ԱՀ1Լհ),
66/1
ե\101Հ
՚
ե
(
ՇԱՕ-ԴՏւ)։
Ուղիղ մեկնեց նախ Նորայր, Բառ, ֆր.
էջ 1117 բ և Հայկ, բառաք, էջ 26։
ԳԻՌ, — Սեբ.
անճրուտ
«
մի տեսակ
ծաղիկ
է, ֆարֆիօն» (ըստ
Գաբիկեանի)։
ԱՆՁՐՈՒԿ
«
շատ մանր մի ձուկ է», մէկ ան֊
գամ
ունի Աշխ. լգ. առ Ստեփ. լեհ։ ՆՀԲ հա­
մարում է «տՀկ.
անշա, խամսի պալոգ;»,
ինչպէս րնդոլնուած է այժմ էլ արևմտեան
գրականում
։
ՆՀԲ հանում է
անօրԱ
բառից՝,՛ «իբր ի.
փրփրոյ անձրևաց
ծնեալ»։ Պատահա­
կան
նմանութիւն
ունին իտալ.
ՅՇՇա
^Յ,
ֆրանս.
ՁՈօհօւՏյ
լազ.
աննաւփա,
անոը–
վարիսւ՝
ձկների
անունները։
*
ԱՆՂԱՐԱ
«
մի տեսակ խոտ»
Բժշ. ունի մի­
այն ՀԲուս.
§
113։
=֊ Արաբ. \յձձ\
ՕՈՅքքՅ
նոյննշ. (ըստ Բէյ֊
թարիի). փոխառեալ է նյն. <յ՝>0.՜ՀՀյՕ.
հոմա­
նիշից, որի բուն նշանակութիւնն է «ցիռ, վայ­
րի էշ», նոյնից փոխառեալ են նաև լտ.
0
ՈՅ-
§ՐՅ,
ֆրանս.
0
ՈՅ
§Ր6,
0
ՈՅ§;ՐՅՄ6, ՕՇՈՕէՈՇՐՑ
(
որ է ռմկ.
հշւ՜եշ ՅԱՃ ՅՈ6Տ,
իշախոտ)։
Արաբ
բառը կարելի է կարդալ նաև
ՅՈ՜քՅէՅ,
որով և
յառաջացել է հայերէն
տառադարձութիւնը։
Ուղիղ մեկնեց Ալիշան, ՀԲուս. § 142,
ԱՆՂ.ՈԻՆ
«
մութ գոյնով՝
անհ ոտ՝ գիշահոտ
մի տեսակ վարդ, ֆրանս.
("0
Տ6
1
շԱձշ» Ամիրտ.
ունի միայն ՀԲուս. § 114, նոյն
բառն է և
պտղուն
Ամիրտ. որ ունի ՀԲուս. § 2487։
= Արաբ.
Ձո ւ1 ա ո <քք0Տ6 քշէւճշ.»»
20
Ց
ԱՆձ
Ուղիղ մեկնեց Նորայր ՀԱ 1926, 69,
*
ԱՆՃԱՐԱ
կամ
ԱՆՃՈՐԱ
«
եղիճի
հունդ»
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 115, նոյն է և
աննուրայ
«
եղինճ» Գաղիան. (րստ Բառ. ե֊
բեմ. յաւել.
573)։
= Պրս.
ՀՏյգ–\
Յ Ո յ ^ Յ ,
որից նաև արաբ.
–
յ.*ձ\
«
եղիճ» (տե՛ս
Շթայնշնայդէրի
հալա֊
քածոն, ա \ 0 \ 11, 276)֊֊
Ուղիղ մեկնեց ՀԲուս.
§
115։
"
ԱՆՃԱՐԱԿ
«
մկնականջ խոտր, ՈՂ^Օ&Օճճ»
Բժշ.
ունի
միայն
ՀԲուս,
§
116։
֊
Պրս.
Հ Լ փ յ \ Յ Ո ^ Յ է
«
մի տեսակ ռեհան,
մ ա բղան զո շ»
։
Ուղիղ մեկնեց Աճառ, (անտիպ),
նոյնը
անկախաբար
Նորայր ՀԱ 1924, 79։
"
ԱՆՃԻՏԱ
կամ
ԱՆՃԻՏԱՆ
տե՛ս
Անգու֊
տան։
"
ԱՆՃԻՐԻՏԱՄ,
մի տեսակ
բոյս է, որ Ա֊
միրտ. այսպէս է մեկնում,
«
Ինքն
թուզ կու
նմանի, բոլոր և կարմիր, և ինքն հանդալն
է.
և ի մէջն որպէս կէտեր ունի, և ինքն ծառի մի
միրգն է. ի Հնդկաց կոլգայ»,
նոյն բառն է
անիթւ՚ադանի
«
թուզ» Բառ, երեմ, յաւել. 565։
= Պրս.
(
>՜\յտ.գ՝>\ ՅՈ1՜Ա–\–՜հճճտ «է տե­
սակ իմն մրգոյ, որ լինի ի Հնդիկլ. րստ
ձևոյն
բոլոր ևըստ երանգոյն կարմիր, և ունի ի մի­
ջի իւրում սպիտակ կէտ
ինչ» (^Ղ)–
սո
(՝
ևը
Տ
^ Յ Ր Օ Ց Ն
1, 100
մեկնում
է. արաբ. յձ֊-Հտ–.
հՅՕէՅ 1
բառով, ճիշտ ինչպէս
Ամիրտովլաթն
է։ Բուն նշանակում է «Ադամի
թուզ»։
Ուղիղ մեկնեց Աճառ. (անտիպ),
նոյնը
անկախաբար
Նորայր ՀԱ 1924. 79։
ԱՆՃՈՌՆԻ
(
նլոյ, նեաց) «անհեթեթ
մեծու­
թեամբ, խոշոր»
Եզն. Կիւրղ, թգ, որից
աննոո–
նաօ՜եալ
Վրդն, սղ։ Արդի գրականում
նշանա­
կում է «տգեղ, տձև», որ գրաբարում
չկայ։
Հիւնք.
ոանոար
բառից։
ԳԻՌ.֊Ջղ.
անհաւնի,
Ախց. Եըև. Շմ.
ան–
նօոնի,
Ակն. Ասլ. Ննխ. Պլ. Ռ. Տիգ.
անջօոնի
«
տգեղ, այլանդակ»,
որից
աննոոնուիլ
Տիգ.
«
խեղկատակ
ձևեր առնել, խայտառակ դառ­
նալ»։
Նոյն բառն է
ոասւնիկ
(
իմա՛
Տ ո ոնիկ )
Fonds A.R.A.M