ԱՆԿ
201
ԱՆԿԼԻԿ
«
սնդիկ, թրք՛ հավաճիվա». գիտէ
միայն
Քաջոլնի, հտ. Գ, 14։
ԱՆԿԼԻԿ
«
շատ նուրբ կտաւ, մարմաշ, տիզ,
Ո10ԱՏՏ611Ո6^.
իբր մհյ. բառ ունի
նորայր,
Բառ. ֆր՛
ԱՆԿՂԻՏԱՆԱԼ
(
ացայ) «վատ բանի սէր կա֊
պել, ցանկանալ)) Սարդ, (ստէպ)։ — Լին բռ. և
Բառ. երեմ, էջ 21 մեկնում են «յիմարիլ ի
տռփանս կամ պշնուլ»։
ՆՀԲ լծ. յն.
Տք*),է՝;Ա)
«
ծռեբ, լտ.
աշ1–
աօ
«
խոտորիլ,
հակիլ»։
Հիւնք.
կատա­
ղի
բառից։
Բայց ունինք նաև
կտղիլ,
որ
ունի նոյն նշանակութիւնը՝
ինչ որ
անկ–
ղիտանալ։
+ ԱՆԿ Ո ՂԻՆ
տե՛ս Կոո։
Հներից Վրղ. սղ. ի՛.4 «Այս են
ամենայն
անկողինք, որ
յողն
և յորսայս
անկա­
նին » ։
ՀՀԲ
ընկողմանիլ
և
կող
բառերից։
Ինճիճեան, Եղանակ Բիլղ. 1819, 147
ան­
կումն ողին։
նՀԲ
ընկողմանիլ, կող
կամ
անկանիլ
(
ուր
անկեալ
դնի ոք) բառե­
րից։ Հիւնք. յն. ձաէէճհա «պառկեցնել»
և
հյ.
րնկղմիլ, անկանիլ
և
ընկողմանիլ
բառերի
հետ։
6
ս § § 6 1Բ
1, 437
անկա­
ն ե լ ֊ ^ »
Ըձեսհձպ
Տ ճ
196
ան
«
մէջ» =
1
Ո
+ կողին =
յն.
^(Օ^ՏՕՇ
«
որջ», չիթ,
^Ա11Տ10
«
որջ», լեթթ.
§ 5Խ
«
որՀ,
բոյն))։
նոյն, ՀԱ 1908, 155
ան
մեկնում է հնխ.
Տա
«
մէկ», որով
անկողին
«
մէկ
հոգի
պառկելու
տեղ»։ Դալիթ-Բէկ,
Յոլշարձ.
397
գալլ.
շԱշշէ
«
անկողնի պաստառ»,
արմորիկ.
^օ1շհշճ
«
պաստառ», իռլ,
Օ01–
Շ31է
«
անկողնի պաստառ», հին բրրտ.
ԸՕ106է
և լտ.0Ա\շ\էՅլ «անկողնի
պաստառ»։
ԳԻՌ.— Խրբ. Մշ. Տիգ.
ընէյօղին,
Կր. գօ–
ղինք,
Ախց.
(
ք՚օղինք,
Տփ.
դօղէնք
«
անկողին»,
Զթ.
ուղունգան
«
անկողնի
վերմակ», Վն.
էյ-՚օւլվէ նը
յ
«
անկողինները
իրար
վրայ դի­
զուած
ծալք»
(՚
րնկողուանդ
Վն. «անկո­
ղինների
ամբողջութիւնը» և
անկողկալ
(
ըստ
51.
Զ1 § § Տ )
«
ծալքատեղ,
անկողնակալ»
նոր
բառեր են)։
ՓՈԽ.-Վրաց.
լոգինի
«
անկողին,
մահ­
ճակալ» (այս թառը Չուբինով
դնում Է յոլնա–
րէնից փոխառեալ. բայց թէ՛ հին յունարէնում
և թէ՛ նոր յունարէնում այսպիսի բառ չգտայ).
քրդ՛ ՀՀտձճ
1
ա1տ
«
անկողին, խշտիկ», հհհ.)հՀ
1
ա1ա
«
անկողին և ուրիշ բաներ պահելու մեծ
դարան»։
ԱՆԿՈՂՄԱՆՈՒՄՆ
տե՛ս
Կողմն։
ԱՆԿՈԻ, ԱՆԿՈԻԱԾ
տե՛ս Անկանիլ,
ԳԻՌ.— Ունինք պահուած
Ալաշկերտում
«
Անուն կայ, անկուն չկայ» առածի մէջ, որ
նշանակում է «անունով
միայն կայ, իրապէս
գոյութիւն
չունի»։
ԱՆԿՈԻՄՈԻՇ.
անստոյգ բառ. մէկ անգամ
գործածուած է Սեբ. իբ. հրտր. Պատկ. էջ 75
«
Ել թշնամւոյն հատեալ
զամրութիւն՝
անկաւ
ի բանակն, և անհնարին
լինէր կոտորածն, և
նոցա հատեալ
րզտեղի մի, ոմանք հետևակք
և ոմանք հեծեալք
յանկում ուշի ձի, ելին և
գնացին փախստական»։
Պատկանեանի
ձե֊
ռագրի ընթերցուածն է
յանկոլմուղի,
որ միւս
ձեռագրերում ևհին տպագրում է
յանկումոլ–
շի։
Այս ձևից առել է և ԱԲ, որ դնում է
յ ա ն –
կոլմոլշ,
իբր անստոյգ բառ, «յանկարծ»
նշա­
նակութեամբ։
Հեծեալք
բառր
պահանջում
նախդրիւ հայցական, ուստի թերևս սրա հա­
մար է՝ որ ԱԲ դնում է
յանկումուշ,
յաջորդ
բառը կարդալով
ի ձի։
Իմ կարծիքով
անկոլ–
մաշի
ածական է
ձի
բառին և թերևս
«
տրմուղ,
կրմուղ» բառերի հետ նոյն է (խամ, անվարժ
ձի), և ահա այս պատճառով
աւելի մէտ եմ
ձեռագրի դ-ով
րնթերցուածին։
Այսպէս
մեկնել եմԱրրտ. 1911, 231,
ԱՆԿՈՒՇԵԼ
տե ս Անգոսնել։
ԱՆԿՌԵՆ
«
թելադարձ».
այսպէս
ունի մի­
այն Բառ, երեմ, էջ 21, յայտնի չէ թէ ի՛նչ է
ուզում
ասել։
Կայ ֆրանս.
6
Ո§^6Ո6ք
«
մեքենայի ա֊
նիւների ատամները իրար մէջ հագցնել»,
որ և իտ,ալ.
1
Ո§1՜ՁՈՅք6»
ԱՆԿՌՈԻԹԻԻՆ
«
հզօրութիւն»,
նորագիւտ և
անստոյգ բառ, որ մէկ անգամ
գտնում եմ
գործածուած
Ոսկ. հռովմ. 228
«
Բազմեցար
ննջեցեր իբրև զառիւծ (ասելով Աստուծոյ հա­
մար),,, զանկռոլթիւնն և զահաւորութիւն մի­
այն ընդոլնիմք և ոչ եթէ
զգազանապէսն,,,»>
ԱՆՀԵԹԵԹ
կամ
ԱՆՀԵԴԵԴ
«
այլանդակ,
տձև, անճոռնի, անկարգ» Ոսկ. Եզն. Բուղ, ո–
րից
անհեդեդութիւն
Լկամ
անհեթեթութիւն)
Եզն. ուղիղ գրչութիւնը անստոյգ է դեռ, թէև
Fonds A.R.A.M