ԱՆԿ
198
ԱՆԿ
ցանկ, ցանգ
«
միշտ»
(
այսինքն
մինչև վերջա­
նալը, ի սպառ) ՍԳր, Ոսկ, Եզն, «ճիւղերով ևն
հիւսուած պատ՝ պատնէշ»
(
իբր վերջ կամ
սահման)
«
վերջ»
նշանակութեան
համար
հմմտ. լտ, ՇՏւճօ «ընկնել» որ և «վերջանալ,
յանգիլ»,
որից
ՏՕ,
աճ&գ
7։17
ւէՏ՚.V
«
լալ, յա­
ջող վերջանալ».
7)
ոտօտՏէՕԱ 7)
«
կռիւը
ի՞նչպէս պիտի վերջանայ»>
ՍԳր. Կոչ. նմա­
նութեամբ
«
գլուխների
ցուցակ»
Աղ. հոր.
ցանկել
«
պարսպել» Ագաթ. Եփր. աղ. և հա­
մար,
ցանկորդ
«
միշտ» Ագաթ. Ոսկ. մտթ.
ցանկորդել
«
յաճախել»
ՍԳր. Ոսկ. մ. ա. 4.
ցանկութիւն
«
հանապազորդութիւն»
Ոսկ. բ.
տիմ. 197 (չունի
ՆՀԲ),–5.
«
Իրեն
բաժին
ընկնել, իրեն վիճակոլիլ»
ՍԳր. Եղիշ. «յար­
մարիլ, ձեռքն ընկնել, պատահիլ»
Եղիշ. Կիր.
պտմ.
անկ Է
«
պատշաճ է, յարմար է» ՍԳր.
Եւս. քր. Եղն. Սերեր, հմմտ. աշխ.
Ինձ ի՞նչ
բաժին Է ընկնում. Այս բանը ընելը քե զի կ ի յ –
նայ.
տճկ.
եսԺՁ
ԵՁՈՅ
ձսՏՃԱ
«
այս էլ ինձ
վիճակոլեց», ֆրանս.
0
&1
Ձ
ա ՛ 6Տէ է օ ա եշ
թ31՜է3^6.
որից
անկ
«
պատշաճ»
Փիլ. Պիտ.
յանդ, յանկ
«
յարմար, պատշաճաւոր, հան­
դարտ, զգօն» Վեցօր. Ոսկ.
անդու
«
արժանա­
ւոր» Ագաթ,
անկաւոր
«
պատշաճ»
Մխ.դտ.
Սարդ.։
—
6.«
Իրարու հետ
յարմարոլիլ,միանալ,
րնկերանալ,
ժողովուիլ»
Բուղ, է. 43. հմմտ.
աշխ.
իրարու հետ իյնալ-ելլալ.
տճկ,
ԺսՏսԵ
գՁ1զՈ13գ
«
ընկերանալ,
կենակցիլ»,
ֆրանս,
էօւոեՇք
ճ՚ՅՇՇՕւ՜ճ
«
համաձայնիլ»։
Որից
յանգչիլ, յանգոլցանել
կամ
յանկչիլ, յանգոլ–
ցանել
«
սիրով կապոլիլ, կապել, սիրտը գրա­
ւել» ՍԳր. Ոսկ,
յանկակից, յանգ ա կից
«
մեր­
ձաւոր» Վեցօր.
զանգել, զանգանել
«
խառնել,
միաւորել, շաղուել, իրարու
յարել» ՍԳր. Եւս.
քր. Ոսկ. (հմմտ. Ղրթ.
իւրիւՐ ընգ ա ծ
«
լաւ
խիւս կազմած, շաղախոլած, լալ իրար խառ­
նուած» ),
զանգուած
«
բաղադրութիւն,
խմոր,
ձոյլ, հայս» ՍԳր.
զանկանիլ
«
մի բանի
յարիլ»
(
գրուած նաև
զանկել, զանկանել^), արիւնա­
զանգ
կամ
արենա զանգ
«
արիւնաշաղախ»
Պիտ. Կզկնտ,
զանգութիւն
«
խառնուրդ» Տի–
մոթ. կուզ, էջ 170,
անզանգ
Փիլ. այլաբ,
մսա­
զանգուած
նար. կուս։
—
7. «
Ենթարկուիլ, ա–
ռարկայ դառնալ»
(
օր. ծառայութեան,
մէկի
հրապո յրներին,
կապանքի,
հիւանդութեան
Ան) Սգր, Եղիշ, Փարպ. հմմտ. աշխ.
փորձան­
քի մէջ ընկնել, գերի ընկնել, անկողին իյնալ
ևն. տճկ. ՃՃՏէՏ ձճԽ–\Լ
.
Հհիւանդանալ»,
^ 6 –
ՏՄ
ճս
§Ո161<
«
գերի
բռնուիլ», ֆրանս.
էօաեՕք
Ո1Ձ1ՁՃ6
«
հիւանդանալ»։
—
8, «
Մեռնիլ, մա­
նաւանդ պատերազմի
մէջ» ՍԳր. Բուղ, որից
ի կենաց անկանել, յարԱԷ անկանել
«
մեռնիլ»
ՍԳր. Ոսկ.
անկաւծ
«
դիակ» Ոսկ. խչ. Մէկն. ա.
կոր։
—
9. «
Թուլանալ, պակասիլ, տկարանալ»
ՍԳր. Ագաթ. Եզն. հմմտ. ֆրանս.
էօաեշՐ
6
Ո
Ժ 1 Տ ^ ՅՇ 6
«
շնորհազուրկ
լինել», էՕւՈն^ ձՏւ–
ՈՏ 1Շ Ո16բՈՏ
«
արհամարհուիլ»,
էօաե6ք
6
Ո
ա1Ո6
«
կամաց
կամաց փուլ գալ, կործա­
նուիլ», տճկ.
ճսՏ
^ԱՈ
«
անկեալ, խեղճ»։ Որից
անկ
«
րնկած աղքատացած»
Մանդ.
անկած
«
տկար, խեղճ» ՍԳր. Ոսկ. մ. և ես. Վեցօր.
ոտքն անկածք
«
ոտքից խեղճ, քայլել չկարո­
ղացող» Սոկր. եկեղ. պտմ. Էջ 279 (հմմտ.
նաև փոքր Սոկրատ, նոյն
Էջ) = տճկ. ՀԼ>Հ.յձշ)
ճս§0է
«
խեղանդամ»,
տնանկ
«
աղքատ, տնից
տեղից րնկած» ՍԳր.
անկելանոց
Վրք.
հց։—•
10. «
Մի բանով զբաղուիլ, պարապիլ»
ՍԳր։ —
11. «
Վրան յարձակիլ,
իրան պատել
բռնել
(
օր. քուեր, ամպը,
հովը ևն) ՍԳր. հմմտ.
ֆրանտ.
էօահՇք
ՏԼՄ 1շՏ 6ՈՈ6ՄՈՏ
«
յանկարծ
թշնամիների
վրայ
յարձակիլ»,
թրք՛
ԱՏէ€
Ժս§ա6ե
«
վրան
յարձակիլ»,
ՅպՅՏՑՈՁ ճս§–
1
Ո61<
«
հալածել,
հետապնդել»։
—
12. «
Մե­
ղանչել, յանցանք գործել, պոռնկիլ» ՍԳր. Եզն.
հմմտ. ֆրանս.
էօէՈեՇք
6
Ո
ւ&ԱէՇ
—
13. «
Իր­
ար հետ կռուիլ,հակառակիլ» Բոլզ.Ե զն .հմմտ.
թրք.
եաԵՄ1Ո6 (1Ա§ԱՈՈ61<
«
իրար հետ կը֊
ռուեցնել»,
աշխ.
Ինչո՞ւ իրար հետ ընկաք.
ֆրանս.
էօաեՇք
ԱՈ
ՅՕ^ՇքՏՅՄՇ
«
թշնամիին
յաղթել»։
—
14. «
Գործել,
հիւսել, բանիլ» ՍԳր.
Ոսկ, մ. Սերեր, (թել, առԷչք և կկոց
նետելու
գաղափարից առնուած), որից
անկած
«
հիւ­
սուած բան, սարդի
ոստայն»
Փիլ.
անկիչ
«
ջուլհակ»
Փիլ.
անկուած
«
բանուածք»
ՍԳր.
անկուածոյ
«
հիւսկէն»
ՍԳր.
յ ա ն կ ո յ
«
հիւ­
սուած, հիւսելով
շինուած»
Անկ. գիրք հին
կտակ. Էջ 155.
ոստայնանկ
«
ջուլհակ»
ՍԳր.
Սեբեր. Վեցօր. Եփր. թգ.
սարդանկու
Փիլ.
տե՛ս
անկուածային
(
նոր
բառ)։
Fonds A.R.A.M