ԱՆԻ
195
ԱՆԻ
Արձանագր. 1029 և 1033 թոլերից (տե՛ս Վի–
մակ. տարէդ, էջ 16, 17 )։
= 3ն.
0.
^X1 –~(/.%^1%10Շ, «վւոխանորդ պատ­
րիկի», մեր մէջ բառը չփոթուած է
անթիհիւ­
պատոս
բառի հետ. իսկ
անթիպատ պատրիկ
ներկայացնում է
անթիհիւպատոս
և
պատրիկ
միասին՛—Աճ.
Սոփերքի հրատարակիչը
(
Թ. էջ 57) ու­
զում է կարդալ
անթիպատոս
կամ
ան­
թիհիւպատոս։
ԱՆԻԱՅ
«
սան կամ թիան». ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 20 (այսպէս նաև երկրորդ տը–
պագրոլթեան
մէջ), ինչ լինելր յայտնի չէ։
ԱՆԻԱՏ
«
փողահար»,
ունի միայն ԱԲ. մէկ
անգամ գտնում եմ գործածուած
Պտմ. աղէքս.
էջ 26 «Եդաւ սափորն, վիճակեցան
առրնթեր
անիատքն»։
ԱՆԻԱՐ
«
գունագեղ մի ծաղիկ է.
1
օէԱՏյյ.
մէկ անգամ
ունի Ագաթ, և մէկ անդամ էլ Գր.
նազիանզ. երկուսն էլ Ե գար։
նշանակութիւնր
նազիանզացու
վկայու­
թեամբ ստուգեց Նորայր ՀԱ 1923, 165 և
Բառ. ֆրանս. 759 ա։
ԱՆԻԱՑԵԱԼ
«
խնամեալ կամ իւն ւսչեալ))* ու­
նի միայն 9առ+ երեմ* էշ 20։
ԱՆԻԴ
«
մի տեսակ թռչուն». նորա գիւտ բառ,
որ մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած
Խոր.
աշխ. հրտր. Սուքրեան, էջ 30.
վկայութիլնր
տե՛ս
արտի,
ձևի մասին տե՛ս
արոօշ։
*
ԱՆԻԴՈԼՈՆ
կամ
ԱՆԻԳՈՂՈՆ
«
նուշ, բա–
դամ» Գաղիան. ունի միայն Բառ. երեմ, յա­
ւել. 565 և 573։
Երկուսն էլ անշուշտ
սխալ
գրչութիւն, որ պէտք է ուղղել
*
ամիդդալոն,
ի բ ր - ֊ ^ յ ն . Ա\յ.՝ձ^ՕՕ.Ճօ՝) «նուշ»։—Աճ.
+ ԱՆԻԾ, Ո
հլ. «ոջիլի հունդ» Նար, կթ. էջ
177.
էծ. նար.,
––֊
Հնխ. բառ, որի միւս ժառանգներն
են
յն. ^1զ,
՝/0՝
ոՏտՀ,
Հսլ.
§աԺց,
ռուս.
ա ^ Յ յ
լիթ.
^ԱՈՃՅ,
լեթթ.
§Ո
1
ԺՁ,
՚-
իսլ– §ուէ, շվէգ.
§Ո6էէ,
գան. §Ո\Ճ, իռլ. ՏՈ&Ճ, Հանգլ.
եՈ1էԱ,
անգլ.
աէ,
Հբգ.
հուշ,
գերմ.
ուտտ6, ատշ,
(
ԼՁԱՏ)ՈԱՏՏ
,
լատ.
16
ՈՏ, 16Ոճ6Տ,
ալբան.
Ատոք
«
անիծ»։
(
Տե՛ս
Ր օ ե օ ա ^
1, 461
և 585,
ԹՈՕԱէ–ձ461116է
511)։
Այս բոլոր
բառերը
անշուշտ
բխում են մի հնղևրոպական նա­
խաձևից,
բայց կարելի չէ եղած
տակաւին
յաշող կերպով բացատրել
նրանց
միութիւնը
և ճշտել ձայնական
յարաբերութիւները։
Են­
թադրեալ
նախաձևերն են
Տ1
(
ՕՈ1ճ–,
տէՈ1Ժ–,
§աճ–
ևն, Հայերէնր
գալիս է
*
անիա
ձևից
(
հմմտ, խայծ-խայտ,
պիղծ-պղտոր,
խանձ֊
խանդ ևն), որով հասնում ենք
-
ուճ
ձևին և
նախաձայնի
անկումով՝
Հնխ,
1
^Ո1ճ–
կամ
Ուղիղ Համեմատեց նախ ճ^՚ճճճ 1, 415,
յետոյ
ԼՅ§Ձ
1–
Ճ&, 06ՏՅՈ1.
ձեհոԺ.
57
(
մերժում է ինքը
ՃՈՈՔՈ. Տէսճ.
%125),
8
ս § § 6 Ճ2
32,
էշ 46 և 53,
ՐօԺ
^ՏՔՈ,
Նպաստ, էջ 19։ Նոյն
Համեմատութիւնը
ընդունում են նաև
Յ1Ճ&
421,
801
ՏՅՇզ
491,
՚
ՌՅԱէաՅՈՈ
93,
լյ&ՀՈ&^Հ 1, 313,
ա ս
§ 6
351։֊֊
քքէ
^ՏՏՕՈ,
Խ.
Ա. ՃՈՈ.
Տէսճ.
129
Լմերժելով՝
ա նի ծ
կցում՝ է
լիթ.
Ու
՚
շէւ
«
քոսոտիլ»,
Ո626է1
«
քոր
գալ» բառերի
հետ։
—
Հայերէնի
հետ
պատահական
նմանութիւն
ունին կով–
կասեան
լեզուներից
շատերր,
ինչպէս՝
ավար,
նած,
անդ.
նոցի,
կար.
նացէ,
դիդ.
նոցի,
լակ.
նօց, նացոլլոլ,
վար.
նաչայ,
կուր,
նիվէ,
կայ.
նէդ, նէյու,
ակ.
նէո,
խիւր.
նիո,
ուտ.
նէծ
«
ոջիլ»,
նեծ–
բաֆտեսոլ^
«
ոջլոտիլ»,
նէցբա
«
ոջլոտ»,
կիւր.
նէտ,
ագ.
նատ,
տաբ.
նից,
խին.
նիմց,
արչ.
նաց,
չեչ.
մէզի
«
ոջիլ»։
ԳԻՌ
Ագլ. կշ. Ախց. Երև.Կր. Մկ. Ջղ.Ալմ.
Վն. Տփ.
անիծ,
Ակն. Խրբ. Հճ. Մշ. Պլ. Ռ. Սեբ.
Սչ.
անիձ,
Ննխ.
անիձ
(
հինը
անէձ;,
Մշ.
ա–
նիծ,
Ոզմ.
ա ն է ՚ ՚ ծ ,
Ասլ.
անիձ, անիդ,
Շմ. &ՈՂ-
նիծ,
Գոր.Ղրբ.
հ ա ՚ն է ծ ,
Հմշ.
օնիձ,
Զթ.
անըձ,
Մրղ.
անիծ, անը-՚ծ,
Տիգ.
տնիձ։
Նոր բառեր
են
անիծիկ, սւ<նիծքաշ, անիծոտ
կամ
անծոտ,
անծկեղ, անծկերտ, անծհան, անծոտիլ, ան–
ծ աթաթախ
և
այլն։
ԱՆԻԿԱՅ
«
անդ», այսպէս
ունի Բառ. երեմ,
էջ 20. ինչ լինելը
յայտնի չէ։
ԱՆԻՀԱՆԳ
«
դժուար»,
ունի միայն Բառ. ե֊
րեմ. էջ 20։
*
ԱՆԻՍՐՆ
«
մի տեսակ
բոյս և նրա սերմը
Fonds A.R.A.M