ԱՆԴ
վարտիք՛
բառերից։
նոյնը նաև Տէրվիշ.
ՀԱ
1887,
էջ
22,
Անդրէն տե՛ս
Անդ։
*
ԱՆԴՐԱՔՆԷ
«
փրկրեմ», սխալ
գրչութեամբ
գրուած է
անդրքնէ
Հին բռ. (րստ
ՀԲոլս.
§ 3115),
անդոքօէ
Գաղիան. (ըստ Բառ. երեմ,
յաւել.
573)։
= 3ն.
0
^8թՕՕ^\>7)
«
փրփրեմ»,
որից փոխա–
ռեալ է նաև ասոր.Հ^քյՀ*
ք ՅՈճւ՚Ձ1տ1
«
փրփը–
րեմ
բոյսը, դանդուռ, խլֆա, լտ.
բ0քէս1տ–
Շճ»։
Յոյն բառը ծագում է 6.՝պյ0 «այր»
+
®՚՝/յ՝Պ
«
ուռուցք, փրփուր»
բառերից։
Ուղիղ մեկնեց
ՀԲուս. անդ։
*
ԱՆԴՐԻ
(
րլոյ, րեաց) «արձան» Ոսկ. ես. և
յհ. Կոչ.
101, 402.
Եւս. պտմ.
104.
Խոր. Եղիշ.
մատն.
249.
էլ. արիստ.
65
(
յգ. սեռ.
անգ­
րոց^).
Պիտ. որից
անդրիագործ
Ադաթ,
անդ­
րիաստեղծ
նիւս. բն. կրճատմ ամ բ
անդրագիր
«
արձանագրուած»
նար. խչ.
կիսանդրի
(
նոր
գրականի
մէջ)։ Բառիս երկրորդ ձևն է
անդ­
րիանդ
(
գրուած նաև
անդրիանտ,
սխալ գրչու­
թեամբ
անդրիա տ^ ի-ա
հլ. «արձան» Եւս.
քր. բ.
268.
Դամասկ, նոննոս. որից
անդ­
րիանտագործ
Ոսկ. մ. գ.
6։
= Յն,
օ^Տթւօէց,
սեռ. Ա՝)օօ։6.^1օզ «անղրր,
արձան». ուղղականից առնուած է հյ.
անդրի
ձևը, իսկ սեռականից՝
անդրիանդ,
այսպէս
նաև ասոր.
(5)0
^6
(8)0
անդրիանտի։
Յոյն բառը ծագում է
Օ^-քյբ,
սեռ,
#
>8ք>6<;
«
այր, մարդ» բառից և
բուն նշանակում է «մարդու արձան»,
յետոյ
րնդհանրապէս
«
արձան»՛ — Հիւրշ.
340։
Ուղիղ մեկնեցին ՀՀԲ, նՀԲ ևն, Կ. Վրդ.
Շ ահն ազար ե ան, Երկրա գունտ
1864,
թ.
5,
էջ
7
հանում է Հնդկաց
Ինդրա
աստու­
ծոյ
անունից։
*
ԱՆԴՐԻԱՍՏ
«
նեմեսիս
աստուածուհու
մակդիրը», ըստ Արիստոտելի նաև
«
արարիչն
երկնի և երկրի». Դաւ. անյ. ունի միայն
ՀՀԲ։
= 3ն.
՚
Ճ-Տթօէօ՚ստւօւ
նոյն նշ. բառիս
բուն ի–
մաստն է
«
անխուսափելի»։
Ուղիղ մեկնեց ՀՀԲ,
ԱՆԴՐԻՏԱԿ
«
վայրի չաման»
Բժշ.։
ՋԲ
դնում է իբրև անստոյգ
բառ։ —
ՀԲ ուս,
չունի։
1 9 2
^ Ա
Ն Ե
ԱՆԴՐՈՅԹՔ
«
զկռտոց, ործ, ստամոքսի
վեր
գալը», մէկ անգամ
ունի նիւս. կազմ, ժդ։
նՀԲ և ՋԲ հանում են
անդր
բառից։
ԱՆԴՐՈՒԱՐ,
գրուած նաև
անդրուվար, ան­
դրվար, անդրավար, անդուար, ի-ա
հլ. «կառ­
քի կամ պատգարակի լծուած ձի, ջորի, կ՛առք,
սայլ» Ոսկ. ես. և մ. Ագաթ, Սեբեր, Փ՚արպ,
«
մի տեսակ ձի» Մագ. քեր. էջ
241
= Երգն,
քեր. գործածուած
է նաև օձի համար՝ Եղիշ,
թղմ.
296,
ՀՀԲ
անդավար,
իբր անդր (արտը)
վա­
րող։
Հիւնք.
հանդրին անդունդք
«
Ադ–
րիական ծով» ձևից։ Հացունի,
Դաստիա֊
րակութ.
400
անգր
և
վարել
բառերից։
*
ԱՆԵԹՈԻԹ
«
սամիթ»,
ունի միայն Բառ.
երեմ, յաւել.
565.
պէտք է ուղղել
անեթոււք,
իրր՝ = լտ.
ՅՈէէհԱա
«
սամիթ»,
որ ծագում է
յն, (Լ^-ղԽէ Հոմանիշից, ֆրանս.
ՅՈէէհ, ՁՈէէ
«
սա միթ, քՇՈՕԱ՚մ»։
—
Աճ.
*
ԱՆԵՄՈՆ
«
պուտ, ծափկոտրուկ
ծաղիկր,
տճկ. կելինճիք չիչէյի» Դաղիան. ունի
միայն
ՀԲուս. §
103.
նոյնը
յ ա ն է մո ն
ձևով՝ Բառ.
երեմ, յաւել.
570։
= Յն.
^Տ(10)՝/7)
«
պուտ,
ՅՈ6Մ10Ո6 Շ01՚0ՈՅ–
ՈՁ
կամ
հ01՚է&ՈՏ1Տ
Լ», ծագում է
Օ^ՏՈ-ՕՀ
«
քա­
մի» բառից, իբր ծաղիկ՝ որ
ամենաաննշան
քամուց բացլում է. րստ այսմ կայ հյ. թարգ­
մանաբար
ոողւքւս՚ծաղիկ:
Ցռւնարէնից
փո֊
խառեալ
են նաև ֆրանս.
ՅՈ6Մ10Ո6,
իտալ.
գերմ.
ՁՈ6Ո10ՈՕ
ևն։
Ուղիղ մեկնեց
ՀԲուս. անդ։
ԱՆԵՐ, Ո
հլ. (յետնաբար
ի-ա
հլ.) «կնոջ
հայրր» ՍԴր. «աներորդի, աներձագ» Խոր, բ.
77, 79.
«
աներանք, անեթոջ տունը» Բուղ. գ.
5,
Վահր, յար, որից
Աներ Լիբանանոլ
կամ
Լիբանաներ
«
Լիբանանի
դիմաց գտնուած մի
սար, երկրորդ Լիբանան» Օրին, ա,
7
,
ժա,
24,
աներանալ
«
աներ դառնալ» Եփր, ծն, էջ
92.
նոր բառեր են
աներորդի, աներձագ։
Տէրվիշ.
ճ1էՅՈՈ.
35
սանս,
ՈՅՐ,
զնդ.
Ո31",
պրս.
Ո31՛,
յն. ԽՀթ «այր»
բա­
ռերի Հետ։ Տէրվ. Նախալ.
164
ուզում է
կապել
Հյ.
ներ
բառին։
Հիւնք.
ճնը-ից։
8
Ա § § 6 1Բ՝
1, 444
սանս.
131113
է31՚,
զնգ.
Fonds A.R.A.M