ԱՆԴ
188
ԱՆԴ
գտնուած
մասը,
V6Տէ^ես16
)
սահանլրխ»
Ոսկ.
մ. ա, էջ 20, 107, 230. ուրիշ օրինակ
չկար
~ Նոյն է
անդ
«
նախադուռ կամ բարաւոր»
բառի
հետ, որ տես վերբ. անծանօթ է միայն
բառի
վերջի
մասը։—՛Աճ.
ՆՀԲ
անդ
«
արտ»
բառից, իբր «ի չափ ան­
դոյ
միոյ»։
Հիւնք. լտ.
1
Ոէ6ՏէւՈԱՏ
«
ներ.
քին»։
է ֊
/՛
ԱՆԴԱՍՏԱԿԱՆ
«
սաստ,
յանդիմանութիւն,
չախ», մէկ անգամ
ունի
Սիր.
իթ. 35, ուր նոր
թարգմանչութիւնն
ունի
պախարսւկեաց։—
Սը֊
խալ
գրչութիւն է բառս՝ փոխանակ
սանգաս­
տական,
ինչպէս
ունի
Ս. Գրքի լաւագոյն
հրա–
տարւակութիւնր,
Վենետ.
1860։
ՋԲ
դնում է իբրև անստոյգ
բառ։ ՓԲ հա­
նում է
անդաստակ
բառից։ ԱԲ ջնջել է
սոյն
անգոյ
բառր։
Ուղիղ
բացատրութիլ–
նր տալիս է Վարգանեան
ՀԱ 1921, 115։ք
ԱՆԴԱՐԻՈՆ
«
լեռնային
անծանօթ
մի խոտ»
Ամիրտ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 102։
Ալի շան (անդ) բառի
ձևից դատելով
օ–
տար է կարծում։
Շթայնշնայդէրի
հ
՛
ալա֊
քածոյում
ք ^ 2 ^
11, 276)
գտնում եմ
արաբ.
ՏւոէԽ, որէ «քուա
ձշ
Լ1 -
§ստէւօ.աա>*
*
ԱՆԴԱՐՁ, ի
հլ. «կ տակ, կտակի
թուղթը»
Ղև.
թ. էշ 29, Կանոն. Վրդն. պտմ. Ուռհ. ո֊
րից
անդարձագիր
«
կտակի
թուղթը»
Վրդն.
պտմ.
անդարձանի
«
կտակներ»
Մագ, մեծ են,
էջ 49.
անդարձական
«
կտակային»
Պտմ. ա֊
ղեքս. 113։
= Պհլ.
Ձ Ո ճ Յ ք շ
«
կտակ, խրատ,
խորհրդա֊
տւութիլն»,
պա՛ղեն դ.
ՅՈ 0 3 ք 2
«
պատուէր,
խր֊
բատ», պրս. Հ\<\>\ ՏՈձՅՈ2 «պատուէր,
խը֊
բատ,
վերջին կտակ
(
խօսքով կամ
նիւթա­
կան
) » ։
Իբանեանից
փոխառեալ
են նաև
վրաց.
ծ6տօց<5>յօ անդերձի
«
կտակ,
հրաման,
պատուէր»,
Հ՝6շցցր>()6.յ8շ
անդերձնամագի
«
կտակ, կտակագիր»,
9
աՏզւԱէ>6Հ)
մոանդեր–
ձն
«
կտակակատար»։
(
Այս բառերը
հայերէնի
միջոցով
անցած չեն վրացերէնի,
այլ ուղղա­
կի պարսկերէնից,
ինչպէս
ցոյց է տալիս
«
հր–
րամ՚ան, պատուէր»
նշանակութիւնը,
որ հա­
յեր էն ում չկայ ևիրանեանի
մէջ միայն
գոյու­
թիւն
ո լ ն ի ) ՚ – Հ ի ւ բ շ . 99։
Հներից Վրդն. պտմ. էջ 99 և 161
դառնայ
բառից է հանում. «Եւ անդարձն
անկրկնե­
լի կոչի ստուգաբանութեամբ...
զի
անդ­
արձ
է ասեն ևհաստատուն է զկնի
մահու
կտակ»։
Այս մեկնութիւնը
դնում է նա՛և
1
>Ա1ՅԱՈ6Ր– յճՏ.
16(1860),
էջ 308, իբր
«
Կւ՝ԷԳՕՀձն\&»։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ։
ԳԻՌ.-Տփ.
անդէրձ
«
կտակ»
ն,որ փոխա­
ռութիւն է
վրացեբէնից։
ԱՆԴԵԱՅ,
սովորաբար
յոգնակի
գործա­
ծուած՝
անդեայք
(
հոլովուած
անդէոց, ան­
դեայց,
յետնաբար
անդէից^,
որ և
անդի
(
ւոյ,
ւոց) «պաճար, արջառ, նախիր»
ՍԳր. որից
անդէորդ
«
եզնարած,
նախրապան»
Խոր. Ա֊
ծար. Նոր կիր. Երգն. մտթ. գրուած և
անդիորդ
Եւս. քր, (բայց
անդէորդութիւն
Եւս. քր.),
ան­
դեաորդ
Նիւս. բն.
անդւորդ, անդիւորդ
Փիլ.։
ՆՀԲ
անդ
«
արտ»
բառից,
«
իբր
այն՝ որ
ճարակի կամ պահին ի վայրս
անդոց»։
Անդեղայ տե ս Դեռ։
ԱՆԴԵՂԻԿ
կամ
ԱՆԴԵՂԻԿՈՆ
«
ծաղիկ
ինչ
ազնիւ պիտանի ի դեղօրայս»։
Ունի
միայն
ՓԲ՝ առանց
վկայութեան։
*
ԱՆԴԵՐՏԱՊԵՏ, ի-ա
հլ. «Պարսից
արքու­
նիքում մի մեծ պաշտօնեայ»,
այս
տիտղոսով
ունինք
մո գ աց անդերձապետ
Բուղ,
մո վ ան
անդերձապետ
Եղիշ. Փարպ.
դերանդերձա­
պետ
Եղիշ.
սակստան անդերձապետ
Բուզ.
նոյն է նաև
հանդերձապետ
«
հազարապետ
արքունի տան, վերակացու»
ԱԳր. Եւս. քր. և
պտմ.
հանդերձապետութիւն
«
հազարապե­
տութիւն»
Երզն.
մտթ,։
= Պհլ.
Յ Ո ճ Յ ւ ՚ շ թ Յ է
«
օգնական,
խորհրդա­
կան», որ կազմուած
է
ՅՈճՅք2
«
խորհուրդ»
(
տ՛ե՛ս
անդարձ
բառի տակ) և
թՅէ
«
պետ» բա­
ռերից։ Հին Պարսից մէշ այսպիսի
խորհրդա­
կաններ
կային մոգպետի,
նահանգապե՛տնե­
րի, հրամանատարների
մօտ ևն.ըստ այս մ
ունինք
պհլ.
ՅՈ(13ք2բՅէ–1^3ՏբԱՒՄՅեՅՈ
«
անդերձապէտ
աւագանւոյ»,
*
աՕ՞|՚ՅՈ ՅՈ–
ԺՅքշթՅէ
(
որից՝ փոխ՛առեալ է ատոր.
էՈԱ՜քՅՈ–
ՅոժՅքշեՅՏ)
«
մոգպետի
խորհրգականը»––\1ռ–
գաց անդերձապետ,*ժ31՜–ՅՈ(13ք2բՅէ
(
ըստ
Թի.
րեաքեանի
այսպէս պէտք է ուղղել
Կարնա֊
մակ
ժդ. 9 պհլ.
^313ՈճՅք2բՅէ
գրչութիւնը)
«
խորհրդական
արքունի
դրան»--է^հ^V^նղհ^-
Fonds A.R.A.M