ԱՆԴ
187
ԱՆԴ
կամ
հանդիպել
ձևր՝ որ ՀՀԲ և Հին բռ.
մեկնում
են «համեմատել,
բ՛աղդատել)), իսկ նՀԲ և ԱԲ
համարում
են նոյն րնդ
անդիհել։
Տարբեր է
Ոսկ, պօղ. ա, 361
ընդահել,
որ րստ Վարղա–
նեան, Բառաքնն. դիա. Գ. 54 պէտք է կարդալ
ընդ
անել։
== Պկ.
Յ Ո Ճ Յ – . § Ո
«
ենթագրութիւն,
մտա֊
ծութիւն»,
Յ Ո
Ժ
Ձ
Ճ
Յ 1 <
«
կարծիք,
գաղափար)),
բայց նաև «չափ, եղանակ,
կերպ)),
3 0 ( 1
ՅՃ –
էՅՈ
«
Հայեացք
ձգել,
վերից
նայիլ»,
պա֊
զենդ.
Յ Ո Ժ 3 2 6 § Ո 1
«
չափելի»,
պրս.
»\
յ
տ
Տ\ ՅՈ–
(132
«
չափ, նպատակ)),
օ \ \ յ օ \
Յ Ո Ժ Յ Ճ - 3
«
կան֊
գուն, չափ,
կշիռ»,
ձ.–֊\ձ..\
Յ Ո Ճ Յ Օ Յ
կամ
^յսյ>–Հ.\
Յ Ո ճ 1 § 3
«
խորՀուրղ,
մտածում,
մտա֊
տ անշու թ ի լն » (որից
լե տնարար
մՀյ,
անդի–
շայ ,
որ տե՛ս առանձին),
ՅՈ ճՅճ է ՅՈ ^^.^.1^x31
«
գձել,
նետել», քրգ.
օ^\–––\ 6 Ո
Ժ
3 2 6
«
կան֊
գուն, չափ»,
Հ<֊>\\ձձ\
Տ ո ժ ժ ա ր
«
զէնք
արձա֊
կել»; Ւբանականից
փոիւառութիւն
են նաև
արաբ,
^.–«.–յ-^յէ,
հՅ Ո ճՅ Տ Յ է
«
երկրաչափու­
թիւն»,
^ յ յ Լ ^
ա ԱհՅՈ ճ ւ Տ
«
երկրաչափ»,
թալմ.
Ը
"1
յՈ հՅ Ո ճ Շ Տ
կամ
ք ~ | յ ~ ՒւՅՈՕ.62
«
չափել»;
Բոլորի
աղբիւրն
է ըստ
Ււ01.Ո
§ 117, զնդ.հդտ֊֊էճէ՚
—
Հիւբշ. 98;
Ուղիղ
մեկնեց նախ ԳԳ, որ մեր բառր
պրս.
Յ Ո Ճ Յ ֊ Յ
ձևից փոխառեալ
Է հա­
մարում։
Յետոյ
նՀԲ,
Լ
Յ § .
Խտ.
Տէ.
§ 116 ևն։
ԳԻՌ
Այս բառն
Է
անդնել, անդնւորիլ
Եւղ.
«
րմ բռնել,
հասկանալ»։
"
ԱՆԴԱՄ
(
ռ հլ. բայց կայ նաև գրծ. –օէ)
«
մարմնի
մաս, երբեմն նաև ամբողջ
մարմի֊
նր» ՍԳր. Ագաթ, «ծածուկ
անդամ»
Յճխ. Յհ.
կաթ. նոր դրականի մէջ նաև «ժողովի
մաս­
նակից անհատ»։
Այս արմատից
են
անդամա­
թիւ
«
յօշուած
ու առանձին
հաշուած
անդամ­
ներ» ՍԳր.
անդամալոյծ
ՍԳր.
անդ ամայաղթ
Ոսկ. ես. կամ
յաղթանդ ամ
Օր.
թ. 2. Եւս. քր.
Վեցօր. 185.
ջերմանդամ
Վեցօր. 184.
ծան­
րանդամ
Վեցօր. 185.
թեթև, անդ ամ
Վեցօր.
185.
ձիանդամ, իշանդամ
Եզեկ. իգ. 20.
խե­
ղանդամ
Մանդ,
հաշմանդամ
Սարդ. ևն.—
Միջին
հայերէնի
մէջ
անդամն
ձևն են ենթա­
դրում
յգ.
անդամունք,
հյց.
զանդ ամանս
Վրք.
հց. Ւէոփ. խ. մկ.
անդամն աւորիլ
«
զօրանալ,
կագմամորոլիլ»
Վրդն, ծն, որին համաձայն
է
գալիս
Ղրբ.
ա ՚ ն դ է մ ն ը ։ —
Նոր
գրականում
կազմուած
բառեր են
անդամուհի, բ ազմ ա ն­
դամ, անդամավճար, անդամակցութիւն, ան­
դամագրել, անդամազնին, անդ ամազննա ­
կան,
անդամազննութիւն, անդամահատել,
անդամահատութիւն, աոնանդամ
ևն։
= Պակ. պազենդ.
Յ Ո Ժ Յ Ո Ն
պրս.
– , \
յ օ \ Յ Ո Ժ Յ է Ո
«
անդամ,
բարեկարգութիւն,
ծածուկ
անդամ
արա՛կան և իգական», քրգ. ~\–
ՀՏ\
6
ՈՃ3 1 Ո
«՛
ան­
դամ, ծածուկ
ա & յ ք ա ւ / յ ) , օ Ա
^ 4
հաճՏԼ^/«ոտք»,
գնդ.
հՅՈժՅէՈՅՈ
«
անդամ»։
Կազմուած
է
ՈՅՈ
մասնիկով
Ժ հ Յ ^ > ճ §
«
դնել»
արմատից
ևնը֊
շանակում
է բուն
«
համադրութիւն»,
հմմ՛տ.
սանս.
Տ Յ Ո ճ հՅ ) ՛ ՜
«
յօդ»։
Իրանեանից
փոխա­
ռեալ են նաև մանդ.
հՅՈճՅէՈՅ,
արամ.
0 1 ՜
Ւ.ՅՃՃՅՈ7
«
կտոր, մաս»,
(
հմմտ,
յօշեսցես ան­
դամ
անդամ. Ել, իթ. 17). ասոր.
Լ»,օւ
հՅճՅէՈՅ
«
անդամ»,
արբ.
.
Հ^Լյ֊
հ Յ Ո ճ Յ ա
«
մարմնի
արտաքին
վայելչութիւն»
(
Կամուս,
թրք.
թրգմ. Գ. 579), թալմ. թարգում.
Ը"^|""|
հ Յ ճ շ ա
«
անդամ
անդամ
կտրտել» = արաբ,
ք
յ ^ * հՅնեո
«
փլցնել))։–Հիւբշ.
98։
Առաջին
անգամ
Տշհ1՜ծԺ61՚, 1՝հՔՏ.
46
գրաւ
ասորերէնից
փոխառութիւն։
Յե–
տոլ ԳԴ պրս.
ՅՈՃ301.
նոլնպէս
ՆՀԲ,
ԼտւքճէճՀ,
Սւ՚§6Տ<։հ.
86,–
Բշէ&ո\.
€էՁէո.
20
ասոր.
հ Յ ճ օ ա ,
սնս.
Յ Ո § 3 ։
Հիւնք.
լն.
տ՝/–օ;17|
«
կտրել»,
տ՝/"Օլւն՜
«
միջա­
կտուր»։
ԳԻՌ.–Ջղ.
անդամ
«
ազդր»,
Տփ.
ա ՚ ն թ ա մ
«
մարմնի
անգամ», Ղրբ.
ա ՚ ն դ է մնը
«
ոչխարի
կամ տաւարի
ազդր, տճկ. բուդ»,
Զթ.
ան–
դ օ մ
«
ժողովի
անդամ», Ակն.
էնդէմ
«
մար­
մին»։
Աւելի տ արածուած
ձև Է
անդամալոյծ,
որից
վերջաձայնի
փոփոխոլթեամբ
ունինք
Ռ.
անթամալոլջ,
Կր.
անթամալօջ,
Պլ.
իմաս­
տի փ,ոփոխոլթեամբ՝
անդամալուջ,
ա նթ ա լ ք ա –
լոլջ
«
խիստ
ծանր, տեղից չկարենալ
շարժելու
բան»,
նոյն իսկ թրքախօս
հայերից Ատն.
ան–
դամալօզ
(
Բիւր. 1900, 454), նորձև Է Շմ.
վա–
Ր ս ւն դ ա մ
«
ամբողջ
մարմինը».
Վարանդամս
վ ժ վ ժո ւմ ա։
+ ԱՆԴԱՍՏԱԿ
(
ըստ ՆՀԲ
ի-ա
հլ. թէև մէջ
բերուած
վկայութ՛եանց
մէջ հոլովուած
ձև
չկայ)
«
նախագաւիթ,
չէնքի
մուտքի
առաջ
Fonds A.R.A.M