ԱՆԳ
183
ԱՆԳ
ջոց> տարուայ
եղանակները»,
պրս.
.\
<Լձ.–~
հ ծ Ո ^ Յ Ո ւ
«
ժամանակ,
միջոց» և
(
ՍԼ>\ 2 Ո § 3 1 1 1
նոյն
նշ. վերջինր՝
որ չէ
յիշած
Հիւբշման,
աւելի
ուղիղ
է ներկայացնում
մեր
բառր,
մինչդեռ
միւսները
աւելի
վերաբերում
են
ոանգամ-անք
բառին։
Կազմուած
են
հ 2 Ո –
մասնիկովքշլա–
արմատից,
որից ունինք
նաև
ձ՚ա\
մասնիկով՝
զնդ. տա1
§ճաԱ–
«
ձմեռ,
տա­
րի» (տե՛ս
ՒԽա.
§
Ո09
և
8 3
ք է հ 0 1 0 Ո Դ Ձ 6 , Ճ1-
էՄ.
7'01-
է.
89
)։–
Հիւբշ.
97,
Ուղիղ մեկնեց
նախ
ՏշԽօճ6է՜, 7հ.6Տ.
47,
իբր փոխառեալ
պարսկերէնֆց՛
նՀԲ
ա յն
+ գամ
«
անգամ,
հեղ»
բառերից։
Լ Յ § ՚ 3 ֊
ււ16, ճ ո Ո . Տէսճ. §
111
համարում
է թէ
հայերէն
բառի
նշանակութիւնը
ասոր,
\ , 2
Ձ Ե Ո Յ
«
ժամանակ,
անգամ»
բա­
ռի վրայ
ձևուած
է, ըստ
որում
իրանա­
կան
հ Յ Ո § Յ Ո 1
բառր՝
«
ժամանակ»
նշա­
նակութեամբ
չէ գործածուած
մեր
մէշ։
1՜
ԱՏէ1, 26Ոճտբ.
3
զնդ.
3 1 ՝
^ 1 § Յ ա Յ
«
ձմեռ»
բառի
տակ
դնում է իրար հետ
միասին
հյ.
անգամ,
պրս.
հ Յ Ո § 3 1 1 1 ,
պհլ, փարս,
6
§ Յ Ո 1
(
կարդա՛
հ Ձ Ո ^ Յ ա ^
ևն։ Տէրվ. նա­
խալ.
122
և Լեզու
91
ոամ-գամ,
այսինքն
կազմուած
գամ
բառից՝
նամ
մասնիկով,
հմմտ.
աստառ, անքոյթ, անխուլ։
Սա֊
գրզեան,
ՀԱ
1909,
էշ
335
հյ.
գսսմ,
սու­
մեր.
§ Յ Ո 1
«
անգամ»
բառերից։
յԳ1ս1161՜
՝
Գյ2)Լա
9, 83
§ 3 1 7 1
«
երթալ»
թայից,
ինչպէս
աթաթ.
օյ,1»Հ.
ՃՅէ.\քՅ
«
քայլ»
և
Ո 1 3 Ո ՝ 3
«
րնթացք»,
որոնք
նշանա­
կում
են նաև
«
անգամ»։
ԳԻՌ
Ակն. Աչ.
անգ՛ամ,
Ախց. Երև. Կր.
ննխ. Ս՛եբ. Տփ.
աւնքամ, Տիգ. ա ն ք ա մ ։
Ան գայտ
տե՛ս
Գայտ։
Անգանակ
տե՛ս
Անկանել։
Ան գանուրդ
տե՛ս
Անկարուրդ։
Անգար
տե՛ս
Գար։
՛՛
ԱՆԳԱՐ
(
սեռ.֊ի)
«
համարելը,
մի
թանի
տեղ
դնելը»,
մէկ անգամ
ունի Եղն. էշ
287
«
Եթէ
յայն
միտս ուխտաւորք
էին, ապա
և
կուսութիւնն
չէր յանգարի
կուսութեան»
(
այ­
սինքն
«
ի համարի,
ի կարգի»,
աշխ.
կուսու­
թ՛եան
հաշւում
չէր, կուսութեան
տեղ չէր
կա­
րող
դրուել. հմմտ. Եզն. 286, եւ ոչ ուխտա­
ւորութիւնն
նոցա
յոլխտաւորութիւն
համա­
րէր),
որից
անգարել
«
համարել,
սեպել»
Սեբ.
138.
անգաւփլ
«
համարուիլ,
ս՚եպոլիլ»
Շիր.
16, 18, —
Սխալ է ՋԲ
անգաւ՝
«
վայելչութիւն»։
է
—
Պհլ.
3 1 1
§ 3 1 ՚ է Յ Ո
«
համարել,
պատմել»,
պազեն՚դ.
ՅՈ§Յւ՜ճՅՈ
«
ենթադրել,
հաշուել,
պատ՛մել»,
ՅՈ§11՝(1
«
եզրակացութիւն,
ամփո֊
փ,ումն»,
ՅՈ§31՚3
«
համարելը,
ենթագրութիւն»
.
պրս.
0
;
Աօ15օ\ Յ Ո § 3 § է Յ Ո
«
կարծել,
համարել»,
հրամ.
^|<Օ\
ՅՈ§Յք
«
համարի՛ր,
կարծի
ր»,
Յ Ո § 3 1 ՜ Յ Ո 1 ( 1 Յ Ո
«
կարծեցուցանել,
տալ
համա­
րել»,
ՅՈ§ՅքՅ
«
համաբան,
մատեան
գործոց,
պատմ՛ութիւն
անցից
անց՛ելոց»,
Յ Ո § 3 1 ՝ 1 ( 1 Յ Ո
«
կարծել,
վարկանիլ»,
ՅՈՁ131՜ՃՅ
«
պատմութիւն.
առասպել»,
իրանեանից
փոխառեալ
վրաց.
օ օ յ ծ ծ օ ՚ Յ օ անգարիշի
և թուշ.
օ6յ<ոօ՚3
ան–
գրիշ
«
հաշիւ»։
Այս ի ր ան ե ան բառերը
ծագում
են
հ Յ ա
մասնիկով
1
<31՝
«
անել,
կատարեր
արմատից,
հմմտ. զնդ.
ՈՅՈ1<3137 ֊1111
«
գոր­
ծադրել,
լրացներ,
հ Յ ո է Ց ւ ՚ Յ ւ ՚ Յ V՜
«
վերջաւո­
րութիւն,
վերջին
հաշիւ»
(
Հ
83
քէհօ1օՈ136, Ճ1-
Աւ. Գաւէ.
447
և
1770
)։–
Հիլբշ.
97,
•
ԱՆԳԱՐԻՈՆ
«
տարապարհակ»,
նորագիւտ
բառ,
որ մէկ անգամ
գտնում
եմ
գործածուած
ԺԱ գարու
մի արձանագրութեան
մէջ, հրտր.
Վիմ. տար.
27՛
–3
ն.
Ա՚Հ՚ՀՕ-բ-կւօ՝, «պարսկական
սուրհան­
դակների
պարտադիր
ծառայութիւնը»,
ԱՀ՚ՀՕ.–
(
ՅՅՕԱ)
«
տարապարհակ.
վարեր,
նոր յն,
օ\"ք"քՕէՕՏէ՚Օէ
«
ձրի
ծառայութիւն»,
որից
և
թրք՛
ձձյ\յձ\
311
§Ձէ՜13
«
ձրի
կամ
բռնի
աշխատու­
թիւն».
Ցոլն
բառի
ծագումը
Համարւում
է
պարսկական
ըստ
83
ւ11)
7
,
էջ 7,
—
Աճ.
Անգաւան
տե՛ս
Անկանել։
Անգեղ
տե՛ս
Անգղ։
•
ԱՆԳԵՂԻԿ
«
հնդկական
նարդոս»,
ունի մի­
այն
ՓԲ։
= Ֆրանս,
ձՈք֊ԱզԱ–,
իտալ.
ՅՈ§61ւՇՅ
բառից
նոր փոխառութիւն,
բուն նշանակում
է
«
հրեշտակային»,
փխբ. «հովանոցաձևեթի
ըն­
տանիքից
շատ
հոտաւէտ
մի ծաղիկ
է»։ — Աճ.
*
ԱՆԳԵՂՈ Ս
«
հրեշ տակ, պատգամաւոր»,
ու­
նի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 18, որից
առնելով
անշուշտ
նաև
ՀՀԲ և ՓԲ։
–
=~8ն, Օղ՚Հէճ-Հ «հրեշտակ,
պատգամաւոր»,
որից փոխառեալ
է նաև լտ.
ՅՈ§61ն1Տ
ևն։
Ուղիղ
մեկնեց
ՀՀԲ,
Fonds A.R.A.M