ԱՆԱ
182
ԱՆԳ
թուրք, զազա, լագ, բոշա,
յունարէն՝
բարբա­
րոս,
վրացերէն՝
քուրդի
«
գող»,
ղ՚ագաիւի
«
ա֊
ւազակ»
ևն։ Ըստ
այսմ
վերի
ոսկեդարեան
անարի
«
անճոռնի,
անհեթեթ»
թառը պէտք չէ
շփոթել.
յետոսկեդարեան
անարի
«
տկար,
երկչոտ»
թառի հետ, որ
արի
«
քաջ»
թառի թա–
ցասականն
է։ Առաջինը
յատուկ
անունից է,
երկրորդը՝
հասարակ
անուն։
ՆՀԲ
լծ. թրք.
իւ՚ի) նա ՛մ իրի
«
խոշոր»։
Տէրվ.
Ճ Ա Ձ Ո Ո .
85
անարի
«
հսկայ»
և
ա–
նարի
«
երկչոտ»
րառերր
ն ո յ ն
համարե֊
լուէ՝
դնում է զնդ.
Յ Ո Յ ւ ՚ ^ Յ ,
ինչպէս որ
արի
«
քաջ» ֊ զնդ.
3 1
դ * 3 ,
որով
երեք թա­
ռերն էլհաւասարապէս
Արեաց
անունից
ծագած
են
լ ի ն ո ւ մ ։
Հիւբշ.
25—26
թէև
Անարի
ազգի
անունը
զնդ.
Յ Ո Ձ 1 դ ՚ Ձ –
ձևին
է կցում,
բայց
սխալոլելով
ՆՀԲ-ից,
ա–
նարի
«
երկչոտ»
և
անարի
«
վիթխարի»
բառերր
հայերէն
այր
բառից
ծագած
է
համարում
անխտիր։
ԱՆԱՐԿԳհՍ
«
նենգաւոր»,
ունի
միայն
Բառ.
երեմ, էջ 18։
Անափաղ
տե՛ս
Աղաբողոն։
*
ԱՆԱՓՈՌՏ
«
բիլզանղական
մ ի բարձր աս­
տիճան»,
նորագիւտ
բառ՝ որ մէկ
անգամ
գտնում
եմ գործածուած
Ուռհ. 27 «Եւ
յանա֊
փոռտէն
պռտօսպաթրին
Դերջնայ,
Լևոնի և
Տարօնոյ
զորավարին
ողջոյն»։
֊
Անշուշտ,
յունարէն
բառ է, բայց
պակա­
սում է 1^ճ\\կ–ի
բառարանում՝
իբրև
յետին,
հմմտ.
նոր
յն.
&՝/0.
գ
&
թ"սօսօ՚.է
«
րստանձնել,
բեռնալորոլել,
մէջքի կամ ուսի
վրայ
վերցը֊
նել»։—
Աճ.
"
ԱՆԱՓՈՐԱՅ
«
դիմումն
բարձրագոյն
իշխա­
նութեան,
աղերսագիր»,
նորագիւտ
բառ՝ որ
երկու
անգամ
գտնում եմ գործածուած
Անան.
ժմնկ. 77, 78 «Եւ գրեցին
անափոբայ
առ թա–
թաւորն. Ել արարեալ
անափոբայ
(
ա յ լ ձեռ.
անիւիորայ)
առ թագաւորն
Կոստանդին,
ա–
ղաչեցին
զի եղիցի
միաւ՛որութիւն
Հռովմ
ա ֊
յեցւոցն
և
Կոստանդնոլպօղսեցւոցն»։
= Ցն. 0.\>Ա<քՕք)ձ «բարձրացում,
վերելք.
2.
մատուցումն
ընծայի
աո Աստուած.
3.
դի­
մումն
բարձրագոյն
իշխանութեան»,
նոր յն.
«
աղերսագիր»։
—
Աճ.
Մեր այս մեկնութիւնը
հրատարակուած
է նախ Հայ. նոր բառեր
հ ի ն մատենագ.
Ա. էջ 124,
*
ԱՆՐՐՈԻՐ
«
եւրոպացի
կայսր»
Միխ. աս.
530,
531.
որ և
ումբրուր
Պտմ.
ռութ. 220.
ըմբրուր
Սամ. անեց. 133.
րնբրոլր
Պտմ.
կիլ.
209.
օնբրուն
Սմթ. պտմ. 115, 121. որից
օն –
բրրութիւն
«
կայսրութիւն»
Սամ. անեց.
132.
բոլորն
էլ յետին
Կիլիկեան
շրջանի
բառեր
են
և յատուկ
միայն
եւրոպացի
թագաւորնւերին.
հմմտ.
յատկապէս
Վահր. 214
«
Ֆրանկաց
ոլմբրուրըն
ծանուցեալ
և յունաց
կայսրն
զայս
լուեալ»։
֊
Ֆրանս.
6
Ո 1 բ 6 1 ՚ 6 ւ Մ
«
կայսր»,
որ ծագում է
լտ.
1
Ո՜Փ61՜ՁէՕՐ
թառից և սա էլ
1
Ո1բ61՚0
«
հրա­
մայել»
բայից։
Բուն
նշանակում
է
«
հրամա­
յող»,
Ուղիղ
մեկնեց
Ա. Տէր֊Միքելեան,
հրտր.
Սամ.
անեց. էջ
296։
ԱՆԳԱՐ
«
կ ատարելութիւն».
ունի
միայն
Բառ.
երեմ, էջ 18, որ մ ի քիչ յետոյ
էլ ն ո յ ն ի ֊
մաստով
դնում է
անդուրդ։ —
Անստոյգ
բառ։
*
ԱՆԳԱՀ
«
անժամանակ,
.
ուշ»,
նորագիւտ
բառ՝ որ գտնում
եմ գործածուած
Մխ, բժշ.
զանազան
ձևերով,
այսպէս՝
էջ 109
անկան,
էջ 95
յանդահ,
որից
յանգաոիլ
«
ուշանալ»
էջ 26,
֊
Պրս.
0
՝
ճ ԱՏւե
«
ժամանակ»
բառից՝
ան
բացասականով։
—
Աճ.
Տե՛ս իմ Գաւառական
բառարանր,
էջ
95
ա,
ԳԻՌ. — Գործածական
է
անդաիւ
ձևով
այժմ
էլ
Խիանում
և
Վանում։
ԱՆԳԱՀԵԼ
անստոյգ
բառ, որ իբր
մեկնու­
թիւն
սյարել
բառին՝
տալիս
է Բառ.
երեմ,
էջ
269։
*
ԱՆԳԱՄ
«
հեղ»,
գործածւում
է
թազմաթիւ
ոճերով,
ինչ.
այս անդամ, ա յն անգամ, աո
անգ ամ մի, երկրորդ անգամ, կրկին անգամ,
երիցս անգամ, բագում անգամ, մի անգամ,
միանգամայն,
ո՛չ
անգամ,
թո լորն էլ հ ի ն և
ընտիր,
(
յետին
է
նամ- ան գ ամ- այն
թառր).
հ ի ն է նաև
անգ ամ
«
նաև,
ևս, մինչև
իսկ»
ՍԳր. Ագաթ. Եզն. Ոսկ. մտթ.
մ ի ն ֊ անգ ամ
«
մինչև
անգամ»
Բուղ.։
~=Պհլ. պազենգ.
հ Յ Ո ջ Յ Ո 1
«
ժամանակ,
մի–
Fonds A.R.A.M