ԱՆԱ
178
ԱՆԱ
մօտ
ունինք սեռ,
-
ի.
Անագանին
ոչ
ժամանե­
ցի,
նար։ Որից
անագանութիւն
Վեցօր.
անա­
գանիմ
ԱԳր. կամ
անա գ անեմ
Վեցօր.
անա­
գանավար
«
ուշ ցանուած»
Եփր. ել. էշ 150,
Կիլրղ,
ել.
անագանի
«
ուշ ժամանակ,
երեկո֊
յեան
դէմ»
ՍԳր. Ոսկ. են։
ՆՀԲ
ո՛չ ագան, ո՛չ ընդ այգն։
Այսպէռ
նաև Մառ,
ՐթՅ^ա. ,30.
8.
բԱ.
ՈՅ.֊
էջ
297։
Հիւնք,
մեկնում
է «արտաքոյ
ժամու
ա֊
գանելոյ»։
Տե՛ս նաև
–
ագան
բառը։
ԳԻՌ,-Մկ,
հ ա ն ա ե / ա ն ,
Սչ.
անգ՛ան,
Խրբ.
անքան,
Ալշ. Մշ.
յանգեան,
Զթ՛
անգ՚օն,
Ոզմ.
հանզ-դոն,
Վն.
անկ՛՛ան,
բոլորն
էլ «ուշ»
նշա­
նակութեամբ.
Մարաշում
նշանակում
է «երե­
կոյ»
(
Անգան
ատեն
ո՞ւր կերթաս)։
Գրաբարի
անագանիլ
ձևին
համաձայն
են
անգննալ
Խրբ,
Վն, «ուշանալ,
ուշ մնալ», Մրշ,
«
երեկոյ
լինել, օրբ տարաժամիլ»
(
Օրը անգնցաւ),
Սչ,
անգոնվիլ
«
երկար
տևել, ուշանալ»
(
Ս եղան
ր
պիտի
անգն ո
լի
)։
"
ԱՆԱԳԱՆՈՍ, ի-ա
հլ. «եկեղեցու
մէջ գիրք
կարդացող,
գրակարդաց՝
որ մի առան
ձին
աստիճան
է» Լմբ, մատ,
էջ 84, Լծ, նար, Օրբ.
իզ. (հրտր. էմինի, էջ 80, 81՝).առանց
յունա֊
կան
֊
ո ս
վերջաւորութեան՝
կրճատ
անագան
ձևով
ունի Օրբ. ողբ. ժդ լաւագոյն
ձևն ունի
Ագաթ. § 856
անագնովս
(
հին տպ.
անագա­
նոս
ի
= Յն,
&՝13
՚՝
րձ
)
<3
.՚
ղՀ,
«
ընիժերցող»,
որ
ծագում
է
^V^•[է•(Vս
)
^7.^)
«
կարդալ,
վերծանել»
վրայից,
յունարէնից
փոխառեալ
է
նաև
ասոր,
Գ*>–֊֊ձ1
Յ Ո Յ § ՚ Ո 0 Տ 1 3
կամ
.
աօ^-աօ-ւ^ւ
ՁՈ^ՈՕՏէՕՏ
նոյն
նշ.։
Ուղիղ
մեկնութեան
ծանօթ
էր
հներից
Լմբ. մատ. 84 «Ութերորդ
դաս
եկեղեց­
ւոյ՝ անագանոսք,
որ թարգմանին
րնթեր֊
ցողք»։
նորերից
ուղիղ
մեկնեցին
նախ
ՀՀԲ
և ՆՀԲ,
ԱՆԱԳՈՐՈՅՆ
(
անհոլով
է. գրուած
է նաև
անագորոն, անագորուն, անա գ որո վն
)
«
ան֊
գութ, անողորմ»
ՍԳր. Ոսկ. Վեցօր. 189. «ան­
խելք, անմիտ»
Ս ղ. ճժր. 158. Բ. մակ, բ, 33.
որից
անագորոյնութիւն
(՚
անագորոնոլթիլն
կամ
անագորունոլթիւն
) «
անգթութիւն»
Ոսկ,
մտթ. «անբանութիւն»
Ոսկ. յհ.
անագորունա­
գոյն.
Կոչ. 331. արդի գրականում
րնղունված
է միայն
անագորոյն
ձևը՝ առաջին
նշանակու֊
թե ամբ,
Հներից
Մեկն. հո. ա, 31
ստուգաբանում
է «անագօրոյնք,
այսինքն
անգորովք
և
անգութք»։
Այսպէս
նաև ՀՀԲ,
Ինճիճեան,
Եղանակ
Բիւզ. 1820, էջ 212, ՆՀԲ և Հիւնք,
ԱՆԱԳՈԻՄ
«
մի տեսակ
օդ կամ քամի»,
ունի
միայն
ԱԲ. իսկ Ալիշան Հին հաւատք,
էջ 64
դնում է վկայութիւնր,
առանց
հեղինակի
ա֊
նոլնբ
յիշելու։
"
ԱՆԱԶԱՐՄ
«
ուժով,
վայրենի,
անգութ»,
ունի
միայն
ԱԲ, որից
անազարմաբար, անա­
զարմապէս
«
անագորոյն,
անխնայ
կերպով,
վայրենաբար»
Նեմես. էջ 118. Մխ,
դատ,
Վրդն, պամ,
Ս ամ. անեց. 109. Երզն.
լուս,
(
սխալմամբ
գրուած
է նաև
անզարմաբար,
աւնզարմապէս՝
կարծելով
թէ բառը կազմ ուած
է
զարմ
«
ցեղ»
բառից);
֊–
ՊՀլ,
3 2 3
Ո Ո
«
լար գանք,
ակնածանք,
պատիւ»,
պաղենդ.
3 2 3
Ո Ո
«
լարգանք,
պ ա ֊
տիւ»,
ՅՈ 3 2 3 1 ՝ ա
«
անարգ,
անպատիւ»,
Յ Ո Յ ~
2 3
Ո Ո 1 ե Յ
((
անպատւու
թիւն,
անարգութիւն»,
պրս.
յ – յ \ 323Ո11
«
ամօթ
և պատկառանք. 2.
Համեստութիւն
և պարկեշտս։թիւն.
3.
ոզոչւ֊
մութիւն
և
գթութիւն.
4,
յարգ և պատիւ.
Օ. արդարութիւն
և իրաւունք.
6.
Հանգիստ
և
խաղաղութիւն»,
ՀԿ
**–»)
Հ.
3 2 3
ա 1 ւ ճ Յ Ո
«
յարգել,
մեծարել»,
—
Հի
լ
ԲՀ՛ 96։
ՆՀԲ թրք.
զարպլը, զարպ իլէ
(
իմա՛
ա֊
բաբ,
1—
յ
^^ձ 8Ձ1՜Է>
«
հարուած»)։
ՋԲ թւում է
դնել
զարմ
բառից։
Ուղիղ մեկնեց Պատկ.
1
^ 3 " 1 ՚ 6 թ 1 3
.
ա ,
հտ. 1, էջ 7։
"
ԱՆԱԹԵՄԱՅ
(
դրուած
նաև
անաթէմա ;
«
անէծք,
նզովք,
բանադրանք»
(
յատկապէս
եկեղեցական)
Մ աշտ. Կանոն,
որից
անաթե–
մայել
«
նզովել,
բանադրել»
ճառբնտ,։
= Յն, Աա$&\10. «նզովք»,
Ա^Ղ^Տ\ւՕ.՚ԼւԽ «բա­
նադրել,
նզովել»,
բուն
նշանակում
է
«
վե­
րադրութիւն,
վրան
դրուած
բան»
(
կազմու­
ած
0.
^0. «վրայ»
և
Ցտ
|ւ01
«
դրուած
բան»
բա­
սերից)։
Իբրև
եկեղեցական
բառ
անցել
է
շատ
լե զուների,
ինչ. ռուս.
ՅՒա66ծ13>
ֆրանս.
Յ Ո Յ է հ € ա 6 ,
իտալ.
Յ Ո Յ է 6 Ո 1 3
ևն, բոլորն
էլ
նոյն
նշ..
Ուղիղ
մեկնեցին
նախ ՀՀԲ և ՆՀԲ,
Հիւբշ. չէ յիշած
պատահաբար։
Անալի
տե ս Աղ։
Fonds A.R.A.M