այբ աթա րց
ԱԲ (սխալ
ձև՝ փոխանակ
ասելու
ապաթարց,
ըստ
ոըում ապաթարցի
ժամա­
նակ սովորաբար
ա յբ
տառն է՝ որ
կրճատալած
է լինում),
ե գիպ տ այբ
«
եգիպտական
գիր և
դպրութիւն»
Սկևռ. լմբ. (հրտր. Սոփերքի
մէջ,
հտ. ժե, էջ
40).
նոր բառեր
են
այբբենարան,
այբուբենա կ ան
«
այբուբենի
կարգով.
2.
տարրական,
ամենահասարակ»։
= Յն.6ճգԱ առաջին տառի
անունից,
որ իր
կարգին
փոխառեալ
է սեմականից,
հմմտ.
եբր.
Ձ1«2ք.
ասոր,
Ձ.\Տւ1,
արաբ.
որոնք
ներկայացնում
են \Հ I \ տառերը,
բուն
ծա–
դումն է եբր.
–\
ճ, ասուր.
ց1բս
«
եզն»,
համաձայն
տառի
նախաձևին։
Հայերէնի
մէգ
բառիս
նախկին
ձևն էր
ալւի,
որ յետոյ դար­
ձաւ
*
այլի
և յաջորդ
բ են
(
բ) տառի
աղդեցոլ֊
թեամբ
ա յ բ ։
Տե՛ս
նաև վերը
ալփ, ալփա–
բ ե տ ։ —
Աճ,
ԳԻՌ.-֊Հնչւում
է
այփ, ա յի փ ։
ԱՅՏ", ու
հլ. (կայ նաև սեռական
ա յ գ ո յ ,
որ
թւոլմ է յետնաբար
ձևացած)
«
առաւօտ»
ՍԳր.
Ագաթ,
որից
կազմուած
են
ընդ այ գ ն
Արկ՛
ա.
35.
Ագաթ,
ընդ այգ ս ա յ գ ո յն
Բուղ, դ.
10,
այգուն, այգ ուց
«
առաւօտուն»
ՍԳր.
ց ա յ գ
«
մինչև առաւօտ
եղած
ժամանակը,
այսինքն
գիշեր»
ՍԳր. Եզն.Կորիլն.
Ոսկ. մտթ.
(
ճիշտ
ինչպէս
որ
ցերեկ
նշանակում
է
«
առաւօտից
մինչև
երեկոյ
եղած
ժամանակը»),
ցայգ ա­
պաշտօն
Բուղ,
ց այգ ա ցնոր
Սերեր,
յայ գ ո ւ է
«
առաւօտուն»
Բ թագ.
բ.
27.
Բուղ.
դցս1)գ
«
գիշերը»
ՍԳր.
ցայգութիւն
«
գիշեր
ժամա­
նակ» Օր. իգ.
10.
Ոսկ.
այգ ալաց
Մ աշտ,
ա յ ­
գողք
ԱԲ,
այգ աս տղ
Շիր.
այգանալ
«
լուսա­
նալ»
հոր. բայց
նաև
այգ ենալ
Բոլզ. գ.
7.
այգուց
«
թաղման
երկրորդ
առաւօտը
մեռելի
վրայ կատարուած
կարգ» Մաշտ.
ց ա յ գ ոյ
«
յա­
ջորդ
օրուայ
առաւօտուն»
ՍԳր,
յ ա յ գ ց ե ա նն
Շապհ. 41.
այգանալ
Առաք. պտմ.
այգորել
(
կամ
այգաւորել, այգևորել, յայգորել, ագե–
վորել^)
«
թագաւորին
կամ
իշխանին
բարի
յոյ­
սի երթալ»
Ա. Եզր. գ.
15.
Բոլզ.
այգորելի
տե­
ղի
«
դահլիճ»
Ա. Եզր. գ. 15.
ագաարող.
«
այն
անձը, որ խնդիրք
մատուցանելու
համար
թա­
գաւորին
է ներկայանում»
Մխ. դտ.
262։
նոր
թառեր
են
ցայգահանդէս, ցայգածաղիկ, ց ա յ –
գ ա գ արթոյց
ևն։
նՀԲ լծ. յն.
ճօ
^7)
= այդ,
իսկ
այգորել =
այգօրել,
լծ. լտ.
Յ Ա ^ Ա ք Օ Ր
«
բարեմաղ­
թել»։
Շ Յ Ո , Ո Ն Տէ.
է-կոՂ.
212
յն.
Ա-Հղ,
Հիւնք.
Էգ
բառից։
Շէֆթէլովից
8 8
28,
288
ց
ա
յ գ
արմատ
կարծելով՝
սխալմամբ
դնում է լտ.
Շ 3 6 Շ Ա Տ
«
կոյր»,
իռլ.
ՇՁ6 Շ Ո ,
կիմր.
ՇՕՇ§,
կորն.
ՇէԱՇ
«
միականի»
ևն։
ԲՁէուեՁՈ^
ՀԱ
1905, 158
այգ - ֊ / ա.
Ձ6\աա,
գոթ. ճաՏ,
յն.
&
ԱԱ
)
ք1,
սանս.
&
յ\ճ–
«
կեանք»։
Ր^ՅՐՏէ–
Յուշ.
408
սու­
մեր.
Ակս
«
օր»։
Կապ
չունի
/
ձ / շք ա Տ = – Տ ա < ;
«
արշալոյս»,
որովհետև
սրա
հնխ. ար­
մատն
է
ՍՕՏ, Յ Ա 6 Տ
«
փայլել»,
ար չի կա­
րող տալ
հյ,
ա յ գ ։
Պատւահական
նմանու­
թիւն
ունին հիւսիսային
կովկասեան
լե­
զուներից
ուտ.
ակունա
«
առաւօտ»,
ա–
կոլ-նաուն
«
առաւօտուն»,
ռոլտ.
Էիւդ
և
ագ.
ակու
«
առաւօտ»։
ԳԻՌ.-Արմ
ատ
ր պահուած
չէ. բայց
կան
մի քանի ածանցներ,
ինչ.
Էգլաց, այգողք, է–
գոլց, էգվան.— է ք թ ֊ ց
ունի
Հմշ. «մեռելի
քե­
լեխ» նշանակութեամբ,
իսկ Այնթապի
թրքա–
խօս հա յերր
էք լաս
ձևով և «չարչարման
գի­
շեր»
նշանակութեամբ,
—
այգողք
(
հնչուած
ա քօխք ;
բառր
ունին
Ատ. Զթ. Մն. Մ շ. Մշկ.
ննխ. Սեբ. Սվ. Ք. (Անգորայի
թրքախօս
հա֊
յերր
ա յք օհ ՝
Բիւր.
1898,
էշ
789).
Սեբ.
կայ
նաև
ա ք ո ւ ե օղ
( (
մ
Ի տեսակ
հաց՝ որ
այգողքի
առթիլ
են պատրաստում»,
կոչւում
է և
ւսգող–
քահաց.—
իսկ
Ղրբ՛
իքհս-՚վըէղ–
Երև.
էքնա–
ֆ օ ՚ ղ է ք ,
Ջղ.
նագնաիաղ,
Բլ.
էքհող,
Շմ.
ի ն ք -
նահօղ, քնահօղ.
այս բոլորը
գործ են
ածլում
«
այգողք»
նշանակոլթեամբ
և իրենց
ձևով
ցոյց
են տալիս՝
որ բառը
կազմուած
է ո՛չ թէ
–
ող
մասնիկով,
այլ
հող
բառից
և
հետևաբար
այ գ ողք
էր հնապէս
ա յ գահողք > ա յ գհողք,
ինչպէս
\
ունի Առաք. պտմ.
417
այգ ահող
(
այս
մասին Աճառ. Արրտ.
1911, 673),
֊
Աւելի
հե­
տաքրքրական
են
էգուց, է գ վ ան
բառերը՝
ո֊
րոնք
հնչւում
են Ախց. Խտջ. Կր.
էքվան
«
վա­
ղր», Երև. է. կ.
Ղզ. Ղրբ. Մշ. Տս. Տր. Տփ.
է–
քոլց,
Շմ.
էքոլց, յէքուց,
Հմշ.
էքվօն
«
առաւօ­
տուն»,
էքոլց, էքունց
«
վաղը»,
Ջղ.
յե կ ո լ ց ,
Ագլ.
հհօ՚<յփՆց, յեօ՚գփւ.ց։
Կայ նաև հին լ ե զ ֊
Fonds A.R.A.M